Alle inzendingen over ontheemding

'De vrouw in de kamer' is de bijzondere debuutbundel van Yorgos Dalman. De verhalenbundel wordt bevolkt door eenzame dolers en drifters, door rusteloze moedermoordenaars, ontspoorde bartenders, naakte Urkers en andere sociale ontheemden. Ze zoeken wat warmte, wat genegenheid of simpelweg...

Terwijl nevel de zon verleidt, de vorst met de voeten vrijt en de wind bladeren, ooit groen als gras, als ieder jaar ontheemd over de grond verspreidt en de nacht, veel donkerder nog dan gisteren, opnieuw een dag in glijdt, verstrijken de jaren. Maar ach, wat maakt het uit? Ik heb een hart warm...

Toen de vrienden van de weduwe Rost vonden dat Nederland moest worden verlost van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar, bedoelden ze toen ook de kleine schlemiel Ben Ali Libi de goochelaar? Want die werd wel weggevoerd en omgebracht in Sobibor, samen met vrouw en dochter. Zijn zoon wist...

Ik had me van de kamer een totaal andere voorstelling gemaakt. Het bleek een soort huiskamer te zijn, laten we zeggen; een plaatsvervangende "huiskamer" voor ontheemden, voor eenzamen, met een grenen tafel in het midden en een rustieke grenen kast waarop twee porseleinen vazen, met daarnaast...

...mijn zwerftocht door de contreien van mijn jeugd. Verdreven ben ik voorgoed van de warmte, van de huiselijkheid; ontheemding en vervreemding zijn mijn metgezellen, vormen mijn lotsbestemming.....

...gestrooid, maar was er een reële kans voor de burgers om aan dit geweld te ontsnappen? Het lijkt mij te veel op gedwongen ontheemding. Israël heeft het Hof in 1948 erkend en zal zich hopelijk een veroordeling aantrekken.

Je kunt ze tegenwoordig in de verste uithoeken van Europa vinden. Zelfs op het Zweedse eiland Gotland. Op het station van Menton, bij de grensovergang tussen Italië en Frankrijk: hordes jonge Afrikanen, zonder treinkaartje. Douanedienstkloppers kijken de andere kant op en negeren de toestroom....

Je leek wel een mager gevild konijn toen je geboren werd, heb ik mijn oudste zus regelmatig horen zeggen. Wat had ik me ontheemd gevoeld, destijds. Ik was vier jaar en liep op een kwade maandagochtend in januari argeloos aan de hand van mijn moeder naar het Amstelstation. Het was koud en het...

Misschien waren de foto's een troost voor haar in haar laatste jaren. Ik bewaar ze nog in een schoenendoos. Ze tonen mijn ooms en tantes, oma's kinderen, in de diverse fasen van hun levens, gelukkig of ongelukkig, op vakantie, tijdens hun huwelijksvoltrekking, in het Verre Oosten en in vele...

Ik vraag me zoveel dingen af. De wereld is mij vreemd. Mijn geloof is gebroken. Ik voel me alleen en ontheemd. Mag je niet meer naar één man verlangen? Er is maar één vraag die op mijn ziel rust. Als een vrouw enkel naar een man verlangt, waarom kan zij dan niet tot hem behoren? De wereld...

Mijn vrouw vertelt me dat ze even een dutje gaat doen, ze heeft het druk gehad en heeft net een pakket aan hondenvoer het huis in gesleept. Ze verwacht ook nog pakketten met vogelvoer, maar vertelt ze: ‘Ik kreeg net een mailtje binnen dat de levering een paar dagen is uitgesteld.’ ‘Niet...

De zomer had vroeg ingezet en zich al warm betoond die dag en de avond, gelardeerd met de silhouetten van de oude bomen in mijn wijk, legde zich nachtblauw over de wereld toen ik een paar brieven ging posten.... Al eerder was een kat met een grijswitte vacht en een bandje om de lieve nek die...

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar, aan wie hij zoveel herinneringen dankte, nog eens te zullen ontmoeten. Met het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer...

Als ik een (klimaat)vluchteling zou zijn, dus iemand die zijn woongebied is ontvlucht uit vrees voor geweld, gevolgen van negatieve klimaatontwikkelingen of zijn leven, zou dat zeer waarschijnlijk bij continuering desastreus zijn. Dankzij onze dijken en allerlei andere...

Alfons hoorde het liedje vlak voordat de nieuwe eeuw begon: “ Nothing “ van Townes van Zandt, “niets” in het Nederlands. Het ontroerde hem diep van binnen, die desolate stem, de diepe heimwee die het in hem opriep door de introverte passage over de moeder. Alfons hoefde zelf ook niets...

Iemand vroeg me eens of ik niet een roman wilde schrijven, een roman over de beklemming, de eenzaamheid, de waanzin. Een autobiografie waarin ik de verveling in kaart zou brengen, de lusteloosheid in hoofdstukken zou opsplitsen, God in alinea’s zou delen, en zou uitweiden tot in detail over de...

Hoe zou dat gaan zo'n exitgesprek met Oekraïense vluchtelingen in een gezin dat na een week al spijt heeft van dat ruime hart en die open armen? Wat viel er tegen, de taalbarrière, haren in het doucheputje, de geur van Borsjt in de keuken, het inruimen van de afwasser? Of waren de stakkers niet...

Europa sluipt op kousenvoeten weg van het slagveld. Want de oorlog begint aan ons welbehagen te knagen of wordt gewoon te duur. Wat de voorpagina domineerde zakt langzaam af naar pagina drie en verder. 'Wat nu weer Zelenski? Nog meer bommen granaten? Waar laat je ze in godsnaam, doe nou toch...

Je verwacht het bij LuckyTV. Een ijsbeer loopt door de woestijn, zoekend naar zeehonden. Een onzinnige situatie, uiteraard. Het lijkt op Malinezen die zich in de Atlantische Oceaan wagen, een watermassa die ze nooit eerder hebben aanschouwd. Toch stappen migranten ergens ter hoogte van Noakchott in...

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen ...

Toen het in mei al zomer was heb ik de Karel Boddenweg opnieuw moeten aandoen. We hebben het lichaam van een nog jonge vrouw moeten toevertrouwen aan vuur en aan aarde. Aula "Aurora", die mij gaandeweg vertrouwd en bekend is geworden, wordt overstroomd door licht, door buitengewoon helder licht,...

1958 Het licht van de Jugendstil lamp boven de eettafel weerkaatst in de geslepen vlakjes van de messenleggers en de verzilverde servetringen. Herfstavond, de schuifdeuren naar de zitkamer en de serre zijn dicht. Om de tocht tegen te houden is het zware gordijn voor de glas in loodramen geschoven....

“Beste vluchteling, Ik weet dat je deze column niet leest want bijna niemand leest deze column. Toch wil ik me tot je richten want je voelt je welkom. Blijf jezelf vooral zo voelen want je weet niet hoe lang dat duurt. Wij Nederlanders gaan namelijk genoeg van je krijgen. We zijn oprecht blij...

Er moet me iets van het hart: de wijze waarop we de laatste tijd met asielzoekers omgaan vind ik onwaardig en getuigen van gebrek aan belangstelling en respect voor de vreemdeling, die om wat voor reden ook in ons land verzeild is geraakt. De eerste reactie zou moeten zijn, de vluchteling met...

In de NRC van zaterdag 19 september 2015 staat een hoogst interessante nieuwsanalyse van Roeland Termote, getiteld 'Wij hebben die mensen niet nodig'. Je voelt het al, het gaat over de enorme migrantencrisis, die momenteel gaande is in ons superrijke continent. De Hongaren 'trakteren' de...

Als de glazen deur dichtslaat, knijpt ze gekweld haar ogen stijf dicht. Haar mond trekt samen tot een dunne streep. Verward strijkt ze door haar dunne, grijze haar. Ongemakkelijk steunend op haar wandelstok. Als ze haar ogen weer opent, ziet ze aan de andere kant van de dikke glazen wand haar...

Als je de gedachtengang van Geert omdraait kun je op geniale ideeën komen. Niet de asielzoekers moeten naar Roemenië, maar wij moeten vertrekken. Alle Nederlanders gaan naar een ander land. Natuurlijk niet allemaal naar het hetzelfde, maar iedereen mag zelf kiezen. Anders zitten we weer met...

Nederland is rijk aan tradities op vrijwel elk cultureel vlak met of zonder historische achtergrond. Zo ook als het erom gaat handen ineen te slaan, om slachtoffers van een ramp of een zeer ingrijpende gebeurtenis te helpen. Binnen enkele uren zijn, naast het Nederlandse Rode Kruis en andere...

ROTTERDAM, dinsdag 14 mei 1940, kwart over één ‘s middags.... Een zonnige dag een levendige grootse havenplaats een warm kloppend mooi stadshart dan... plotseling… vliegtuigen in lagen bommen die vallen grenzen vervagen een bombardement op Rotterdam huizen in...

(voor Tadeusz Borowski (1922 - 1951)) Je bent geboren op 12 november 1922 in Zjytomyr, Sovjet-Unie. Je vader was de eigenaar van een boekhandel. Je ouders werden in 1926 naar Karelië verbannen. Je vader werd naar een werkkamp in de Goelag gestuurd, omdat hij in de Eerste Wereldoorlog lid was...