Alle inzendingen, jaar 2010, week 37

Het onvermijdelijke is gebeurd. Een afscheidswedstrijd is gespeeld en de bloemen zijn in ontvangst genomen. Manlief is gestopt met voetbal. En ik ben dus officieel voetbalvrouw-af! Daar gaat mijn carrière. Bye bye status. Noodgedwongen moet ik stoppen met het uitgeven van duizenden euro’s aan...

Muis bleef de hele dag in bed. ’s Middags om vier uur had ze 38. Olifant belde de dieren van het bridge op. ‘Je spreekt met Olifant,’ zei hij, ‘We zouden van avond met jullie komen spelen.’ ‘Wat zeg je me nou Olifant,’ zei de vrouw aan de andere kant van de lijn,‘je zegt zouden....

De eerste herinnering, het begin van mijn geheugen, onderstreept slechts de vergeten jaren die daaraan vooraf zijn gegaan. Woorden van gelijke strekking las ik onlangs in het katern Letter&Geest van dagblad Trouw van zaterdag 4 september 2010. Net als iedereen heb ook ik niet één, maar méér...

Dat de meest kwetsbaren het eerst worden aangepakt, blijkt weer eens door de aanpak van de Franse regering, die arrogant dit wanbeleid ontkent, terwijl het wel plaatsvindt, verdedigd door hun president Shar-couscous, met net zoveel strebers-energie als Napoleon. Hij was woedend, omdat deze actie...

Stil kijkt ze naar het schaaltje met brokjes en zijn bakje water op het blauwe dienblad met de vrolijk geschilderde tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Haar blik dwaalt af en door het raam ziet ze de dikke rode...

De hele wereld van de roomse kerken is in opschudding en wordt in een uiterst slecht daglicht gesteld en terecht, want er heeft zich nogal wat laaghartige smeerlapperij binnen de dubbeldikke muren van deze godsdienstrichting afgespeeld. Dat het celibaat een onmenselijke vorm van leven is, is...

Ze liepen over het pad naar het huis een eindje verderop. Ze waren op een prettige manier opgewonden. Muis had de buurvrouw een keer gezien. Olifant kende haar helemaal niet. En toch woonden ze vlakbij. Vele keren was Olifant voorbij het huis gelopen, zonder het een blik waardig te keuren, maar nu...

Een vriend van me vertelde me dat hij bij het paardrijden naar zijn dochter stond te kijken. Hij keek rond, naar de andere vaders en moeders. Toen hij dat deed, zag hij allemaal blanke mensen. Mijn vriend was niet de enige buitenlander, er waren Engelsen, er was een Amerikaan en een Duitser....

Muziek is iets dat aan me voorbij gaat. Zoals anderen doof zijn of blind, zo is voor mij de wereld van de klank een gesloten boek. Af en toe dringt er een flard van tot me door. Dan word ik geraakt, dan zwijmel ik weg, maar zo’n gevoel houdt zelden aan. Vrij snel ga ik over tot de orde van de...

Wie schrijft die lijdt.

Dan is dan weer dat moment dat het goed voelt om in de pen te kruipen en het volledig op de automatische piloot te gooien. Kaarsje staat weer. Geluid van de plensregen op de achtergrond. Een kop thee in de maak en gewoon lekker schrijven. Vandaag had ik op mijn werk een interessant gesprek met...

Toen ik op de lagere school zat, had je melkpromotie op de televisie met Joris Driepinter als topheld, die iedereen wilde aanzetten tot het drinken van melk, maar liefst drie glazen melk per dag. Nu drink ik nauwelijks nog melk, maar destijds was ik een gehoorzame leerling van deze magische...

Deze keer is de vertaler de Belgische, erudiete schrijver Paul Claes, van wie ik vermoed dat hij een eerste druk van 'Une Saison en Enfer' heeft, maar zij die zoiets bezitten, zullen dat overal en altijd verzwijgen. Zo'n boekje is vandaag de dag een fortuin waard en ze liggen dan ook vast en...