December
dagcolumn
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
73 Het is weer half december. Het is zo’n maand waarin je weer denkt dat de tijd snel gaat. Wat natuurlijk niet zo is. De tijd gaat niet snel. Maar ook niet langzaam. Het voordeel van de tijd is juist dat hij altijd even snel gaat. Zo hebben we tenminste iets waar van je op aan kunt.
Altijd als ik toch denk dat de tijd snel gegaan is krijg ik het gevoel dat ik iets verkeerd heb gedaan. Bijvoorbeeld dat ik te druk bezig geweest ben met bepaalde zaken waardoor ik te weinig tijd heb besteed aan…
Van bakken tot breken
column
4.0 met 6 stemmen 63 Tussen de oorverdovende herrie door keek ik op mijn laptop naar ‘Heel Holland Bakt’. Onze badkamer werd verbouwd vanwege lekkage.
“Kijk mevrouw, hier, ziet u? Hier is de leiding geraakt. Er is een plug tussen geschoven, maar uiteindelijk is het beton van deze muur verzadigd geraakt. En daar”, wees de loodgieter, “bij de wastafel hebben ze per ongeluk…”
Ik knikte stom.
Op zoek naar geruststelling kwam ik uit bij de bakkende, onbekende Nederlanders. Ik verdween in het scherm.…
De eindigheid van een kaars
beschouwing
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 De eindigheid van een brandende waskaars als metafoor voor onze humane sterfelijkheid. Als spiegel van voortzetting, want een kaars sterft niet als zij is opgebrand, gaat niet naar een vaste bestemming als een hiernamaals, maar verandert van vorm. Haar licht verspreidt zich, haar warmte blijft hangen, haar invloed werkt door. Zo is sterven geen reis naar een locatie, maar een transformatie, een voortzetting in andere gedaanten.
Stel je voor dat je naar een witte kaars kijkt, tegen een donkere…
Studentenleven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Het is de tijd van de al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende liefdes en van daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en beesten, van vossen en blokken, het is de studententijd waarnaar zo is uitgezien.
Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans overheersen. De meisjes dragen spelden in de sierlijke lokken. Het gesprek gaat over de Liefde, over het uitzendbaantje, over de kamerhuur
Door onduidelijke en onnodige misverstanden in de relatie met zijn moeder…
autobiografie
4.0 met 4 stemmen 101 De schade aan het boek van Gerrit Achterberg viel gelukkig mee. Het was een mooie gelegenheid geweest om weer eens een aantal van deze gedichten te lezen. Bjarne las in het begin van het boek dat het de tiende druk betrof uitgegeven in 1988. Op bladzijde 203 vond Bjarne het volgende gedicht.
Retrospectie
Het is misschien niet meer te zeggen,
waarom ik langzaamaan binnen uw ogen…
De laatste lente
verhaal
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17 Het was bijna zomer en alle bloemen stonden in bloei. Ze was tevreden. Haar tuin had er nog nooit zo mooi uitgezien als vandaag. Verheugd zette zij zich in haar tuinstoel onder de grote tuinparasol uit te rusten. Het vele snoeien was niets voor niets geweest. Haar gazon stond er schitterend bij. Vandaag was de laatste lentedag. De zon scheen stralend en was keurig afgemaaid. Geen onkruid meer te vinden. Alhoewel, de madeliefjes wel schattig gestaan hadden in het groene gras.
Ook in de voortuin…
Waar komt de mildheid van Trump vandaan?
bewering
5.0 met 1 stemmen 41 President Trump is wel heel erg mild voor de BBC, waarvan hij slecht 10 miljard dollar eist vanwege een vernederende berichtgeving over zijn heroïsche gedrag bij de bestorming van het Capitool.
Wég is daardoor de goede naam die Trump in zijn lange eerzame leven als blanke man, als politicus, als christen, als vredestichter heeft opgebouwd!
Met zo'n lichte straf zouden de Britten goed wegkomen.
Trump zou toch ook gerust 100 miljard kunnen eisen?…
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...
