Alle inzendingen, jaar 2013, week 33

Iedereen, ook de bekende mens, heeft het recht om te scheiden, of om er met secretaresse, adjudant, persvoorlichter of kickbokser vandoor te gaan. Daar zul je mij niet over horen. Het gebeurt een op de drie gehuwde paren. Wij weten niets van de mysteries waarin de relaties van anderen gehuld...

De wereldlanden wikken en wegen nog of er wel degelijk een chemische gifaanval in Damascus heeft plaatsgevonden, terwijl de schokkende beelden duidelijk zijn. Inmenging in een conflict is altijd precair, want voor je het weet ben jij de gebeten hond. Je er niet mee bemoeien, is altijd een veilige...

In de stilte van mijn werkkamer hoor ik een geritsel dat alleen van binnenuit kan komen. Op mijn knieën ga ik onder het bureau op onderzoek. Er zit een grote gekleurde Atalanta achter de kast van de PC tegen het raam gedrukt. Hij heeft zijn vleugels ingevouwen alsof hij zich al bij het...

Wat mensen bezielt? Niets bijzonders, dus schraap de honing van den reet en bak er wat luchtigs van boven een laag bij de grond uitgewoond volk, tiert een nieuwe generatie walkie tokkies daar melig op, je voelt de blogjes opborrelen. Het is dan ook een mooie zomer om wat uit te zweten. Soms droom...

Regels en wetten zijn er om te worden nageleefd en toch wil ik het even hebben over de onbegrijpelijke wetten die voor absurde situaties zorgen. Want verkeer van rechts heeft voorrang, verkeer op een voorrangsweg eveneens en fietsers voetgangers en bromfietsers vallen allemaal onder de noemer...

Hartenkreten, ik schreef ze voor jou, maar jij hebt inmiddels mijn hart uiteen gereten. Je wist dat ik voor je viel, maar jij kraste op mijn ziel tot bloedens toe en ik wist niet hoe en waar te gaan. Ik heb je nodig maar jij vindt mij overbodig en ziet mij niet meer staan, zo liet jij mij weten...

Duizend kilometer met de auto naar het zuiden is ver. Het streven is om rond vier uur ’s middags de tent op te zetten, dus we vertrekken vroeg en zullen om de beurt rijden. Kwart over vier ’s morgens installeren drie slaperige zonen zich op de achterbank, prop ik mij tussen koek, drop en...

Sluipend en geleidelijk had ze mij verlaten; ze onttrok haar op handen zijnde desertie aanvankelijk nog aan mijn spiedende blik en aan het volle, heldere daglicht van mijn verstand en waarneming; zei, dat ze zoveel vrienden had om te bezoeken (vrienden die ze zorgvuldig van mij weghield om redenen...