Alle inzendingen van Franciscus Borst

Dat is kaassie! Dacht ik na de vertaalde versie van Ed. Kom op meid lachte ik haar toe. Hebben we hem even mooi bij zijn lul met zijn baal rijst. Mocht ie willen dat hij zo'n mooie en lieve meid kon bestellen. Alsof zij hem gelukkig zou maken, zij zou zich mooi bekocht voelen maar dan...

We komen aan bij een gebouw wat leek op een verlengde witgekalkte koeienstal met oranje dakpannen. Onze talk Ed zei dat dit een goed voorteken was; "Het huis van Oranje," volgens hem. Als we binnen komen in de slecht verlichte zaal die deze dag dienst deed als conferentiekamer van het...

Gelukkig heb ik een pakje Marlboro met het bekende zilverpapier aan de binnenkant bij me in het holster. Ik moest alleen een manier vinden om het papier er af te branden zonder zelf in de fik te vliegen of door de rook te stikken. Nou is een mens gelukkig heel inventief als de nood hoog is en...

Er wordt geclaxonneerd. Ik hoor nog net twee lange en korte keren nagalmen uit een diepe duisternis waarin er van de felle kleuren niets meer was overgebleven dan de doodse donkere kleur van pikzwarte aarde waar ik in begraven lag. Ik graaide automatisch naar de pvc-pijp en nam een flinke teug...

Terwijl ik loop in het centrum van Jeruzalem op zoek naar werk begint mijn maag weer op te spelen en krijg ik krampen. Ik had weer eens last van diarree en zocht een plek om mijn behoefte te doen. Tijdens je afkick doe je dit zo'n dertig keer per dag en als je dan onderweg bent is dat minder...

Ze worden gek van de spanning en ik geniet van iedere seconde die nu zeer langzaam voorbij glijdt. De ene peuk na de andere steek ik op zonder iets te zeggen en vraag uiteindelijk aan Yanthi of ze een fles bier voor me wil pakken. Even wil ze goedkeuring vragen aan de Militaire agenten maar ik haak...

Het witte poeder lost op als het net even tegen het kookpunt komt waarna ik de naald in het watje prik om het levenselixer op te trekken. Ik was zo beroerd dat ik vergat de spuit met kokendhete vulling eerst af te koelen en douw het bloedhete ding rechtstreeks in mijn ader. De hitte en het te veel...

Als ik 's morgens wakker word met een pijnlijke grimas kijk ik in twee reebruine ogen met lange wimpers in een voor Indonesisch begrippen blank gezicht, een gezicht van een fotomodel met haar haren kort van achter geknipt en met een lange metalliekblauwe lok van voren. Ik lag erbij alsof ik met...

Ik werd rood. Foutje bedankt.. Applaus voor jezelf en de groep, klootzak! Hij zag het en reageerde niet. Bang of tactiek? Het was natuurlijk ook voor hem een kansloze situatie om actie of wat dan ook te ondernemen, we zaten tenslotte ondergedoken. "Ze kan goed zingen," beantwoorde ik zijn blik...

Ik zie een flinke gozer met een piratenbandella om zijn hoofd geknoopt, een zwarte Ray-Ban op en lang krullend haar. Hij had een mouwloos leren jacket aan en vingerloos leren handschoenen. Zijn dikke armen vielen mij gelijk op. Zo'n grote gozer had ik nog nooit gezien in Indonesië. Ik blijf hem...

Ik doe ook niet aan kerst: iedereen zichzelf vol vreten en dan die negertjes met die beri-beri-buiken en vliegjes in hun ogen op TV terwijl je net een halve kalkoen, konijn of zelfs kangoeroe en krokodil tegenwoordig naar binnen stuft?! Ik kan het niet en dan nog slingers en ballen erbij? Ik vind...

Ook de Indonesische Whisky was geen zuivere koffie met die chemicaliën. Er moest iets gebeuren of ik zou werkelijk krankzinnig worden. In de tijd dat ik bij mijn vader woonde hoorde ik vaak verhalen vertellen van zijn 'vriend in verplichting' Pa Jumaidi de buurman die 'een abrie' was oftewel...

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij...

In 1979 sta ik als vijftienjarige jongen in de rechtbank aan de Noordsingel in Rotterdam om te worden veroordeeld door een oud grijsharig uitziend vrouwelijk krom gezeten lijk met ziekenfondsbril en een afschuwelijke foto van onze koningin in het blauw achter haar, tot twee maanden voorwaardelijk...

"Ze is naar huis gestuurd Francis", vervolgt Tini's jongere zus. "En ze zou graag willen dat je naar haar toe komt." Ik pak het briefje aan en stop het snel in mijn zak en loop terug onze tuin in en sluit het hek af. Het was een blauw envelopje beschreven met een rode pen. "Pa kijk nou,...

Inleiding Ik waarschuw u. Dit zijn niet de reisverhalen die u gewent bent en ik weet dan ook zeker dat dit niet in het Michelin boekje komt. Nee, dan heb ik het over de belevenissen van een puur a-sociaal persoon die daarnaast ook nog eens 32 jaar verslaafd is aan alles waar je verslaafd aan...

De Indonesische adelaar landt op zijn baan. Na Abu Dubai en Singaore ben ik eindelijk aangekomen in Jakarta. De stad van mijn vader. Klinkt wel zo stoer. Nee hoor. Ik ben een echte Hollander. Jakarta een poel van verderf (en een lól..), zou ik later beseffen, was slechts een soort van...

Deel 1 Blz.1 De aankomst Dan hebben we het natuurlijk over juist ja: Indonesië...En dan niet op die manier van de gewend zijnde dagelijkse kots, sorry kost, waar er 13 van in een dozijn passen, bedoelende de als maar terugkerende prachtige...

Mijn taxi trekt op om direct weer te stoppen. Hatsjie nies ik, en ik ruik een dierenlucht en zeg tegen de chauffeur: smelll like animals hè? Beetje medelijdende met hem, omdat ik zag dat hij zich schaamde. Beetje afleiding toch? Maar tevergeefs, hij wijst met zijn duim over zijn schouder naar...

Een geribbelde olifantenslurf doorsjokkend hoor ik mijn vaders woorden met een telefonische klank 'Je weet wat niet wat je ziet'. Zo móói! Nou! Ik weet niet hoevéél whisky's hij op had, in de plane, maar ik liep door een plastieken slurf. Met een ticket in mijn hand. Het plastiek wapperend...

Mijn vader stond me dus mooi niet op te wachten, ik had het kunnen weten. Angstvallig graai ik naar het briefje met zijn adres. Zou ik het nog hebben na die anderhalve dag durende reis? Zonder dat was ik nergens, letterlijk dan. Gelukkig, mijn handen voelen klam aan en het papiertje was in een...

Het duizelt me voor de ogen en zie mijzelf ook al net als mijn vrienden een klein half uur geleden na verrot geschopt te zijn dood of halfdood achter in een Jeep te worden geworpen. Zo ver laat ik het echt niet komen. Zal ik hem nu een kopstoot geven? Ja dat ga ik doen, ik moet wel. Het irriteert...

Als we hoger in de bergen en tussen vulkanen door rijden word het mistig van de nevels der warmwaterbronnen en ruikt het sterk naar zwavel. Yani lijkt iets rustiger te zijn geworden en neemt wat snelheid af en komt naast me rijden. We reden nu zo'n twintig kilometer per uur langzaam glijdend...

Ik lig in de detoxkamer te wachten op de bestelde spullen. Ik mocht alles vragen dus ik trof goede voorzorgsmaatregelen. Een emmer om te kotsen of op te schijten, daar je de wc gewoon soms niet haalt en één extra emmer met Spaanse mop mocht ik te laat zijn. Toiletpapier, zes rollen, natte...

Mijn moeder liet mij ietwat opgelaten weten dat ene Camiel een vriend van mij haar had opgebeld met het goede nieuws eindelijk clean te zijn van de drugs. Helemaal opgewonden over dat goede nieuws en allerlei verhalen hadden haar overtuigd dat het ook iets voor mij was. Want ik was het 'waard'...

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende...

Op een gegeven moment hadden wij het voor elkaar gekregen twee kaartjes voor de bus 'op de pof' als voorschot op ons salaris en een getuigschrift van het arbeidsbureau in Tel-Aviv. Deze getuigschriften waren bestemd voor de kibboets genaamd Nir David dat in de buurt van het Meer van Galilea ligt....

Ik zit zwetend op mijn horloge te staren en bereken hoelang Boman nu al weg is en luister ingespannen of ik de mij van ziekte bevrijdende motorfiets aan hoor komen. Hoe langer het duurt hoe meer ik er van verzekerd van raak dat hij ook gelijk bij de ledershop is langs gegaan waar de drugs verborgen...

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!"...