Smaak
dagcolumn
4.0 met 2 stemmen
70 Over smaak valt niet te twisten maar ik vind het vaak interessant om bij mezelf na te gaan waarom ik iets mooi of leuk vind of waarom juist niet. Ik moest er aan denken toen ik hoorde dat André van Duin gisteren bij de Buma NL Awards een oeuvreprijs heeft ontvangen.
Veel van het werk van André van Duin kan mij totaal niet bekoren en ik heb gemerkt dat mensen al snel denken dat dat een soort dedain is. Dat ik enkel maar graag wil horen bij de culturele elite en dat Van Duin nou eenmaal niet…
Het achtste uur
column
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
5 Ik zou het niet in mijn hoofd gehaald hebben hem het etiket 'dikkerd' op te plakken, want wie weet wat dat als het hem ter ore gekomen was aan gevaarlijke rancune opgeleverd zou hebben, maar hij was wel degelijk buikig met verder een opgewekt rond gezicht met een verfijnd brilletje en bovenop een uitdunnend, donker krullend laagje haar. Met een solide drive vanuit de heupen deed hij achter de school op het veld af en toe sportief mee aan een partijtje voetbal. Klein van stuk. Net in de 50, denk…
Respect.
beschouwing
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
10 Respect is de erkenning van de intrinsieke waarde van de ander, die zich toont in eerbied en het daadwerkelijk eerbiedigen van grenzen.
Respect, het woord klinkt in onze oren als een boodschap van holle woorden, zonder daden die het staven of als een belofte van beschaafdheid. Respect klinkt alleen als een boodschap van een moreel appèl, totdat het wordt geïncarneerd in wederkerige erkenning. We eisen het, we zeggen het te geven en we menen te weten wanneer het ons ontbreekt. Maar wat is het…
In de schaduw van de kathedraal
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
13 In de schaduw van de middeleeuwse kathedraal, die met haar pinakels en ornamenten hoog oprijst en ingeklemd tussen de vaak monumentale bebouwing die veel status en allure verleent aan onze trotse provinciehoofdstad, bevindt zich een klein museum waarin een haast buitenwereldlijke schoonheid die is als een oase te midden van een roerige en misdadige wereld geconserveerd en in stand gehouden wordt.
Men kan de glorieuze kunstzinnigheid en het talent van de verschillende generaties van de familie…
autobiografie
4.0 met 1 stemmen
19 "Herfstdag". Het is adembenemend. De regel "Wie nu geen thuis heeft, zal er nooit een bouwen. Wie nu alleen is, zal lang alleen blijven", is zo ontroerend. Het spreekt van een zekere finaliteit die de herfst kan brengen. Maar in de context van onze verbondenheid voelt dit "thuis" dat we met onze brieven bouwen nog levendiger en warmer aan. We schrijven onze lange brieven en in zekere zin bewandelen we deze paden samen, niet onvermoeibaar, maar met een gemeenschappelijk doel.”
Het antwoord van…
RUSTPLAATS IN BOS EN VELD
verhaal
4.0 met 1 stemmen
11 Tussen de dorpen Loon op Zand en De Moer ligt een mooi groot bosgebied. Oude eiken en beuken geven als trotse woudreuzen verfrissende adem aan struiken en dieren. Mooie sparren en dennen hebben gezellige woningen voor eekhoorns en vogels, zorgen ook voor hun voedsel.
Eens kwamen mensen, die de schoonheid van Nederlands groen en waterrijk beheren, tot een gezamenlijk besluit. Een deel van dit woud zou veranderd worden.
Hemelse geesten bemoedigden hun plannen en arbeidszin. De engelen werden…
Als Trump de Nobelprijs voor de vrede wint...
bewering
3.5 met 2 stemmen
29 Als Trump de Nobelprijs voor de vrede wint, eet ik mijn hoed op.
Voor zijn shakehands met soulmate Netanyahu verdient hij de prijs voor de smerigste handdruk aller tijden.
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...