Alle inzendingen van mobar

Op de bank achter de vleugel stak hij een sigaret op. Hij mocht niet roken van zijn vrouw, maar als er patiënten waren die gebakken lucht wisten te waarderen, liet hij graag zien dat hij zelf ook niet altijd principieel was. Het was bedoeld ter relativering, omdat hij vond dat je een te streng...

Of ik hem gezien had, vroeg je mij, in mijn lucide dromen. Een antwoord had ik niet. In duister van het niemandsland was ik alleen en zonder vragen. Ik had hem wel gezien, maar er niet over gesproken. Die nacht toen de stilte veertien talen sprak, zag ik hem met zijn schimmel op het dak, maar...

De twee goed verzorgde homoseksuele Hollanders, zitten in een hevig tegensputterend huurautootje, beklimmen met dit voertuig een Griekse berg, terwijl de magen knorren, het huurautootje zijn best doet, de hoogte te bereiken. Een half, nogal taai stokbrood, met kaas, met een rare smaak, een kop...

Een socioloog scheef mij brieven voor het begin van de grondoorlog, toen ik nog niet wist dat ik voor verhuizing in aanmerking kwam, om eindelijk een einde aan deze ellende te maken. Het kraakpand waarin ik woonde werd bewoond door anarchisten, degene met de grootste mond had het voortdurend op mij...

Er klinken vogelgeluiden in het bos, je hebt een apparaatje bij je waarmee je die geluiden mee kunt nemen naar je huis. Je luistert naar de vogelgeluiden in de woonkamer, er klinkt een kraai, er is geluid van zingende merels, de kat laat overduidelijk merken dit niet zo te waarderen. Je besluit de...

“Ze zeggen dat de zon voor iedereen schijnt, maar voor mij en mijn vrienden, schijnt de zon nooit.” De stem van Bob Marley klinkt door de multiculturele volkswijk. Alfons heeft zojuist van zijn laatste eurostuivers een biertje gekocht bij de Dekamarkt. De kassajuffrouw vroeg hoe oud hij was,...

“Kloppen op de hemeldeur” het tikte behoorlijk binnen in jouw hoofd. De roerige jaren zestig hadden je vrijheid gegeven, je experimenteerde met de vrije liefde, geen haar op je hoofd die aan trouwen dacht. Je woonde in een woonboot, met bonte kleuren beschilderd, en de wietplanten op de...

Dat de wereld waarschijnlijk rond was, kon je vroeger al bemerken wanneer je in de spiegelkast van mijn atheïstische tante keek. Er bevonden zich kledingstukken en andere spullen die de onbeholpen tijd hadden doorstaan, een elastisch yogapak met doorgeborduurde Japanse pauwen, een klein ondeugend...

Mijn duiven willen vrede, dat weet ik, want ze kijken mij aan alsof ze alles mogen. Ze schijten mijn balkon onder, hebben geen belang bij gevleugelde wetenschap, ze broeden eieren uit, allebei, man en vrouw. Vorig jaar Joop en Jopie, maar Jopie werd door een ekster opgegeten en Joop kwam nooit...

Het is duidelijk, duidelijker kan niet, dat zij niet verder komt dan haar verlangen. Haar grootste zwakte ooit was toen zij hem liefhad in het wolkengroen achter de grauwe horizon van vergeten dagen. In het daglicht is zij een fladderende vlinder, geboren om geschilderd te worden, door hem die het...

“Je moet ook afscheid durven nemen, van alles wat overbodig is. Kleine onbenulligheden, prullaria, goedkoop gelul en tenslotte mensen. Het leven is niet oneindig.” Je weet het allemaal zo goed te vertellen. We schuilen voor de regen in een telefooncel. We zijn vreemde vogels in een...

De roze gorilla kwam soms in een droomwereld, hij herinnerde zich dan het witte klooster waar hij als kind was opgegroeid. De dagen tussen de nonnen die met een streng gezicht naar hem glimlachten. Zijn gevecht met zijn ongeloof, wat zich uitte in verzet tegen de komst van Sinterklaas. De roze...

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een...

Naamloos, maar ik schilder je. Je bent ontstaan uit de zaadcel van een ongelukkige vader en de eicel van een behaagzieke moeder. Jouw geboorte verliep niet zonder moeite en riep pijnlijke herinneringen op aan de omgeving. Tijdens jouw jeugd kreeg je te maken met grote tegenslagen, je moeder...

“Het is behoorlijk egocentrisch om af en toe niet egoïstisch te zijn.” De woorden van de zenuwheer komen behoorlijk hard aan. Een tijd lang heb je het gevoel gehad dat al het leed van de wereld op jouw schouders terecht kwam, nu je er over bent gaan praten blijkt dat jij niet degene bent die...

Een nieuwe reclame voor aardappelproducten (ik zal de merknaam niet noemen). Mannen doen buiten stoer, een olielamp valt tegen een broekspijp, de broek brandt, hij krijgt een emmer water over zich heen, er wordt gelachen, en er wordt vervolgens vrolijk gegeten. Ik heb op het punt gestaan een...

Kreta, September 2017 Een keer een grote stad bezoeken voordat deze droom verloren gaat. Een pas vergeten ochtend, een wandeling, te voet, door de grote stad. Op een dag in 2017, september in een Griekse stad, een zonnebril kopen, tegen de zon die in de ogen schijnt. De lange pier aan de kade die...

Het is najaar, maar het is nog niet koud. De vroege avondzon is al verdwenen, op het Griekse vakantie-eiland, met een eeuwenoude eilandcultuur. Een homoseksueel vriendenstel dat er vakantie viert, weet inmiddels dat het einde van de zonnige vakantie nadert. Ze zijn hier naar toegegaan om aan het...

De heren hebben in de vakantiefolder over het vakantie-eiland gelezen over de eeuwenoude boom. Een eeuwenoude, legendarische Griekse boom, halverwege op de berg naar de Lassithi hoogvlakte. Er is niets dat hen tegenhoudt om in het rode huurautootje te stappen. Gekleed in kleurrijke blouses,...

Jarenlang is Florian van Driesteveld op zoek naar een andere naam, eventueel een pseudoniem of anders een bijnaam. Een pseudoniem voor het humeur van de maand, een pseudoniem voor zijn ellendige naam. Een bijnaam voor het karakter dat hij is geworden. Hij is geminderd met roken, drinkt wat vaker...

Het Platteland, Mei 2025 "Neophron percnopterus, Aquila chrysaetos, Haliaeetus albicilla, Hieraaetus fasciatus, Ptyonoprogne rupestris, Riparia riparia, Coccothraustes coccothraustes. " De blonde Alfons Antana spreekt de namen voorzichtig uit, met een Rooms Katholieke plechtige toon in...

De vitale dertiger Jeroen Splinterman is droomdeskundige, in een oude, achtergestelde wijk te Amsterdam. Ondanks, of misschien juist dankzij zijn iets kleinere linkerbeen, zijn grotere rechteroor, en krommere linkerduim heeft hij heeft zich sedert jaren in dromen verdiept. Ondanks zijn traumatisch...

Daar liepen we met de handen van de wind, zomaar droomverloren te stotteren als gehandicapte weesjongens, met snotterende neuzen. Het was de eerste keer dat we de zee in volle glorie zouden zien, en met onze korte benen leek de weg daar naar toe oneindig, alsof er een buitenaards verlangen zich in...

Dit is wat ik heb: Een zelfgeschreven gedichtenbundel, een twintigtal verhalen, een stuk of vijftig schilderwerken, een familie die mijn deugden niet inziet,een beperkte vriendenkring die mijn verhalen niet leest, een heleboel onbegrepen liefde, misgelopen genegenheid, en een allergie tegen...

Een pil kan niet praten, dat wist je, toen je het recept kreeg van een psychiatrisch geneesheer,vanwege ernstige verstoring van de openbare orde. Je had een taxi gestolen om op tijd bij het boekenbal te komen, en toen ze jou niet toelieten heb jij je van jouw travestietenjurk ontdaan, en bent een...

Het voorjaar heeft zijn frisheid kenbaar gemaakt op de Rotterdamse kade waar de emigratieschepen liggen aangemeerd, klaar voor vertrek naar Indonesië. Het zijn geen luxe schepen, maar er is voldoende comfort om het tijdens de lange boottocht over zeeën en oceanen vol te houden. Het schip neemt...

Er lopen mutaties rond in Amsturia, mensen die op elkaar lijken, omdat ze naar dezelfde kapper gaan, omdat ze dezelfde kleren kopen, omdat ze hetzelfde postuur hebben. Het zal niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat er mensen, uit noodzaak en armoede gedreven, tot dingen in staat blijken,...

Na de periode in de chaotische psychiatrie van de grote stad, Amsterdam, moest Alfons, in een harmonische omgeving, zijn eigen denken hervinden. Te lang had hij geleefd in de veronderstelling dat de slachtofferrol hem op het lijf was geschreven. Periodes van depressieve gevoelens en angst hadden...

Ik had een nare, onrustige droom. Het was voorjaar, een jaar of wat geleden, en het regende niet. Er was geen reden voor een regenjas in dit regenland. Maar wat deed ik daar? Wat moest ik in die supermarkt anders dan boodschappen doen, en waarom was ik naakt en liep ik naar de vruchtensapjes en het...

Toen Donald Dankzand in de zomer van 2009, na een lange, eenzame trektocht met zijn bromfiets door Europa, naar zijn kasteel in het Noorden van Frankrijk terugkeerde, zag hij al direct aan de oude ophaalbrug dat er iets mis was. Anders dan bij zijn vertrek, toen de ophaalbrug omhoog stond, was het...