Veelvoud van onmogelijkheden
Ik denk, schrijft Manon Uphoff in de NRC, dat we ons pas in 2015 realiseerden dat wij (…) de wereld al evenmin veroverd hadden en dat we op een bepaalde manier waren samengesteld uit een veelvoud van onmogelijkheden.
Ik vind dat een heel mooie beschrijving van het leven en de ontdekking die iedereen, die tijd van leven krijgt, een keer moet doen. Als puber wilde ik de wereld nog veroveren. Een wereldoorlog leek mij daarbij noodzakelijk, maar een beperkt kwaad en het zou tot iets goeds leiden. Later heb ik me geschaamd voor dit idee en nog later kreeg ik door dat het idee, de wereld in één keer goed maken, bij meer mensen leeft. En erger, in handen van mensen die macht krijgen, is dat meteen het gevaarlijkste idee dat er maar kan zijn.
Het leidt inderdaad tot oorlogen en in een heel enkel geval tot wereldoorlogen. En vernietiging van levens. En ook die machthebbers die nooit hebben leren relativeren moeten op een bepaald moment toch ontdekken dat ook hun wereld bestaat uit een veelvoud van onmogelijkheden. Hitler kwam niet tot Moskou, Erdogan krijgt geen vrede en Putin breidt zijn macht uit, maar zijn economische voetstuk verkruimeld en op een kwade dag storten zijn vliegtuigen neer omdat ze niet meer goed worden onderhouden.
En dan keren zijn manschappen terug uit de vreemde oorden die ze niet konden veroveren.
Laten we onze kinderen zo vroeg mogelijk bij brengen dat het leven bestaat uit een veelvoud van onmogelijkheden – en hopen dat ze zich een beetje gedragen. Dat is al mooi genoeg.
Geplaatst in de categorie: oorlog