Hartenkreten over natuur

De Tilburgse architectuur verdient geen schoonheidsprijs en voor wie zich erin waagt ligt de neerslachtigheid op de loer, zeker in een seizoen dat getekend wordt door grauwheid, verval en somberheid. En zo hobbelde lijn zeven voort door die gribus, toen ineens achter de huizen een regenboog...

De naam op de Kerstkaart is geschreven in een fors, maar sierlijk handschrift: de naam "Bogaers" die karakter en moed symboliseert. Zij was mijn wandelgenote gedurende zestien lange jaren tot voordien onvoorspelbare en onherroepelijke treurnis en ziekte haar dit verhinderde. We aanschouwden samen...

De Campina lag op die dag in de late herfst uitgestrekt voor onze ogen als een mooie, wellustige jonge vrouw op haar bruidsbed. We doorkruisten het landschap in het hobbelende, schokkende voertuig en hielden halt bij de "Belvertshoeve", een etablissement dat als het ware in de wildernis is...

We hebben het nu eens over een productiebos. Het doet er niet toe welk woud het is en waar het ligt. Wel is het zeker dat het betreffende bos die rechttoe-rechtaan-beplanting maar matig vindt. Het wilde er liever maagdelijker en woester uitzien. Een zeker bos is bestemd om planken, meubels en...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een...

Een sperwer verscheen plots ten tonele en ving een vogeltje in het midden van mijn achtertuin. Hij vrat hem direct op van top tot teen, met ons als getuige. Alleen wat veertjes in het, in de winter gebleekte gazon, bleven achter en de vogel... is gevlogen. Zo bruut om mijn vaste “gasten”...

In de Nassaustraat heb ik mijn eigen privé-zonsopkomst en zonsondergang, mijn morgen, middag, avond en nacht. Aan mijn venster tekenen zich de gekleurde hemels af achter de bomen die nu van hun bladertooi beroofd zijn De zon doet zich gelden op het middaguur tussen de wolkenpartijen en zij...

Zacht tikt januariregen tegen mijn venster in een gestaag ritme. De nacht treedt nu in..... De volgende dag toont de hemel zich vlekkerig, grijs en wit. Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal...

Een zwarte jongen met blikkerend gebit kwam mij de plant brengen en ik bedankte hem. Ik had deze gekozen uit het ruime assortiment bij GroenRijk en gaf hem een ereplaatsje in mijn huis op een groen lattentafeltje onder het zwart-witte portret van mijn moeder. Meteen al viel het late zonlicht van...

Wandelen langs boswegen geeft altijd weer rust en ontspanning. Maar je stemming kan opeens veranderen. Om je heen klinkt het geluid van schuifelende voeten, geritsel en licht gestamp. Word je beslopen en beloerd? Je kijkt spiedend om je heen, en bent gerustgesteld. Het is de klank van het ...

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd,...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken...

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.

De gestikte naden van mijn zwarte, stevige schoenen zijn opengereten. De schoenen hebben heel Midden-Brabant "gezien" en betreden. We stapten voort over steenachtige en modderige paden, zagen naald- en loofbomen, heidevelden, runderen, vogels van allerlei pluimage, meren, plassen, rivieren en...

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik...

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen...

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede,...

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen...

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam...

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.

Ik heb een beetje lente in mijn kamer al schrijven we begin februari en al draalt en talmt de winter en al vergast zij ons nog op sneeuwstormen en ijsvelden. De bolletjes in het okergele bakje, geschonken door een vriendin, hebben enige tijd in stille afwachting op mijn bureau gestaan. Maar al...

Ze droeg het lange, grijs met blond gemêleerde haar, dat mogelijk eens helblond geweest was en dat haar wellicht als jong meisje gesierd had, in met elkaar verweven strengen, vastgespeld op het achterhoofd en ze vouwde de handen, als we even onderweg waren, vaak in elkaar op haar rug, een gebaar...

In een lange wagen met overkapping en met op de zijkant de tekst "Horeca en Manege Hooijen", waarvoor deze keer niet (zoals de traditie overigens gebiedt) twee trotse, fiere hengsten met een tuig aan en leren oogkleppen voor de trouwhartige, bolle ogen, gespannen waren, maar een echte tractor,...

Mijn Galgeven, aan jouw oevers speelde ik als kind in het rulle, gele zand met bontgekleurde schepjes, zeefjes en emmertjes. Jouw watervlakte zag ik later vóór mij uitgestrekt liggen: kabbelend, deinend, donkerblauw, zwart of grijs en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te...

"Smile, though your heart is aching, smile, though it's almost breaking" Zo weerklonk het via de autoradio en deze tekst leek me héél toepasselijk, want de glimlach was niet weg te branden van de gezichten van mijn medepassagiers, al moet ik toegeven dat ik niet wist of hun harten gebroken...

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske...

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk...

Deze steeds waakzame onderneming houdt nauwlettend het leven in en om de meren van Friesland in de gaten. Ook de bossen van deze provincie worden door haar behoed. Ze is te vergelijken met vogels in verschillende gedaantes. Denk eens aan meeuwen, die luid schallend voortzwemmen op vrolijk golvend...

Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar seizoenen met overtuiging en overgave volgde. Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar zij vulden gaandeweg het hele vlak van het venster. In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...