Zo zie ik de mens, ooit claimde een of andere idioot dat ie een schepping had verricht. Helaas zonder garantie, die lul de behanger gaf een eigen wil mee maar terug sturen was geen optie. We zullen het zelf moeten doen.
Voorbij de pijn, de pijn voorbij. Godverdomme, schepsel.
“Aangenaam mijn naam is Valerie en ik leef op als nooit te voren bij het zien van deze lucht”, dat zei ze terwijl zij op de kade stond omlaag kijkend naar Michiel.
Michiel zat op de rand van de kade en keek omhoog naar een getint zicht dat werd belicht van het oranjegloed door de ondergaande...
Nog niet zo lang geleden ontmoette ik het echtpaar in het park.
Hoewel senioren, leken zij toonbeelden van bloeiend leven en blakende gezondheid.
Hij hield nauwlettend de hand aan de pols van haar persoonlijkheid en registreerde iedere ritseling en rimpeling van haar brein en de huiver van haar...