De orde van de peperpot

‘Mag ik u vragen, o meester, wat de zin van het leven is?’ vroeg de volgeling aan de goeroe.
‘Ja’, zei deze en deed er verder het zwijgen toe.
Onverstoorbaar vroeg de adept, ‘welaan dan, o wijze, wat is de zin van dit leven?’
‘Van dit leven? En welke andere had je zo nog in gedachten hm?’ vroeg de meester verbaasd, ‘zou de vraag niet beter zijn wat de zin is van hét leven?’
‘Nou goed dan’, zei de leerling enigszins gepikeerd, ‘wat is de zin van hét leven?’
‘Duidelijke vragen stellen bijvoorbeeld. En peper.’
‘Peper?!’ echode de volgeling.
‘Ik vraag me af waar die papegaai zit’, mompelde de goeroe.
‘Dat was ik, die peper zei O meester.’
‘Oh, ik dacht dat ik dat zei.’
‘Ja, u zei peper en ik vroeg "peper?" en zodoende…’
‘Alsjeblief’, zei de goeroe en hij overhandigde de leerling een potje peper.
Niet begrijpend keek de leerling zijn meester aan.
‘Nou, je vroeg toch peper? Wel dan!’
Geduldig legde de leerling uit, terwijl zijn twijfel omtrent de verstandelijke vermogens van de meester angstwekkend toenam, ‘U antwoordde peper op de vraag wat de zin van het leven is.’
‘O! Zei ik peper?’
‘Ja.’
‘Waarom?’
‘Dat wou ik net aan u vragen!’ De leerling begon stilaan genoeg te krijgen van dit dwazemans-gesprek.
‘Ik zei peper omdat ik zin had om peper te zeggen. Als ik "het detail" of "kennis" had gezegd was je tevreden ingedommeld, maar met peper liggen de zaken anders hè?’
‘In uw oneindige wijsheid zult u wel weten wat u doet o verlichte.’
‘Pff’, blies de meester, ‘ik ben niet wijs.’
En dat dacht de leerling dus ook… .

Toen de leerling vertrokken was, nam de goeroe een spiegel, bekeek zichzelf en sprak vermanend, ‘jij ben een stoute meester jij!’ en hij proestte het uit.
Twee jaar later kreeg hij een boek in handen, geschreven door een Europeaan die na zijn odyssee in het Oosten terug was gekomen met geheime kennis en de Kring Van De Stenen Peperpot had opgericht. De goeroe kreeg een lachstuip en blies prompt zijn laatste adem uit. Toen zijn geest zijn lichaam verliet ging hij, als astraal lichaam, een kijkje nemen in Europa en vond de auteur, die net een lezing gaf aan een uitgebreid publiek.
De auteur las een passage voor over de namen van God. De geest van de goeroe nestelde zich in de peperpot op de lessenaar en begon er flink in te stommelen.
’s Anderendaags had iedereen de mond vol over die nieuwe welluidende naam van God, namelijk ‘Atsjoem’. Drie weken later werd de auteur opgenomen in een krankzinnigengesticht. Hij had de staat van zijn vroegere meester geëvenaard: hij was ook niet wijs… .

Schrijver: Marc Kerkhofs, 26 september 2004

kerkhofs.marcbelgacom.net

goeroe leerling wijs leerling wijsheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 8 stemmen 748