Alle inzendingen, jaar 2009, week 30

Vanmiddag zat ik in de zon te lunchen op een terrasje. Zo'n echt ouderwets cafetje met rieten stoeltjes en een relnicht als eigenaar. De koffie was van Laurentius en smaakte prima. Net als de driedekker met gebakken spek trouwens. Mijn humeur was in tegenstelling tot het prachtige weer aan de...

Ik ken geen helden maar wel één antiheld: mijn inmiddels overleden 83-jarige buurmeisje Antoinette. Antoinette Naaktgeboren was een tangverlossing. Kennelijk was de tang uitgeschoten waardoor ze een lichte hersenbeschadiging had opgelopen. 'Ons Netteke' werd ze genoemd door haar veel oudere...

Drie mannen zaten op een bankstel naar de beeldbuis te kijken. Het was weer voetbaldag. Op hun schoot lag een groot bord met een currieworst met daarop een klodder mosterd. In de keuken achter zware gordijnen breiden de vrouwen want het was voetbaldag. De mannen keken naar een skippiebal met...

(voor Stig Dagerman [1923 - 1954]) Een-en-dertig themajaren van naar zichzelf gerichte boosheid, zelfdestructief terugverlangen naar de omhullende warmte van de zuivere baarmoeder, naar een dromerige, franciscaanse kloosterkerk vol door benedictinessen geborduurde luchtkussens geurend naar...

Als postbode was voor mij iedere dag weer anders en maakte ik van alles mee. Een (enkele) boze klant: vooral beleefd blijven en duizendmaal excuses voor de fout bezorgde post! De eenzame dame, die al de hele morgen op je zit te wachten. Bij aankomst zwaait ze uitbundig, haar gezicht klaart op...

Rond mijn veertigste werd het, wegens mijn scheiding, noodzakelijk om weer werk te gaan zoeken. In het verleden was ik werkzaam geweest als collationiste/correctrice en later werd dat typiste. Zou ik met zo’n zeven jaar ervaring misschien kunnen herintreden? Een vriend attendeerde mij op...

In de verte in mijn straat herken ik twee silhouetten vergezeld met twee sportieve fietsen. Wethouder en opbouwwerker. Dit betekent aangekondigd slecht nieuws. Sinds kort zijn we door verschillende gremia op de hoogte gesteld van in- en aangrijpende veranderingen in onze wijk. Ik laat beide heren...

Laat niet als dank, is een mooie slogan op de tv. Ik heb de brutaliteit om een dame, jawel u leest het goed een echte dame, op het matje te roepen als ik vanaf mijn balkon zie, dat ze haar hond uitlaat. Nu heb ik zelf ook een hond, en weet als geen ander, dat er kinderen spelen buiten, als geen...

Een foto van een horloge rustend in de hand van degene die hem gevonden heeft. Een hand in een handschoen, de handschoen vol modder van het graven in de aarde. Het horloge lag in een massagraf in Srebrenica. Los tussen de gevonden lichamen die al in een zeker stadium van ontbinding waren. Onnodig...

Een grote spanning neemt bezit van mijn lichaam. Het is de eerste keer dat ik met ecoline ga schilderen. Potjes met verschillende kleuren inkt staan als gedrilde soldaten in gelid, op mijn tafeltje. Een groot stuk papier, ongeveer zestig- bij tachtig centimeter, kijkt mij uitdagend aan. Daarnaast...