Hartenkreten over humor

Ik zie het donker in, vrijwel alle buurwoningen zijn in slaap gedompeld. Ik zie de kou in de straat, beneveld stralen lampen op palen, temperatuur haalt zichzelf onderuit. Pluk de dag, niemand mist de nacht bij ontij, de dageraad is vlakbij. Wrijf de slaap uit je ogen, elke dag weer.

Ja, u leest het goed, vaginale droogheid gaat het helemaal worden volgens de fabrikanten die er een middeltje tegen uitgevonden hebben. Wordt waarschijnlijk anti-witte vloed in poedervorm, ook inzetbaar tegen schimmel. Volgens de reclame (Canesten) gaat de kut er van glimlachen, het wachten is nu...

Het houdt niet op, niet vanzelf. Munchhausen by proxy, zet zelf maar de umlaut op de u, ik word zo moe van die mensen die alle ellende op de wereld naar zich toe trekken. Slachtofferrol over de rug van anderen, te ziek voor woorden.

Overgoten duinen, sidderend ruim water en een zon die stekend rode rimpels strekt naar het strand. Ultieme eenzaamheid, ondeelbaar licht, zand smelt onder mijn blote voeten, stralend liefkoos ik de genadige golven. Dag...

Stunten staan me op 't lijf geschreven, evenals het maken van blunders cq fouten. Ik hoor lezers denken: zo- die is ff eerlijk, maar daar hoef je niet per definitie eerlijk voor te zijn, want de fouten die ik maak zijn doorgaans makkelijk recht te trekken, zijn dus eigenlijk het vernoemen niet...

Mooie tijden meegemaakt, kon diverse eieren kwijt. Helaas heeft de redactie geen ballen meer, kritiek zonder voedingsbodem bouwt luchtkastelen. Ik heb het echt gehad en ben het nu kwijt, zo jammer.

Ik kom er nog weleens langs, ouderlijk liggen de fundamenten in broze botten op het kerkhof. Kinderlijk lijkt nu mijn jeugd, vol van beloften werd mijn toekomst gelogenstraft. De straat van knikkeren en bedeltjes, busje schrap en wie het snelst kon fietsen. Dan werd je binnen geroepen, we gaan...

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik hier mezelf kwijt kon. Frustraties strooiend, glooiend gestrand aan de einder en vaak op de pik (m/v) getrapt, alles altijd in een sausje van humor doordrenkt. Knipogend trakteerde ik vaak de spiegel mezelf met uzelf. Die passie is voorbij, ik ben mezelf...

Ik doe het nog een keer, een stukkie schrijven, hoe moeilijk kan het zijn om de psyche te kietelen. Bloedrood de zon, kust de kust waar helm blond schelmend de duinen daverend doen glimlachen. Een gedicht op zicht, je kunt het zien met je ogen dicht. Een stukkie schrijven is niet zo...

Het is laat, het is altijd laat. Tijdstip stipt meedogenloos aan alles een eind en dat is echt laat, misschien wel te laat. Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga. Zo was hij wel, blanke lakens...

een ezel over het paard getild kikker die van het padje is poes met een kater kippige haan het wordt bijna een gedicht uitgevogeld, de baviaan mieren liggen overhoop, de hond in katzwijm een slak haast zich in slijm in sporen als nooit tevoren

Mooie tijd was dat, bedeesd op het knopje verzenden gedrukt, mijn eerste inzending bovenaan, missie gelukt. Ik merkte dat ik echt iets had te zeggen, uit te leggen en, tot mijn verassing, werd ik begrepen. Helaas is deze plek verworden tot woordenbrij, letterschijterij. Begrijp me goed, zou zo...

U kent die uitdrukking wel, hoe later op de avond... enzovoorts. Ik ben een nachtmens...

Vandaag even geen humor, ik verkeer in een humeur dat ik mezelf wel kan schieten en dat is niet in de lach. Passeerde een brug die net iets te ver was, zag waterlanders aan de slootkant beland. Ik draaide mij vol walging af, geen troef meer in mijn hand, volkomen nat gegaan. Maar bij het...

Aan het eind van de oceaan weifelt de zee, de twijfel hoe ze aan land zal komen. Kabbelend in romige golfjes of toornig razend in schuimende koppen. Steeds weer terug naar de kust veroorzaakt deining, maakt haar ongerust. De onbesliste strijd, water en land.

Ik heb niets met erfenissen, mijn ouders hebben teveel nagelaten. Na de ontruiming van hun thuis stond daar die ketel, stil te staan op het fornuis. De herinnering aan het luide gefluit, thee en koffie al naar gelang het tijdstip van de dag. Jarenlang heeft die ketel mij naar de keuken doen...

Meestal ben ik zeker van mijn zaak, maar nu weet ik het even niet. Mevrouw Broeckx aanspreken op haar breedsprakigheid, of toch maar een duinendansende zonovergoten ziedende zee? Ik twijfel tussen de uitgang en de weg terug. U kunt nu uw reacties plaatsen.

Op het moment dat ons land weer eens stevig bezig is om giro 555 zo vol mogelijk te krijgen om de hongersnood te lenigen in verwegistan, denk ik: da's erg. De beelden op tv zijn ook erg, maar tegelijk vraag ik me wel af: dat een paar kinderen die nog steeds regelmatig in beeld verschijnen nu toch...

Werkelijk een wolk van een kind, rozig voorzien van babyvet. Een prinsesje in wording volgens papa, maar hij weet niet dat ze later een neuspiercing gaat nemen. Nieuwbakken mams koestert een engeltje aan haar boezem, onwetend van de taart die ze wil gooien. Zij noemen haar Anne Fleur, trotse...

Ach heerlijke hartenkreet, jij bent er altijd, je weerklinkt gedachten in eieren die in een doosje moeten. Er wordt hier derhalve heel wat afgescharreld en laat menigeen zijn of haar gevoelens de vrije uitloop. Allerlei pluimage, haantjes de voorste, koploze kippen al dan niet opgehokt. Zacht...

Sommige veranderingen voltrekken zich meestal subtiel en bijna ongemerkt. Na verloop van een bepaalde tijd blijken deze dan ook zonder slag of stoot door een ieder te zijn aanvaard. Dat is alleen maar positief te noemen en ook ik besef, dat er zonder veranderingen geen vernieuwingen plaatsvinden en...

Elke keer weer, als ik niet dood wakker word, pluk ik de dag waarbij de veren in de rondte vliegen. Kip carbonara, pasta tricolore en een eenvoudige salade. Kan ik me de hele dag op verheugen, mediterraan schaf ik mij een Rioja aan van de hoogste berg.

Stel je nou eens voor dat je vreselijk overhoop ligt met bijvoorbeeld een instantie, gewoon een simpel voorbeeld. Je krijgt je gelijk niet, terwijl je dit wel hebt, maar ze blijven nee-schudden, nee-zeggen en je hebt het nakijken. Of je hebt een meningsverschil met de belastingdienst, ook al...

Sluimerend is de dag op zoek, de wende wil telkens weer een etmaal en ik heb de sleutel op zak. Ik zie het donker in.

En daar zijn ze weer, de ons ontvallenen. Hebben iets betekend op welk gebied dan ook. Daar zaten afgelopen jaar veel muziekmensen bij. Zelf mis ik Bobby Vee, erger is dat je als muzikant te laat dood gaat om in een afscheidsprogramma van de nationale omroep te worden vermeld. Ik hoop dat al...

En weer kust de zon de zee, afscheid van de dageraad. Ik struin strand, zand geselt mijn gestel, de storm waait enorm in verduisterend gewolkte. Ik zoek beschutting. Deinend de duinen, ze dragen helm voor deze schelm.

Hondenpoep is één van de oorzaken van het vervuilen van straten, speeltuinen, plantsoenen en parken. Hondenpoep is vies, onhygiënisch en is heel vervelend als je erin trapt. Het opruimen van hondenpoep is daarom ontzettend belangrijk om de straten schoon te houden. En door de hondenpoep op te...

De verongelijktheid spat er van af, in gelijke kringen kan dat ook, tegenspraak wordt hier niet geduld. De gespreksleider trekt de discussie naar zich toe, hartverwarmend gunt ie eenieder een slachtofferrol. Niemand krijgt hier de zwartepiet toebedeeld, in het kader van de show is er alleen maar...

Ik had 'm, gisternacht. Bijna dood ervaring, ik liep de gangen zoals altijd maar de gangen gingen hun eigen weg. Verzet had geen zin, uiteindelijk belandde ik in de lift. Naar boven en een bloedmooie vrouw vol verdriet, nimmer had zij aandacht voor mij maar nu mocht ik haar troosten....

Donderdag gewoon donderdag maar niet hier hoor...kijk: ik neem jullie even mee naar slechts de helft van deze donderdag. Ik word wakker om 7u40, mooie tijd natuurlijk maar naast mij is het leeg en het is stil in huis. De stilte viel me eerst op, daarna bij het openen van mijn ogen bemerk ik het...