Alle inzendingen van Pauline van Munster

Ze lag er ontspannen bij. Nog niet zo oud, misschien net een jaar, wat waarschijnlijk de verklaring van haar schrikreactie was. Het moet door het gras komen dat aan het verteren was. Het moet het chemische proces zijn geweest dat gassen veroorzaakt en dat ook enig ontploffingsgevaar in zich houdt....

Hoe anders klinken de woorden van de dichter bij dood dan bij leven. De weerklank van wat er onder de woorden schuilt; de eeuwigheid, het afscheid, de loop der dingen en weer een nieuw begin. Het galmen van de dichters woorden worden pas werkelijk gehoord wanneer de dichter zelf is gestorven....

Mijn voornemen voor het nieuwe jaar heeft zich voor het eerst uitgebreid naar een gebied groter dan mijzelf. Ik heb me voorgenomen juist te denken, juist te spreken en juist te handelen. Er is me al eens iemand voor geweest met hetzelfde doel: Boeddha. Wat het juiste is in denken, spreken en...

----------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...

‘Een beetje chauffeur houdt van spanning’ lees ik op de achterkant van de rijdende vrachtwagen voor mij. Onder de tekst is een levensgrote foto afgedrukt van een dame. Ze draagt enkel een colbertjasje over haar blanke naakte huid. Half open zodat je de rondingen van haar borsten ziet maar nog...

Ik koos ervoor om de verkorte weg te nemen en dat was over de stoep. Mijn leeftijd en mijn moraal spraken deze onderneming tegen waardoor ik mij enigszins beschaamd en snel over het voetpad bewoog. Ik dacht nog dat ik het zou redden tot ik twee jonge Hindoestaanse meiden op mijn weg tegenkwam. Ik...

Zij is rond de zestig. Gelakte nagels aan haar handen en voeten. Knalrood. ‘Dat vindt hij mooi.’ Hij is rond de dertig. Kapsel van een militair. Verlegen glimlach, scheve tanden. Strelende handen over haar arm als niemand kijkt. ‘Hoe lang kennen jullie elkaar?’ vraag ik. Puberaal...

Mijn schoonmoeder ligt in het ziekenhuis. Ze is geopereerd aan haar hart. Daar moest het borstbeen voor worden opengezaagd, spieren en pezen worden doorgesneden en het lichaam op een machine worden aangesloten die haar in leven hield. Door de machine bleef het bloed in mijn schoonmoeder rondpompen,...

Ik heb me jarenlang opgejaagd gevoeld. Van jongs af aan heb ik het idee dat ik word achterna gezeten door een spook. En als ik niet opschiet, doorloop, verderga, doorzet, haalde het me in en zou ik te laat komen. Waarvoor ik te laat zou komen wist ik niet, maar het ging duidelijk niet om het halen...

Ik werd gebeld door het CBS – het Centraal Bureau voor de Statistiek. Of ik even tijd had om wat vragen te beantwoorden? Ja hoor. Leeft u binnen een twee persoonshuishouden? Ja. Woont u in een koophuis? Ja. Hebt u een betaalde baan? Ja. Als snel werden de vragen op de financiële positie...

Als sinds de komst van de eerste computer zit ik vooraan. Ik hou wel van technische nieuwigheden dus de eerste computer was een feest. Kolossaal als hij was en brommend als een oude zieke beer vlogen de eerste bits en bytes door onze kamer. De herrie van de ventilator oversteeg de klassieke...

Enkele keren per maand onderneem ik met een vriendin een lange wandeling door de natuur. Het liefst aan zee, daar waar de lucht open is en the sky the limit. Mijn vriendin is beeldend kunstenaar, en het duurt niet lang of wij bevinden ons midden in een vaak filosofisch getint gesprek. Nu was het...

Het begon zo: Ik was heel klein. Opgerold, met mijn armen om mijn knietjes geslagen, bevond ik mij tussen soepele wanden. Waar ik was wist ik niet. Het was er warm noch koud en donker als een sterrenloze nacht. Ik wist dat er een boven en een onder was maar ik behoorde nergens toe. Ik had geen...

Een foto van een horloge rustend in de hand van degene die hem gevonden heeft. Een hand in een handschoen, de handschoen vol modder van het graven in de aarde. Het horloge lag in een massagraf in Srebrenica. Los tussen de gevonden lichamen die al in een zeker stadium van ontbinding waren. Onnodig...

Ik ben in het land geweest waar de goden hun kindertijd hebben doorgebracht. Het land dat de beste wijn van de wereld produceert, waar de grootste variatie in landschap is, waar de zon en de regen om voorrang vechten, waar de rivieren zich de tijden van weleer herinneren en de rotsen hun geheimen...

Ik probeerde een vlinder te vangen met mijn fototoestel. Ze zat zo kalm en sereen op een wilde vlinderstruik die ik in de duinen ontdekte, dat ik dacht tijd genoeg te hebben om haar mooi in het vizier te krijgen. Ik legde aan, stelde scherp en ze vloog weg. Ik zuchtte. Te lang gewacht, dacht ik....

Mijn vriendin ging op mijn voorstel in om een middagfilm te gaan zien en daarna wat te eten in het aangrenzende restaurant. Leuk! Een keer wat anders. Al had ze zich voorgenomen voorlopig even niets te ondernemen - het leven was haar een beetje boven het hoofd gegroeid. Maar deze onderneming, dit...

Hoe kan het dat een vogel in een kooi blijft zingen? Stel deze vraag aan een kind en het zal zeggen: “Omdat een vogel zingen wil.” Stel de vraag aan een volwassene en zijn antwoord zal zijn: “Omdat de vogel niet wil dat hij gevangen zit.” Het kind ziet de dingen zoals ze zijn. De...

“Een echte crisis is pas een crisis als er een conflict is tussen je hart en je hoofd. Alle andere crisissen zijn problemen die het gevolg zijn van keuzes.” Hier sprak mijn oude redacteur. Niet oud in leeftijd, maar oud in vroeger, toen, mijn eerste redacteur. Lang geleden. Ik ontmoette hem op...

We hadden afgesproken op de boulevard. Bij het grote schip voor kinderen, zodat hij er eerst zijn energie kwijt kon. Voor vliegeren is geduld en doorzettingsvermogen nodig, en dat heeft een kind van vijf doorgaans niet. Mijn neefje mocht zich dus eerst uitleven op het piratendek. Dat deed hij dan...

'Ja, dat is 'm,' fluistert ze als we bij de ezel staan. 'Die heeft E. een paar dagen terug buiten gezet.' We keken er met een overwinnaarsblik naar. Nu had ik de buit binnen dacht ik. Ik zag direct kans om de prijs te verlagen. Want een gevonden ezel brengt altijd winst op voor de...

Volledig mezelf zijn is nog geen eenvoudige taak. Al zou ik nog zo graag willen, ik voel een muurtje om mij heen. Een waar ik zelf moeilijk door naar buiten kan dringen. En andersom natuurlijk ook, door die muur kan iemand mij niet eenvoudig bereiken. Ik weet niet wat er gebeurd is dat deze muur...

Mijn moeder is op leeftijd. Ze loopt met een stok de wereld rond. Zo heeft ze afgelopen jaren Zuid-Afrika, Sri-Lanka, Thailand, Frankrijk, en meerdere steden in Europa bewandeld. Dit keer met een vriendin. Een dagje Den Haag, in het bijzonder de Lange Voorhout waar de beelden van Manolo Valdes en...

Sinds kort kan ik naar mezelf kijken. Het is heel eenvoudig. Ik richt mijn ogen naar binnen en zie in mijzelf. Ik volg de adem door mijn luchtpijp naar mijn longen. Mijn longen zetten uit, en zinken in. Ik focus op mijn buik en ervaar een ruimte grenzeloos groot en donker. Als ik beter kijk beweegt...

Het lot van een schrijver wordt bepaald door zijn invallen. Het lot van elke kunstenaar hangt wellicht af van de mate van inspiratie en de kunst zich over te geven aan het wachten hierop, om zich daarbij volledig op het scheppen te richten. Iets maken wat er niet eerder was. De kunst is daarbij...

Ik zit de afgelopen dagen niet zo lekker in mijn vel. Mijn hoofd is gevuld met hetzelfde dichte wolkendek als in de hemel; er dreigt de hele dag door regen. Mijn humeur is even roekeloos en gejaagd als de wind. Mijn hart voelt zwaar, mijn oogleden vallen dicht zodra ik me even ontspan, de spieren...

Vannacht was ik, zoals ook de nacht eerder, weer bij het restaurant van een topkok. Ik mocht in zijn keuken rondwaren – iets wat weinig koks toestaan – en ik mocht zelfs van de verschillende brouwsels proeven. Ik zie mezelf nog staan boven een dampende pan, voorover gebogen, een grote lepel...

Nee, dit gaat niet over politiek. Dit gaat over het leven zelf, over gewone mensen die dagelijks deelnemen aan hun eigen toneelstuk. Altans, zo kwam deze scène mij voor. Een momentopname uit het toneelstuk dat Leven heet. Het ging zo. Ik zat op de fiets en zag links van mij op de stoep een man...

We hadden een beetje mot met de bovenburen. Of als je het optimistisch benoemt, er was een discussie gaande over wel of geen bakfiets voor de deur. De bovenburen hebben namelijk twee kleine kinderen. En wij wonen beneden, met de ramen op straat, een bankje en de scooter voor het raam waar we zelf...

---------------------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...