Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Lieve Sandro,

Deze brief spookt allang door mijn hoofd en ik weet dat het goed is om van me af te schrijven dus vanmiddag ben ik eraan begonnen. Het is nu avond. Er is zoveel dat ik je wil vertellen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik weet niet of dit goed is. Ik schrijf een brief naar mijn overleden broer…natuurlijk is dat niet goed! Als mamma het zou weten zou ze denken dat ik gek ben. Ze doet er alles aan om je te vergeten. Er hangen geen foto’s meer van jou aan de wand, geen enkele. Ik wilde een mooi lijstje met jouw foto erin op mijn nachtkastje zetten, maar ze ging helemaal over de rooie. Nu zit hij in mijn laatje en elke avond als ik ga slapen kijk ik even naar je. Soms barst ik in huilen uit en dan duurt het uren voordat ik in slaap val. Soms glimlach ik naar en praat ik zachtjes tegen je. Ik hoop dat je me dan kunt horen, want anders zit ik voor niets in het donker te fluisteren.
Niet lang na je begrafenis zijn we verhuisd naar een andere stad en ik zit nu op een nieuwe school. Erik dacht dat het beter was als we verhuisden, zodat we niet elke dag langs de plek kwamen waar het gebeurd is. Dat zou ons er alleen maar elke keer aan herinneren, zei hij. Mamma stemde zwijgend toe. Ik vond het moeilijk weg te gaan uit het huis waarin ik ben geboren en opgegroeid, maar Erik had wel gelijk. Het zou ons alleen maar blijven achtervolgen. Waar we nu wonen is een fijne buurt en mensen kijken ons tenminste niet meer zo meelijdend aan. Ik heb het ook uitgemaakt met Todd, hoewel hij geweldig was na jouw ongeluk. Hij was er altijd voor me, maar een langeafstandsrelatie is nu wel het laatste waar ik trek in heb. Ik vind wel weer iemand anders om op uit te huilen.
Af en toe belt Liza me nog wel eens. Ze heeft het erg moeilijk, want ze mist je zó erg, Sandro. Jullie hadden dan ook twee jaar een hele hechte relatie. Hadden jullie het niet al over samenwonen? Vorige week belde ze in tranen op en we hebben een kwartier zitten huilen aan de telefoon zonder een woord te wisselen. Huilen. O, wat heb ik dat veel gedaan. Nog steeds trouwens. Het zijn vlagen die ik niet kan tegenhouden. Soms als ik een scooter hoor wordt mijn keel dichtgeknepen en moet ik gewoon huilen. Op slechte dagen huil ik om de kleinste dingen, maar dan denk ik aan jou en probeer ik mezelf bij elkaar te rapen en door te gaan. Gewoon door te gaan. Dat is het moeilijkste wat er is, weet je, want ik ben zo bang om alleen verder te gaan. Zonder mijn beschermengel voel ik me zo kwetsbaar. Ja, jij was mijn beschermengel. Zo voelde ik het tenminste. Ik voel me nu stabieler dan een paar weken geleden en ik geloof dat ik de ergste periode heb gehad. Ik ben over je dood heen, ik heb het verwerkt. En terwijl ik deze woorden op papier zet rollen de tranen over mijn wangen. “Ik heb het verwerkt.” Wat een stomme zin is dat eigenlijk. Het lijkt alsof het om eten gaat of om iets anders waar geen waarde aan zit. Het lijkt alsof het allemaal zo simpel is geweest. Even slikken en weer doorgaan zeggen ze toch? Het maakt me bang dat ik erover heen ben, want dat wil ik helemaal niet. Ik ben bang dat na het verwerken het vergeten komt. Ik wil je niet vergeten. Ik ben zo bang, Sandro, ik ben zo bang.
Ik ben bang voor de dag dat ik niet meer aan je denk als ik wakker word.
Ik ben bang voor de dag dat ik niet meer ga slapen met jou in mijn gedachten.
Ik ben bang voor de dag dat ik een scooter hoor zonder aan jou te denken.

Ik houd van je, Alessandro. Ik houd zielsveel van je en ik mis je. Later zal ik mijn kinderen over je vertellen. Ik zal ze vertellen dat je de beste broer was van de hele wereld.

Veel liefs,

Je kleine zusje voor altijd

Schrijver: Janneke, 16 mei 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.3 met 14 stemmen 1.997



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
tanja
Datum:
30 juni 2004
Email:
tanja.hollylycos.nl
Er loopt nu een traan over me wang.. ik weet zeker dat je broer trots is op z'n kleine zusje. Heel mooi.
Naam:
Suzanne Peters
Datum:
2 juni 2004
Email:
suzannepetershotmail.com
Je schrijft met ontzettend veel gevoel, net als bij 'ik mis je' krijg ik tranen in mijn ogen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)