Alle inzendingen over grimmigheid

Het lijkt een brevet van onvermogen waarmee onze stad is opgesierd. Aan de Spoorlaan staan zielige, kleurige staketsels, die lijken op uitvergroot kinderspeelgoed. Deze opstelling lijkt misplaatst in een grimmige, onpersoonlijke en individualistische maatschappij; de kleurige, verlichte huisjes en...

Ik heb helemaal niets met religie, begrijp ook niet dat mensen slaafs verdicten volgen van profeten, het is allemaal angst. Je komt niet in de hemel, 70 maagden zullen je onthouden worden, Brussel of de bedelstaf, zonder Garnier een pokdalig gezicht. Al die woorden in boeken, bangmakerij,...

Er zijn mensen die in sprookjes geloven, sommigen van hen volgen grimmig de leer van de heer waarin ze zijn. Mijn naam is Thomas en ik lees liever de Donald Duck. Lampje is mijn favoriet, zo verlicht ben ik nog wel.

Wat troost ons nog te midden van de grauwheid, de grimmigheid en de eenzaamheid? Is het het zachte timbre van de regen die ruist en neervalt en ons omhult als een gordijn nadat sneeuw- en ijsvelden ons overvielen? Is het de aarzelende lente die al in februari aantreedt achter het venster met...

...in de waan dat literaire teksten met een zekere grimmigheid moeten worden geschreven, alsof de wereld om hen heen uit louter ridicule en minderwaardige personen en zaken bestaat waarvan het verwerpelijke karakter moet worden aangetoond. In werkelijkheid heeft een goede schrijver geen spot of...

Voorzichtig en aarzelend betrad ik de woning op de begane grond: zijn woning, zijn bedoening, zijn kleine universum, zijn armzalige thuis sinds twintig jaar, waar de aquarellen aan de muur hangen. Zijn kunstzinnige schepping die hem zal vergezellen tot aan zijn sterfdag en waar, zoals ik weet, een...

(voor Jeong Da-bin (1980 - 2007)) Je bent geboren als Jeong Hye-seon op 4 maart 1980 in Seoul. Je hebt gestudeerd aan de Yongdok Girls High School en aan de Gongguk University, waar je twee jaar drama studeerde. In Taiwan speelde je vaak een schoolmeisje, wat je daar populair maakte, vooral...

Voor de welbekende, nodende ingang van die wonderschone grot, waarin betoverde elfen bij vollemaan dansen, staan twee grimmige reuzen, met een zware knots in de hand. Hun strenge ogen zien strak vorsend neer op de Eftelingbezoekers. De beide geduchte bewakers spreken met een zware stem,...

Hij leek me nog jong. Zwart, achterovergekamd haar, eveneens zwarte leren jas en vanzelfsprekend een mobiele telefoon, die aangaf dat de bus waarop we stonden te wachten bij de bushalte op de Korvelseweg, snel zou arriveren. Er was dus nog even tijd om hem te vragen of hij student was. Nu ik...

Soms kijk ik weleens naar die - lieve - wolkjes, zo in de lucht, zucht.. en dan pin ik me vast op een héél mooi beeld, b.v. een schaap, maar dat schaap verdwijnt dan weer in een ander gedrocht dat ik niet thuis kan brengen. Mijn fantasie gaat weer over in iets anders - alsof ik niks anders te...

Grijsharige dames getuigen op de televisie nog tot op de huidige dag van de ramp van 1953 toen het wilde, woeste water Zeeland en Zuid-Holland bestormde en de mensen in uiterste wanhoop op de daken bivakkeerden. Het meest grimmige doemscenario was tot leven gekomen en het had zich voltrokken en de...

Een uitgeholde pompoen houdt de vlam vast. Het vruchtvlees flakkert op. Geen hond die opwipt van schrik. In tegendeel...we geven geen kik. Een uitzinnig feest, het wulps getast, smoort de koortsdroom. We hijsen de zilveren kelk, laten ons gretig bedwelmen, snuivend aan de flessehals, de...

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje...

De gedachten aan wat allang voorbij is, zijn dikwijls erg veranderlijk, betonen zich grillig en eigenzinnig. Soms hebben ze het aanzien van harde rotsen, die een strenge, stenen poort omvatten. Achter dikke tralies is een grimmige, zwarte nis te zien. Het meedogenloos harde slot weert stug en...

De stille straat, geflankeerd door majestueuze gebouwen en met aan de rechterkant het schilderachtige kerkhof met haar getraliede toegangshek, doorsneden door een brede laan, die rechtstreeks naar het witte Christusbeeld in de verte leidt, ligt er op een vroege dag in maart sereen en rustig bij,...

Vandaag vier ik mijn feestje. Ze wordt niet thuisgebracht, mijn (on)genode gast; een kind dat ik ga verwennen totdat ze erin stikt. Niemand kan dichtbij komen op het feest van eenzaamheid. Het feest is grimmig vrolijk; de gast is bang en zwak. Ik voer haar dronken in haar angst met alles wat ik...

Opletten nu, ging daar net met dat typerende loopje de kroeg in. In ieder geval op schema, en staat nu binnen zich vast en zeker een plek uit te zoeken... alsof hij niet weet dat het tafeltje aan het raam vrij is. Okay, daar schuift hij al aan, jas en sjaal aan de stoel. Je kunt er donder op...

Trump wint. Zo begon ik mijn column de vorige week en ik leg u graag uit op welke wijze dat gaat gebeuren. Hij heeft zich nu strategisch teruggetrokken op zijn golfbaan en laat anderen uitleggen dat hij gewonnen heeft en hoe hij terug gaat vechten. Ondertussen verlaat de ene na de andere...

Die multiculturele wereld is er wél en U kunt er rustig van uitgaan, dat een avondje stappen heel goed te doen is. Maar dan zonder een grimmige sfeer, rondom dronken om met alle plezier jezelf onsterfelijk belachelijk te maken. Dan mogen ze nog zo schamper het dansen afschrijven op de 40 plusser...

Oh give me a home Were the buffalo roam Were the dear and the antilope play Were seldom is heard A discouraging word And the skies are not cloudy all day (Frater Nicasio) En zo kwam mij onlangs ter ore dat in het door de Natuur zo rijk begiftigde areaal, in de Herbertusbossen, een wolf...

We waren bijna de enigen in de enorme bioscoopzaal en we zonken weg in de diepe roodpluchen stoelen en terwijl de film zich alsmaar voortsleepte (een film over parende edelherten, ingegraven insecten en grote zwermen laagvliegende vogels) gingen mijn gedachten uit naar mijn enige zus, naar mijn...

Ik weet dat je een grillige alleenstaande vrouw bent. Je verschuilt je al heel lang achter een uitzichtloos ‘hard to get’. Veel dramatische dingen hebben je levenspad gekruist. Je hebt een rare voorkeur voor witte jassen, witte hoeden, witte laarzen. Je kunt mijn moeilijkste jaren zeker niet...

Veel mensen vinden het erger om voor saai te worden uitgemaakt dan voor moordenaar. Dus zijn ze bereid om in het openbaar zich te bescheuren om de grappen van Paul de Leeuw, ook al vinden ze er in hun hart niets aan. Om buitengesloten te worden aan de kantoorlunchtafel schijnt rampzalig te zijn....

Af en toe lees ik op deze website. Af en toe plaats ik iets. Ik hou van taal: van poëzie en proza. Echter ik bespeur schroom bij mezelf om hier een bijdrage in te zenden vanwege het vervelende fenomeen van cijfers (nu sterren) geven, maar meer nog door het feit dat hier merkwaardig onplezierig...

Uitgedroogd en afgemat steek ik de gaspit aan en twijfel tussen eieren bakken of inhaleren. Ach, wellicht pak ik hier en daar passief nog een vlaag mee.. Een gedachte die zich vastzet tussen steel en bakdeel van mijn inmiddels flink uitgedunde hersenpan. Nu ben ik geen grimmige gek die zich van...

Ze bouwen daar schepen... In het blauwe landschap gezeten: elf apostelen. De twaalfde ligt met zijn gezicht dood in de vermicellisoep. De dreigende lucht boven hen in Bijbels, en wanneer het onweert spreekt Golgotha. De apostelen koesteren zich in het schrale najaarslicht dat sporadisch door...

(voor Edward Morgan Forster) De hele ochtend schreef je aan een roman, terwijl buiten het echte leven voorbij ging, maar binnen vond je het behaaglijk, waar je moeder even stoorde voor het brengen van een kopje thee, met de twee biscuitjes op het gebloemde Wedgwood-schoteltje. De tergend...

...Tegelijkertijd denk ik met een soort opstandige grimmigheid: de tijd zal het leren en zolang ik nog bewust kan denken heb ik alles onder controle. Hoewel… Af en toe ben ik diep teleurgesteld wanneer het weer eens tot mij doordringt dat ik me niet eens meer weet te herinneren wanneer mijn...

Nu schijnt het in Enschede weer uit de hand te lopen. Grimmig zegt de krant. Er is in dit land naar mijn idee sprake van een angstig uitgestrekt ozongat aan moreel leiderschap. Hoe vaak de Ruttes, Samsoms of Pechtolds ook zeggen dat je met je poten etc.., hoe meer olie er op het vuur gaat. Geen...

Het rommelt in Rommeldam. In de stad, waarin de sfeer anders altijd heel nuchter en opgeruimd is, heerst de laatste tijd een grimmige sfeer. Ik zal jullie, oplettende lezertjes van nederlands.nl, een verhaal vertellen waarin ik probeer uit te leggen hoe dat zo gekomen is. Meer dan veertig jaar...