Alle inzendingen over terugs

Terug Ze lachte en nam de koffer en liet me haar huis leeghalen. In de kamer kom ik nog soms zie ik twee meisjes spelen de een verleidt de ander tot zwijgen. Haar vader brengt me elke vrijdag een emmer soep. Hij zegt dingen waar ik wat aan heb. Als ze terug keert. Wat zal ze...

Hij was buiten bezig de straat te verhogen. Schuin gluurde hij naar binnen met één oog. Daar was een lekkere meid aan het werk. Hij hoopte erop dat zij hem eindelijk binnen vroeg. Het was zwaar werk en hij was al uren bezig. Zij riep hem; er klonken klokjes in haar stem. Klokjes? Zou ie...

Zwaar klonken de slagen van de torenklok over de stad. Even, als verblind door het felle zonlicht, greep ze zich vast aan de deur van de trein. Het was alsof ze wankelde. Bekend klonk de tonen die het klokgelui voortbracht in haar oren. In de ene hand de tas die ze met zich droeg. De andere ...

Een visie op zelfdoding Had ik kunnen voorkomen, dat iemand zo gegaan is? Waarom zagen we het niet aankomen? Hoe erg moet iemands lijdensweg zijn voordat hij deze stap neemt? Deze en vele andere vragen doemen op, nadat een dierbare de hand aan zichzelf geslagen heeft. Je staat machteloos...

Ik kreeg nog bijna warme roombotercroissants met rookkaas mee en een thermosfles met sterke koffie. Ik reed hard de oprijlaan af. Mijn trouwe butler zwaaide me tot het laatst uit, dat zag ik in mijn linkerachteruitkijkspiegeltje. 'Tot vanavond, lieve Lodewijk!', zei ik hardop, terwijl ik vaart...

The stars aren’t diamonds and the moon’s not blue There’s no gold at the end of the rainbow There’s no dream to hold on to, without you The only thing that’s real Is this lonely road tonight... (Steven Allen Davis) KRIJGSMACHT; datum als postmerk... Aan soldaat milicien...

Crisis, welke crisis ? Mijn vader had het moeilijk, eind jaren dertig, net een zaak opgebouwd. Alles weg..... En dan herinner ik me dit lied van Willy Derby "Mijn fiere schooiershart". Er is eigenlijk helemaal niets veranderd.....

Ons land is bedolven onder een deken gemaakt van crisis, een nieuw materiaal wat uitgevonden is en in vrijwel alle sectoren wordt gebruikt dus! Een meegaande stof, een materiaal wat zo buigzaam is als een elastiekje en net zo stevig dus? Zo sterk dat het bij iedereen, achter welke voordeur dan ook,...

Begrijpen doe ik het niet meer, snappen nog veel minder want wat wil het geval, wel: elke maand ontvangen wij net als heel veel andere gezinnen een rekening van het CAK, een soort van eigen bijdrage die je nou eenmaal betalen moet. Niks mis mee natuurlijk en sinds het over ging naar de gemeente...

En zo haalt de belastingdienst wederom het nieuws, op een negatieve manier weer, het simpele geval van: mensen die hier werken en het gezin niet bij zich hebben maar waar ze wel geld voor ontvangen? Kijk, dat er al jaar en dag geploeterd wordt om dit soort acties beter te regelen, dat weten we...

... ik kon het moment vasthouden, het stopzetten. zelfs een aantal keer terugspoelen.

Ik sta aan de wieg van mijn graf, drie decades werkte ik aan mijn oude dag. Zorgenloos, dacht ik, als het eenmaal zover is dat ik niet meer werk, niets meer werkt, dan is er nog iets om op terug te vallen. Minimum lijden, de alom door krijtstrepenpakken bewierookte marktwerking zadelt senior op...

Biologisch verantwoord, het mag best iets meer kosten. Dat wordt beweerd in kringen waar men nog nooit een stap terug heeft hoeven doen.

Sinds er, naar aanleiding van enig meningsverschil, in reacties o.m. het verzoek aan de reactie werd gelanceerd het tot voor kort gebruikte systeem, om via een waarderingscijfer een inzending te honoreren, niet meer te gebruiken is er intussen een eerste stap door de redactie gezet. Men heeft,...

Toos is 25 jaar en nog steeds vrijgezel. Ze verlangde naar een lieve man. Eindelijk kwam die kans. Ze werkt in de kantine van een verzekeringsbank. Toen verscheen er een jongeman, die zei: ''Ik vind je erg lief, Toos'', en hij liep weer door. Een paar dagen later zat ze aan een tafeltje een...

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een...

Beste Brave Burger, dat ben ik want jawel, ook ik heb gestemd op BBB, prima plannetje om er mede voor te zorgen dat de bezem, de dweil, sop-en stofdoek, compleet met emmer door de kamer worden gehaald met als mooi resultaat dat: er een nieuwe frisse wind doorgaat! We houden onze vingers gekruist,...

Waar is de tijd. De tijd waar er nog zekerheden bestonden. Pas 18 en je mocht er donder op zeggen dat binnen de kortste keren je oproepingsbrief in de bus zou vallen. Nee, dan spreek ik niet over een kiesbrief voor één van onze veelvoudige regeringsvormingen. Dan heb ik het over ‘de brief’...

Het was een zonnige lentemorgen in het vredige Nederhof, in de noordwesthoek van de federale republiek Neuropa. Tijd voor Kroontjesdag, die uiting van nationale identiteit die de welvarende Nederhovers steeds weer voor een jaartje koest hield. Om haar vijfjarig ambtsjubileum luister bij te zetten...

Na geruime tijd gebruik te hebben gemaakt van haar tijdelijke, provisorische, maar tot tevredenheid stemmende onderkomen aan de Piushaven, heeft de Vincent Shop haar oude locatie weer ingewisseld voor haar voormalige behuizing aan de Veemarktstraat. Het pand wordt omringd door de hoogbouw van...

Begin september. Het kindergekrijs en -gejoel op het pleintje in mijn buurt rond halftien in de morgen mis ik reeds sinds de eerste schooldag. De autobus slokt de kinderen nu al om halfacht op. De oude diesel sputtert amechtig de straat uit. De enkele moeders blijven onder elkaar nog wat keuvelen....

Hij stond in de keuken en schonk zichzelf een mok koffie in. Het was warm in huis, benauwd en daarom had hij de deur naar de tuin open gezet. Hij had al lange tijd niet meer op haar terugkomst gerekend. Hoe lang had hij haar al niet meer gezien? Hij dacht even na en kwam tot de conclusie dat het...

Waar is de eenvoud gebleven, de man met een knots, een vrouw aan de haren naar het hol gesleept. Hij overstelpt haar met schelpen en schitterende keien, verwarmt haar met een zojuist ontdekt vuur. En op dat moment heeft zij hoofdpijn.

Waartoe het winnen van een boekenbon al niet toe kan leiden en waarin het dan uiteindelijk resulteert. Bij mij heeft dit feit ertoe geleid, dat mijn keuzes en beslissingen, in een stroomversnelling rakend, een latent maar steeds sterker voelend verlangen in een daad hebben omgezet. Daarover vertel...

Ik ben op deze kamer ondergebracht, bij de longlijders. Twee grote, kleurige plastic ballonnen, gedecoreerd met grappige, lieflijke kindergezichtjes zijn opgehangen boven het bed van de man wiens longen zijn aangetast. Hij sleept rond met een merkwaardig, onhandig kastje met oplichtende lampjes dat...

Daar waar ik verbannen ben, wil ik eens terugkeren. Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver,...

O wee, daar lagen nog maar twaalf kleine turfjes! Saapke's gezicht betrok. Ze begreep wel dat ze heel zuinig moest zijn, want wanneer hadden deze mensen ooit weer geld voor turf? Het schrale weekloon dat de vader thuisbracht was al bijna niet genoeg voor eten en drinken. Om over schoeisel en...

Schreeuwende waterval, dronken van aandacht. Overtuigd van je gebundelde kracht in het midden doorgezakt na weer een eenzame nacht, wie schrijft, die blijft...ergens in hangen. Zit je er nu ongemakkelijk bij...op het puntje van je potlood, zakt je onderbroek al af naar half zeven...heeft ze het...

Ik ben weer terug. Terug in mijn oude ziekenhuis, dat ik twee jaar geleden overspannen en opgebrand heb verlaten. Met een oprotpremie, een doekje voor het bloeden, dat wel. Voordat ik definitief bij Sanne introk vernietigde ik mijn diploma's en papieren. Weg, met de Dixantrommel vol hardloop,...

Aan kennis had ik veel gemist en ik besloot terug te gaan naar de schoolbanken. In het lokaal waar die eerste ochtend Nederlands zou worden gegeven stond een kleine, tengere man, met een gekwelde blik in zijn ogen. Ondanks dat het een heksenketel was, had ik toch het gevoel alleen te zijn met hem....