Alle inzendingen, jaar 2009, week 32

Met tegenzin loop ik naar de basisschool. De angst voor wat komen gaat is vele malen groter dan de schrik van een kind dat zijn eerste schooldag meemaakt. De gemeente geeft informatie over de verregaande consequenties van de wijkontwikkelingsplannen. De voltooiing van de stedelijke ringweg wordt...

(voor Nico Scheepmaker) Het is altijd weer dat verslaafde terugkeren naar een pen, die lege papieren bloemrijk weet te vullen. Altijd die felle reactie op een al te saaie buitenwereld, die geen status biedt aan dichters met een Keltisch charisma. In hem bruiste de geestdrift van zijn...

Laatst zat ik op café met enkele vrienden. Ik heb geen vrienden, maar zeggen dat ik alleen op café zat, lijkt me nu net iets te zielig. Na wat schuimloze pintjes werd ik aangesproken door een meisje, ik schat 24. Zelf ben ik zowat 10 jaar ouder, dus ik mag niet klagen. Bovendien was ze blond en...

(voor Marina Tsvetajeva) Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen, verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde. Bitter waren de...

Toen de telefoon ging op de Spoedeisende Hulp nam ik de telefoon van de haak en ratelde het standaard zinnetje in de hoorn. De stem aan de andere kant van de lijn klonk jong, aarzelend en was slecht te verstaan door een brommend geluid op de achtergrond. Toen de betekenis van de vraag...

Ik ben in het land geweest waar de goden hun kindertijd hebben doorgebracht. Het land dat de beste wijn van de wereld produceert, waar de grootste variatie in landschap is, waar de zon en de regen om voorrang vechten, waar de rivieren zich de tijden van weleer herinneren en de rotsen hun geheimen...

Ik zag hem dirigeren op de lichtblauwe wolken, nooit zag ik een vrolijker geest zo gedreven te keer gaan, zijn stokje was een toverstaf, waarmee hij anderen, waaronder mij, te spelen gaf. Vijf-en-dertig jaren en een wild leven vol muziek, een offer voor de nieuwe klanken uit zijn verliefde hart....

Verhagen is een weldenkend mens die ik absoluut wantrouw. Maar nu heb ik hem toch op een vergissing betrapt. Hij had met Barack Obama gesproken en liet de NRC noteren dat die Obama weliswaar zegt: ‘Yes we can’, maar dat Obama ook bleek te bedoelen: ‘Yes you can!’ Welnu, het tekent...

(voor Ben Okri) Vanaf zijn hoge berg aanschouwt hij de trieste dalen waar verblinding en hoogmoed zichzelf kapotbeuken. De wezenloze massa sluit de vergrofte oren voor de helende stem van een helderziende wijze, die het gruwelijke strijdperk verkent in sierlijke stroven. Ik leunde tegen een...

Ik vraag me vaak af waarom ik zo naar randfiguren trek of naar mensen die op het scherp van de snede lopen. Niet uit idealistische overweging en ook niet omdat ik met ze te doen heb of dat ik ze zo nodig moet helpen. Nee, waarschijnlijk haal ik er voor mij zelf iets uit. Doorgaans hebben ze een...

Ik lag op een ziekenhuisbed en het raam van de kamer stond wijd open. Opeens vloog Gerard Schroeder door het raam naar binnen. Hij was de kanselier van Duitsland. Hij droeg vleugels van doorzichtig papier. Hij kwam aan mijn bed zitten en bood mij een cognacje aan. Ik dronk het cognacglas leeg maar...