de Boeddha en het meisje
Er zaten eens twee monniken te mediteren voor een boeddha-beeld. Het was een rustig en vredig tafereel die twee daar te zien zitten met een kussentje onder hun knieën. Toen kwam er een bevallige maagd aangewandeld. Ze bleef staan bij dat rustige en vredige tafereel.
De eerste monnik dacht: ‘Mmh, wat een frisse hinde! Ik ga mijn ogen doen tranen en mezelf op de borst slaan zodat ze ziet hoe ik lijd en dan smeek ik de boeddha om verlichting. Dat zal zeker indruk op haar maken!’
De tweede monnik dacht: ‘Ach, wat een lieftallige deerne! Ik ga tot het uiterste naar mijn navel staren totdat het zweet op mijn aangezicht verschijnt zodat ze ziet welk een hoge graad ik heb bereikt wat betreft mijn zelfbeheersing en concentratievermogen. Dat zal zeker indruk op haar maken!’
Het meisje dacht: ‘Toch rare wezens, die monniken. Ze huilen en zweten...ik vraag me af of ze ooit hun doel, wat dat ook moge zijn, bereiken.’ En ze vervolgde haar weg.
De boeddha dacht: ‘dit is teveel dwaasheid op één dag’, en hij stond op en ging het meisje achterna...
Geplaatst in de categorie: filosofie