Alle inzendingen over passers

De schilders Hyperballontus en Nimius waren in hun dagen gevierde kunstenaars, doch in het heden voeren zij een door de genadeloze tijd vergeten bestaan. Naast hun liefde voor de schilderkunst en gekookte witlof, deelden zij ook twee gruwelen. De ene was de lineaal waarmee rechte lijnen worden...

Ik rijd met een matige snelheid Villeneuve-sur-Lot uit. Op het lichtst van de dag, half één, is de weg leeg. De bochtige route vanaf de rotonde naar beneden tot St. Radegonde heeft een kapotgereden wegdek. Het asfalt smelt met deze temperatuur. Daarna naar links, de smalle D420 naar...

Zij die niet weten, zullen snel vergeten. Zij die gaan vergeten, worden gepasseerd. Maar Hij, die schreef via mijn handen... Zíjn boodschap wordt geëerd. Het zal alles zijn wat ik heb geleerd.

In die jaren van mijn vroegste jeugd bezocht ik de kleuterschool aan de Betuwestraat in de wijk "Jeruzalem" en moest daartoe met mijn vriendinnetje Gabie over de Koningshoeve en over de lage draaibrug over het Wilhelminakanaal. En zo wilde het geval dat we op een onheilspellende dag het...

Nog draagt een voordeur van een huis in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam. Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart over de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar...

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het...

“Als ik vandaag voor mijn huis een been breek en ten val kom, dan lig ik er uren later of morgen nog steeds!” (In het voorbijgaan opgevangen tijdens het passeren van twee oudere, bij een bushalte zittende, personen).

Ik heb mevrouw weergezien toen de zomerdag weldadig, als een gave van een onbekende, de wereld verwende en we ontmoetten elkaar bij "Villa Pastorie" waar witte ganzen zich amuseerden in het zwarte water van het Wilhelminakanaal en waar de stoere, sterke brugwachter. Een "he-man" van formaat,...

Ze zag de vrachtwagens passeren met die stoere jongens achter het stuur en onveranderlijk het woord "logistics" op de lange en brede laadbak en de naam van de transportonderneming, alsof men reeds met deze forse letters probeerde weer te geven dat men zoveel karakter bezat; kortom; ze zag de auto's...

De Franse Spoorwegen (SNCF) doen aangifte tegen de wielrenners die gisteren tijdens Parijs-Roubaix langs gesloten spoorbomen een spoorwegovergang overstaken. Voor mij volslagen onbegrijpelijk dat bij een zo belangrijke koers de SNCF er niet voor kan zorgen dat de renners veilig kunnen passeren....

Stromen bewustzijn passeren via energieke kruispunten in ons persoonlijke leven, waardoor keuzeprocessen verdieping krijgen, maar waarbij uitkomsten in termen van levensgeluk wisselend van kwaliteit zijn, waardoor wij uiteindelijk stapvoets en strompelend ons laatste levenspad verkennen.

De auto's op de brede baan, op de snelweg naast mijn huis stormen bij dag en nacht aan in dubbele rijen. Zij passeren en vervolgen hun weg; in de avond met de koplampen op. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort moment van verlichting tussen oceanen van eeuwige duisternis?

Tijdens mijn ronde door de plaatselijke supermarkt, trof ik onderweg in een van de gangen een oudere vrouw, die ik voor de schappen met het zoete beleg zag staan. Ik zag haar niet tot een keuze komen - ze leek te twijfelen, niet te weten wat te kiezen. Het maakte dat een keuze er niet van...

Zondag is een conductrice van de NS door jongelui van een trap gegooid, geschopt en geslagen. Zij brak haar arm. Ook de machinist kreeg klappen. De NS zou goed moeten onderzoeken hoe dit kan gebeuren, nu geweldsdelicten in de trein de 1000 per jaar passeren: dat maakt het werken voor NS-personeel...

Dag in, dag uit passeren zij de revue. Gereserveerd als altijd. De bolide blinkt in de garage, de bankrekening gevuld. Maar voorbij hun waarheid ligt de wereld open. Pijnlijk broos, zo anders, zo warm, zo koud , zo gemeen en zo dichtbij. Dan doemen er plots beelden op van razernij. Zij stellen vast...

Een bus passeert parken, pleinen en plantsoenen, ziekenhuizen, kazernes en gekkenhuizen, en ik ben een van haar passagiers. Het is de route van het leven die ik volg. In studentenkamers en seniorenwoningen wordt het leven verheerlijkt en veracht, worden visies gedeeld en verworpen. Duizenden...

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het...

Hoe wonderlijk was het, dat ik samen met de vriend die ik vond in de slaapstad, een soort satellietstad van de metropool, op een regenachtige zondagmiddag, vijftig jaar na ons eindexamen, toen de winter van ons zeventigste levensjaar op handen was, plotseling de beginregels van de Ilias reciteerde,...

Een tennispartij volgen vergt te veel tijd, ook al is het een boeiende strijd b.v. hoe Medvedev in de kwartfinale Sinner (nr 1 op de wereldranglijst) in 5 sets wist te verslaan. Wat zou helpen: de dubbele service afschaffen en een netbal laten passeren als een gewone bal. Tenslotte: sta niet...

Het verdriet dat zich schuilgehouden had in duistere, verborgen uithoeken van mijn ziel, geest en gemoed brak los uit de kluisters en het bevrijdde zich en een wilde stroom van tranen baande zich een weg naar buiten, als een tomeloze, onbeteugelde rivier.... Een Cerberus bevindt zich op mijn...

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante...

Vandaag de dag bevolken studenten de zalen en kamers van wat eens, nog maar kort geleden, het trotse Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" was. In haar zalen vierden vertwijfelde vrijgezellen eens hun eenzaamheid. De vriendelijke obers waren als amateur-psychiaters. Zij wisten om te gaan met hun...

Eens verzekerde je me: daar wil ik voorgoed rusten; op die velden; onder die oude eik. En zo strooiden we jouw zilverwitte as daar in lang vervlogen tijd uit. Er is geen grafsteen waarop je zo dierbare naam staat ingebeiteld; waarop we bloemen zouden kunnen leggen; waarop een lichtje zou kunnen...

In de vroege morgen sta ik te wachten voor een boekenzaak aan de Schouwburgpromenade in Tilburg en werp een blik op de feestelijke en overdadige Kerstverlichting, samengesteld uit goudkleurige rozetten. Aan twee passerende heren vraag ik de tijd en ze manen mij tot het geduld dat ik niet bezit. In...

Zal ik op een kwade dag de trucks niet meer zien passeren met onveranderlijk op de buitenkant onder de naam van de firma het woord "Logistics"? Zal ik de rechte, zwarte banen van de schaduwen niet meer kunnen aanschouwen die zich in het zomerseizoen neerleggen op de oranje dakpannen van de...

Op die dag wenste men elkaar "fijne dagen": op die enige, luttele dag, die zo snel zou passeren: als een zandkorrel in een woestijn, als een druppel op een gloeiende plaat, want in de keiharde jungle van de maatschappij, in de slangenkuil, in het gekkenhuis, maakt men elkaar van dag tot dag af,...

Op een late augustusdag is het licht mild en gedempt. Op de weide naast het drukbezochte terras van Restaurant "De Zeven Geitjes" in Tilburg West huppelt een prachtig wit paard met wapperende staart. Aan de horizon die onze blik begrenst, passeren de treinen in aan elkaar tegengestelde...

Daar ligt, tussen het geboomte, tussen de oude, hoge dennen die Tilburg West opluisteren, een oude speeltuin met vervallen en verroeste speeltoestellen: een glijbaan, een wip en een draaimolen. Vanuit het snel passerende voertuig kan ik er nauwelijks een blik op werpen; men noemt haar de "Karin...

In Restaurant "De Katterug" is het op zaterdagmiddag altijd druk. Het is er een komen en gaan van mijn mede-Tilburgers en het kan moeilijk zijn er een plaatsje te verwerven. Ik schuif aan aan een tafeltje bij een echtpaar en een bescheiden gesprek ontvouwt zich. Mijn neerhangende oogleden en de...

Op de snelweg naast mijn huis komt het verkeer sinds jaar en dag aanstormen. In de nacht lichten de koplampen op, de auto's passeren en vervolgen hun weg. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar; een kort moment van licht tussen oceanen van eeuwige duisternis? Nu heb ik nog niet eens gesproken...