Inloggen

biografie: P.C. Hooft

1581-1647

Pieter Corneliszoon Hooft (Amsterdam  1581 -  Den Haag 1647), dichter en schrijver

 

P.C. Hooft is naast Van den Vondel en Bredero één van de voornaamste schrijvers van de gouden zeventiende eeuw in de Nederlandse letterkunde.

 

Hooft was de zoon van koopman C.P. Hooft. Na zijn studie aan de Latijnse school te Amsterdam ondernam hij een grote reis door Europa. Daarna studeerde hij rechten te Leiden. Hij werd Drost van Muiden en vestigde zich in het Muiderslot, dat een studiecentrum werd voor schrijvers en andere kunstenaars.

Hooft was regelmatig verliefd; in zijn liefdesverzen gaf hij daar uiting aan.. Hij huwde tweemaal, in 1610 met Christina van Erp en na haar dood in 1624 met Leonora Hellemans in 1627.

 

Hooft begon al  jong met het schrijven van toneelstukken. Het drama `Achilles en Polyxena`, dat in 1614 werd uitgegeven, heeft hij eerder geschreven. Het herdersstuk `Granida` schreef hij in 1605. Als renaissance-schrijver had hij een grote bewondering voor de schrijvers uit de Klassieke Oudheid. Als humanist stelde hij onafhankelijkheid boven alles. Hij probeerde zonder vooringenomenheid te schrijven, ook in zijn historische stukken zoals  ‘Geeraerdt van Velsen’ uit 1613, al werd hem dat niet altijd in dank afgenomen.

Hooft schreef veel poëzie. Zijn bekendste werk met liefdeslyriek is `Emblemata amatoria, Afbeeldinghen van minne, Emblemes d`amour` (1611).

Tijdens de tweede helft van zijn leven schreef hij nog maar af en toe gedichten, omdat hij ambtelijke  bezigheden had en doordat zijn historische werk veel tijd van hem vergde. Aan zijn `Nederlandsche Historiën` begon hij in 1628. De 27 voltooide delen verschenen in twee delen, de eerste twintig in 1642 en de laatste zeven postuum in 1654. Ook in zijn historische werk droeg Hooft zijn humanistische ideeën over de staat uit.