Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

ZOMER OP RETOUR

De lange dagen zijn bijna voorbij. Alles keert stilaan terug op zijn retour.
Nog even wachten op de mooie bladverkleuringen van bomen en struiken, op de geur van humus in het bos en op de laatste maaibeurt van het gazon.

De zomerbloeiers staan volop in zaad. Bloemen doen ze allang niet meer. Niet meer nodig, want de bevruchting is voltooid. Alle genetisch materiaal zit opgepompt in het zaaddoosje. Nakomelingen produceren, zodat ook hun soort blijft voortbestaan: daar draait het om. Velen hebben hun zaadjes verspreid. Van sommigen heb ik zaad gecollecteerd in enveloppen: Amni majus, geurbalsemien, eenjarige Hibiscus, Tagetes, oranje Zinnia, Aspodeline, dropplant … Allemaal wachten ze geduldig tot het voorjaar.
Van de muggen zijn we zo goed als verlost. De vliegen nemen ook in aantal af en omgekeerd evenredig komen de dikke huisspinnen er aan. Die grote harige… Bah! Die vangt mijn zoon levend. ‘Ze hebben ook recht op bestaan en ze zijn nuttig’ , zo predikt hij steeds.
Hij zet ze buiten aan de voordeur ondanks mijn protest. Want bij hen is het ‘binnen zonder bellen’. ’s Anderendaags hebben ze al terug een loopje genomen naar de aardappelbak in de hoek van de berging.

De grassenborder staat nu op zijn mooist.
Miscanthus ‘Gracillimus’ en ‘Silberfeder’, Calamagrostis ‘Karl Foerster’ en ‘Overdam’, Panicum virgatum ‘Rehbraun’, bronzen venkel, Persicaria’s, Eupatorium, Sedum en asters… Allemaal doen ze mee aan de najaarsschoonheidswedstrijd.
Bij het voorbij wandelen blijf ik even staan om hen te bewonderen. De ene is wat meer gestut dan de andere door overgewicht of extreme lengte. Maar op deze wedstrijd staan geen maten of gewichten…, iedereen mag meedoen. Ze paraderen voor mijn ogen. Allen behalen ze de eerste prijs!
Trychirtis hirta en Cimicifuga bloeien volop en ook de oranje dahliabloemen stralen nog mooi in het septemberzonnetje.
De zonnebloemen reiken hoog. Rode bietjes, ingemaakt met schijfjes ui en blaadjes laurier, staan op rekken in de berging.
De pompoenen zijn uit de compostbak gekropen en hebben zich gedurende de zomer rond de kastanjelatten geweven. Ze groeien over de veldesdoornhaag en hebben een deel van de boomgaard bezet. Hun vruchten liggen te blozen in de zon.
’s Morgens hangt de dauw wat langer in het gras, ’s avonds komen de nevels snel en laag aangedreven over de velden.
De zwaluwen twijfelen nog. De vergaderingen lopen ten einde en hun bijeenkomsten worden talrijker. Ze redetwisten onderling over het tijdstip van het vertrek. Binnenkort vliegen ze zuidwaarts, en samen met hen vele gepensioneerden.
De tuin lijkt niet meer op het kleuterkind van in de lente, maar eerder op een overladen rijpe dame.
Ze is de kinderschoenen ontgroeid en dit in één seizoen!
En zoals bij elke moeder die afscheid neemt van de kleuterjaren van haar kind, zo sluipt ook stilaan weemoed in mijn hart.

Schrijver: Greet Berghmans, 16 september 2005


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 2 stemmen 1.157



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)