Omkering van feiten
dagcolumn
4.0 met 2 stemmen 
143 Wie langs de deuren loopt krijgt interessante gesprekken.
Laten we beginnen met dat niet iedereen even blij is met een gesprek met een PvdA-er/ een GroenLinkser. Eénmaal werd de deur voor onze neus dicht gesmeten. Een ander lag voor het raam in bed en besloot, nadat wij hadden aangebeld en hem hadden gezien, zich dieper in het huis te verschuilen. Een derde zat aan tafel te eten en knikte door het raam van nee.
Maar toch hebben we meestal heel leuke gesprekken. Eén mevrouw wees op een poster…
Klimaatverandering verdwijnt als thema aan de horizon
column
4.0 met 1 stemmen 26 Ik ben klimaatactivist van het eerste uur. Ik ben nooit op de snelweg bij Den Haag gaan zitten als Extinction Rebellion aanhanger, maar heb meerdere keren meegewandeld in klimaatmarsen (demonstreren is geen dagelijkse kost voor mij) en ben mede-eiser geweest in de rechtszaak die door Urgenda is aangespannen tegen de Nederlandse staat om haar te dwingen meer te doen tegen klimaatverandering en die met verve door haar is gewonnen tot en met het cassatieberoep bij de Hoge Raad aan toe. Ik heb alle…
Jouw tragedie op 4, rue Lalo
beschouwing
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 (voor Jeanne Marais (1888 - 1919))
Jij bent geboren als Lucienne Marfaing op 12 februari 1888 in het 5-de arrondissement van Parijs. Jouw ouders waren Eugène Marfaing en Fany Amélie Caroline Dreyfus. In jouw jeugd woonde jij in Nice, waar jij met kunstenaars en letterkundigen communiceerde. Rond jouw 16-de jaar publiceerde jij gedichten en verhalen in de kranten van Nice. Jij gebruikte het pseudoniem Ludine. In 1910 ging jij met jouw ouders naar Parijs terug, naar de Rue des Marais. Jij koos…
Kermisimpressie 2009
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 60 Het is vandaag de laatste dag van het grote evenement dat de bevolking ieder jaar weer in haar ban houdt. We stappen uit op het station en naderen de Heuvel. Een stoet van mensen is met ons op weg en in de verte zien we de halve cirkel van het reuzenrad al, gedeeltelijk bedekt door bosschages en bomen. Van dichtbij zijn de schuitjes zichtbaar die een zo weidse en panoramische blik bieden over de stad. Een wirwar van mensen flaneert langs de attracties. Op het terrasje koestert een gestreept…
autobiografie
5.0 met 3 stemmen 181 De dramatische wereld van zijn correspondentievrienden had voor onrust en vermoeidheid gezorgd bij Bjarne, die moest wennen aan de lagere temperaturen van de herfst. Het was niet leuk dat hij deze homoseksuele mannen niet kon helpen, terwijl ze het moeilijk hadden in landen waar hun geaardheid niet goed werd geaccepteerd.
Dat er zoveel emoties waren in het land van de bergen boezemde Bjarne ontzag in. Maar het was moeilijk om in een internetcorrespondentie te ontdekken wat echt was en wat…
Dat dacht ik toch niet!
verhaal
4.4 met 9 stemmen 134 Als de wind en de regen even meevallen trekken we er even op uit naar de winkels, ff uitwaaien en een frisse neus halen, prima plan toch?
We komen voorbij talloze zaken, maar doen eerst de dingen die echt moeten, dus Appie eerst en zo, je kent dat wel.
Op de heenweg ziet hij een - op ‘t oog lijkend - jas hangen, wel naar z’n smaak dus en tja het wordt kouder dus het moet een dikke jas zijn.
We gaan de winkel in en bevoelen de jas, prima spul hoor echt waar!…
Levensgevaarlijke weg die Amerika inslaat
bewering
5.0 met 1 stemmen 13 Amerika is een levensgevaarlijke weg ingeslagen door boten van andere landen op open zee tot zinken te brengen.
Zonder vorm van proces, zonder toetsing door een rechter worden mensen gedood. Vermoord.
Recht in eigen hand nemen kan geen basis vormen voor drugsbestrijding. NU niet, nooit niet.
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...
