Onvergankelijke liefde

Op een van mijn talrijke maar nutteloze wanhoopsexpedities naar het stadscentrum had ik mevrouw al eerder ontmoet, maar ik herkende haar verouderde gezicht, getekend door diepe lijnen, aanvankelijk slechts met enige moeite...

Het alomtegenwoordige leed, in ieder geval weer verschillend en kennelijk door een Satan uitgedeeld had nu pas echt toegeslagen, getuige haar tranen en haar uitspraak: "Zo'n buurman krijg je nooit meer"....

Inderdaad vergezelde de jonge dochter van de door verlamming getroffen en plotseling overleden, zozeer geliefde buurman mevrouw en zij had op haar onderarm het woord "papa" laten tatoueren als ultieme herinnering en als blijk van onvergankelijke liefde....

De proporties en het kaliber van mijn persoonlijke leed en noodlot verschrompelden en verbleekten onder de last en omvang van het overweldigende verdriet van mevrouw en van haar buurmeisje....

verdriet liefde herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 9