Alle inzendingen van Johan De Smet

Ik weet niet waar ú was op 11 september 2001, maar ik zat in Mauritius. Minder dan het paradijs moet u zich daar niet bij voorstellen. Ik weet niet waar u vandaag bent, maar ik ben er even niet.

Terwijl u dit leest, schaats ik toch maar lekker de Elfstedentocht. Mijn rug op dat het niet veilig is. IJs van 12 centimeter moet maar genoeg zijn. Het is de dikte niet die telt, wel wat je ermee doet. Dus ik wacht niet op 15 cm die nooit komt. Wie langs de oever staat te kijken, ziet dat ik de...

‘Valt er iets te vieren misschien?’ Ik word nochtans niet alle dagen aangesproken door mensen die ik niet ken. Maar deze keer was het anders: het was 21 juli, nationale feestdag der Belgen, en ik had mijzelf gedrapeerd in een zwartgeelrode vlag, een muts opgezet in de nationale driekleur en de...

Het is de laatste keer dat ik u schrijf. Al weet ik niet eens wie u bent. Een man, een vrouw, een kind, een grootmoeder. Ik vind geen woorden meer. Ik weet niet meer wat u wil lezen. De laatste tijd werden woorden weeën die mij niets dan zorgen baarden. Ik ben moe. Als u een grootmoeder was, kwam...

Ik haat angsten. Er zijn dagen dat ik mijn bed niet uit durf uit schrik voor mijn angsten. Het begint al als de wekker afloopt, om acht uur, met mijn octofobie. Angst voor het getal 8. Ik krijg geen hoogte van het getal 8. Ik weet niet waar het begint en waar het stopt. Overal en nergens. Het doet...

De kolonel is dood. Als een hond hebben ze hem over straat gesleurd, half naakt, vol bloed. De ultieme overwinning voor de rebellen, die hij ooit ratten had genoemd. Nu werd hij zelf als een rat uit een rioolbuis gevist. De prooi zei niet veel. Hij liet zijn hoofd hangen, verslagen op zijn eigen...

Het was zo’n dag waarop er niets gebeurde. Geen staking, geen slecht nieuws uit het buitenland, geen bekende doden. Als het zo voortging, zou de nieuwslezer op het einde van de dag nog zeggen ‘vandaag is er geen nieuws, nog een prettige avond verder’. Maar toen kwam het bericht dat Vlaams...

Ook u kent er ongetwijfeld enkele, want ze zijn met almaar meer: de vegetariërs. Ik moet er niet van weten. Die extreme afzweerders van een sappig stuk vlees, die ons maar al te graag een schuldgevoel aansmeren als we een subtiel lachje niet kunnen onderdrukken bij het zien van een steak...

Op dagen als deze kan ik er zeker niet tegen. Ik kijk naar het junior eurosongfestival, waar kinderen tussen tien en vijftien op een podium voor miljoenen kijkers elkaar de loef staan af te steken. Ze willen winnen, allemaal, dat zie je in hun ogen, ook al hoor je het niet altijd in hun stem. Ik...

Ik heb een zwak voor bejaarde vrouwen van boven de tachtig. Zo weerloos ze zijn tegen het griepvirus en handtasdieven, zo aandoenlijk zijn ze. Heel hun leven hebben ze zich te pletter gewerkt, hun kinderen met vallen en opstaan grootgebracht, ziektes overwonnen en geliefden begraven, en toen ze...

Laten wij - voor alle slachtoffers van de Belgische regering - 1 bladzijde stilte houden. Bedankt.

Doe uw boodschappen tijdens de kantooruren. Dan moet ik in mijn schaarse vrije tijd niet staan aanschuiven bij de schoenmaker waar u uw tot op het bot versleten schoenen binnendraagt en in uw dooie gemak uitlegt hoe soepel en gemakkelijk ze wel liepen en dat u ze zelfs hebt aangedaan op het...

Zomer. We moeten er geen doekjes om winden. Elke vrouw verandert dan in een andere gedaante. Met hun jurkjes en topjes en hakjes verleiden ze al wie het zien wil. Ze glimlachen naar zichzelf in de weerspiegeling van het uitstalraam, ze zitten speels op een terrasje, het linkerbeen over het rechter,...

Het waren niet de initialen van de toekomstige koning van Nederland die door de gangen van het Koninklijk Paleis in Laken weergalmden toen prins Filip ‘WAAAAAA’ uitschreeuwde. De Belgische kroonprins wist niet waar hij het had toen hij Beatrix maandag hoorde verkondigen dat ze de fakkel zou...

Het meisje waarmee ik had afgesproken zag er helemaal anders uit dan op de foto die ze me de week voordien had gestuurd. Ze leek ook ouder in het echt, en zeker geen 26 zoals ze beweerde. Vooral haar afgeleefde handen verraadden dat er al heel wat mannen door gepasseerd waren. ‘Wat wil je...

Het is de schuld van de vrouwen. Daar zat ik, op de pijnbank, de inktnaald op mijn linkerbovenarm gericht met nog één vraag te beantwoorden: ‘Wat zal het nu worden: een arend, een slang, yin en yang, uw initialen, de Vlaamse Leeuw, Dracula, een vlinder of een Latijnse spreuk? Of het nu door de...

Het zijn moderne tijden. Binnenkort moeten we ons zelfs niet meer uitkleden om naakt gezien te worden. En dat allemaal door simpelweg in een koker te gaan staan op de luchthaven. Met de handen in de lucht. De Belgische luchthavenautoriteiten hebben Regi van Milk Inc al gevraagd of hij niet...

Het meisje dat ik net had leren kennen vroeg of ik mijn kind ooit George zou noemen. Ik mag er niet aan denken. ‘George, komen eten,’ dat is wat je veel te hard roept naar je grootvader, die op nog geen vijf meter zit, want grootvaders durven nogal eens hardhorig zijn. Bovendien eet een George...

Dat zoiets mij weer moest overkomen. Splinternieuwe schoenen, drie dagen oud en de antislipzool al helemaal afgesleten. Ik lag daar. Op mijn werk. Tussen mijn collega’s. Op de grond. Met mijn nieuwe schoenen. Het duurde lang voor ik recht kwam. Te lang. Heel even dacht ik dat ik net ontwaakt...

Wanneer we eindelijk een regering zouden krijgen. Willem kwam het vragen, een nieuwe collega uit Nederland. Dat ik het niet wist, antwoordde ik, en dat het nu op een paar dagen ook niet meer zou komen. Nou, zei Willem van Oranje, volgens mij bakt die Elio er niet veel van en zitten jullie nog...

Ik weet niet wat mij bezielde toen ik begin deze week een vliegtuigticket richting Nicosia kocht. Misschien wilde ik een run on the bank doen, in de rij gaan staan met honderden idiote Cyprioten en handenvol geld afhalen om die in mijn hotelkamer onder mijn matras te verstoppen, veilig verborgen...

Zijn er eigenlijk dagen dat we nergens voor of tegen zijn? We hadden al secretaressedag, moederdag, vaderdag, dag van de arbeid, de klant, het milieu, de buren en - vergeef mij het kokhalzen - de emancipatie. Er worden dan grote optochten georganiseerd, met veel kabaal en holle woorden. Er worden...

Deze week is op YouTube een filmpje opgedoken van een leraar die een leerling een halve uppercut verkoopt op de besneeuwde speelplaats van een Vlaamse school. Gefilmd door een leerling met zijn gsm. De leraar was door de leerlingen eerst verschillende keren bekogeld met sneeuwballen en verloor...

Er was eens een land met een koning. Het was een klein land, met aan het ene uiteinde een zee en aan het andere dennen, maar ook met kleine bergen en grote problemen. De koning leefde in een groot paleis, drie buitenverblijven en een jacht en kreeg elk jaar miljoenen euro’s van zijn inwoners om...

Wat voor zin hebben mijn zintuigen nog, nu ze traag maar zeker beginnen af te takelen? Elke dag word ik twee dagen ouder. Voor mijn ogen hangt een waas die niet meer weggaat. Langzaam vervaagt mijn gehoor. Ik merk dat ik zoals mijn grootvader vroeger meer en meer mijn hand achter mijn oor begin te...

Terwijl ik dit schrijf, is K2 koortsachtig op zoek naar K3. Toen Kathleen enkele maanden geleden aan Karen en Kristel vertelde dat ze wel heil zag in een leven zonder K3, brak de hel los. Niet in het minst voor het brein achter K3, Gert Verhulst. Maar Gertje zou Gertje niet zijn als hij van de nood...

Noro, onthou die naam. Het wordt ons aller dood. Het is een teken aan de wand dat het virus uitgerekend uitbrak in het Deense restaurant Noma, het beste restaurant ter wereld. In de beste restaurants horen geen virussen uit te breken, enkel angstzweet als de ober met de rekening komt...

Men stelt mij nogal wat vragen als ik ongestoord thuis wens te zitten. Of ik de nieuwe kalender van de brandweer wil kopen, als steun voor het voltallige korps dat dag en nacht vrijwillig paraat staat. Of ik misschien toe ben aan dé stofzuiger van de 21e eeuw, zonder zak of lawaai. Op...

Beste gelovigen, Ik schrijf u vanuit mijn hoedanigheid van paus Benedictus XVI, een ambt dat ik eind deze maand naast mij neer leg. Ik ben oud geworden, te oud. Ik kan mijn kazuifel zelfs niet meer zonder de hulp van twee geduldige kardinalen over mijn hoofd trekken. Ik geraak niet meer alleen...

Ik had het goed gezien, het onheil. Ook de tweede keer. Johan De Smet (1975 - .…). Die vier puntjes. Alsof iemand ongeduldig aan het wachten was tot ik erbij neerviel, de puntjes als symbool voor de tikkende vingers van de ambtenaar die met een goedkope balpen in zijn andere hand al klaar zat om...