Iglo

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep.

Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter, haar stemmingswisselingen. Anita kreeg van Lucinda een gehaakte boodschappentas.

De man van de talentenjacht voor beginnende actrices was een elektrische kettingroker met een brede neus. Anita moest een korte acteerauditie doen. Er was een rol vacant die zich afspeelde in een Iglo op de koude Noordpool. Ze kreeg zo'n warme jas voor een Eskimo aan met een kraag van zeehondenbont en ze moest een bittere vissoep eten om in de stemming te komen.

Anita haalde alles uit de kast om een goede indruk te maken. Ze deed alsof ze veel witte sneeuw in de verte zag. Ze stelde zich voor dat haar man over de ijsschotsen liep met een harpoen, grote stappen met warme sneeuwlaarzen, om op eetbare vis te jagen.
Anita snoof de geur van gedroogde vis op voor haar dromen. Een kampvuur voor de Iglo en lachende gezichten van tevreden mensen, deden de rest.

De man met de brede neus was niet onder de indruk van haar acteerprestaties. Anita kon weer vertrekken. Het was een kille ervaring. Anita ging op de fiets terug naar haar houten huis. Ze liep de woonkamer binnen en het voelde alsof ze in een sneeuwwitte Iglo was.

Haar man Joop was naar de bouwmarkt geweest en hij had alles wit geschilderd. Hij was naar het asiel geweest en had daar een witte poedel gekocht. Hij was naar de dierenwinkel geweest en had daar een witte papegaai gekocht. Joop was naar de markt geweest en hij had daar een witte krokodil gekocht. Hij was naar de Blokker gegaan en had daar een wit tafelservies gekocht.

De zon scheen door het raam, Anita was ongesteld, het was zo'n moment van tussen de gordijnen. Anita kneep haar ogen omdat het zo'n helder licht was. Anita zag dat er iemand aankwam.

Haar trotse man kwam door het tuinhekje de tuin binnen. Joop had een lange vishengel in zijn hand. In zijn andere hand had hij een emmer water met daarin een spartelende vis. Water spatte op de tuintegels, maar Joop hield de emmer iets hoger, waardoor de vis rustiger werd.

Anita ging alvast naar de keuken om de messen te slijpen. De spiegel hing scheef en op het aanrecht stond een potje met ingelegde kappertjes. Anita was vergeten om de elektrische tandenborstel terug in de houder te zetten.

Iglo actrice woning Anita

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 14