Alle inzendingen van Bjarne Gosse

Na de plotselinge dood van mijn moeder en de deprimerende gevolgen ervan kwam ik er achter dat ik een buitenbeentje in hart en nieren was. In de nacht van 18 januari 2018 was ze gestorven aan een hartstilstand in een ziekenhuis in Amsterdam. Vijf dagen voor de dag dat ze 88 jaar zou zijn geworden....

Emma was een vrouw van de wereld. Ze had een brede belangstelling voor literatuur, ze vertelde over de gedichten uit de bundel 'Het zingend hart' van de schrijver Gerard Reve en over de verhalen van de Amerikaanse schrijver James Purdy, die in haar ogen een cultuurheld was. Ze wist veel te...

Het was Emma Petronella geweest die me vertelde dat er later een walvis naar mij genoemd zou worden. Ze had een boek gelezen over een jongetje dat in een walvis terecht was gekomen, door via zijn bek naar binnen te zwemmen toen hij aan het surfen was. En ze had iets van Bjarne in dat jongetje...

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de...

“Ik heb even geslapen, wat moe, en jij?” antwoordde ik op de vraag van Alex uit Venetië. “Ik ben fijn, het is alleen dat ik verdrietig ben.” “Waarom?” vroeg ik nieuwsgierig. “Je weet ik ben momenteel op een reis naar Benin voor werk en ik werd verraden. Ik heb een oude vriend,...

Beste meneer A, Terwijl de spannende wielerronde in het zonnige meer dan 65 miljoen inwoners tellende Frankrijk zijn einde nadert, en de zomer in volle glorie over de velden schroeit, ben ik in het contact gekomen met een andere Rus uit het meer dan 140 miljoen inwoners tellende Rusland, een...

Amsterdam, dinsdag 4 juli 2017 Dag meneer A. Er is nu een grote wielerwedstrijd in Frankrijk, de Tour de France, die ik leuk vind om te volgen, op de televisie omdat ze ook door het berglandschap gaan fietsen en iedere etappe als een belangrijke wedstrijd wordt gezien. De Hollanders worden...

De schilder uit het boek dat ik aan het lezen was genoot van lokale bekendheid. Zijn boeiende schilderwerk was te vinden in kroegen, kleine winkels, meubelzaken en kantoorgebouwen. Maar zijn belangrijkste werk, de echte topstukken en een deel van zijn inkomsten moest hij afstaan aan een afperser....

Emma en ik zaten samen aan de eettafel. Mijn hospita had een boerenkoolstamppot gemaakt met een speciale Petronella twist. Ze was in een vrolijke stemming. Tijdens het eten vertelde ze waarom. “Luister Bjarne, ik heb vandaag een contract getekend bij een toonaangevend opinie maandblad om het...

Emma Petronella, de hospita waar ik verliefd op was, vertrok naar het 667 meter boven zeeniveau liggende Madrid, de hoofdstad en de grootste stad van Spanje, met meer dan drie miljoen inwoners. Ik was nog nooit in deze Spaanse stad geweest, maar Emma Petronella had me er over verteld voordat ze...

De late voorjaarsmiddag fietste ik weer terug naar de woning van de zes jaar oudere Berend, waar ik tijdelijk logeerde. Ik vertelde hem het verhaal. Hij geloofde me niet en vroeg of ik sleutelgeld had betaald. “Nee, ik hoefde geen sleutelgeld te betalen”, zei ik en ik begon op te scheppen over...

Een paar dagen later was het zover. Emma had een Tupperware party georganiseerd in de huiskamer van het pand dat zij gekocht had van het geld dat ze van een overleden oom had gekregen. Nooit geweten dat ze zoveel vriendinnen had in de stad. Mensen uit alle rangen en standen op zoek naar een...

Na de dood van mijn geliefde Emma Petronella, en de dood van mijn oude vader kort daarna, kwam ik in een sociaal isolement terecht. Doordat ik lange tijd met niemand over onze intensieve relatie had durven praten, was er na haar sterven ook weinig ruimte in mijn sociale contacten om over de...

Langzaam werden de contouren duidelijk. Rechtspraak was er alleen voor degenen die een advocaat konden betalen, en die tenminste konden bewijzen dat ze aan de goede kant van de streep hadden gelopen. Het kwam in golfbewegingen op ons af, de oude doos werd weer een nieuwe doos, en de nieuwe doos was...

Het grootste deel van de bevolking van het Zuid Amerikaanse Colombia bestond uit wat op de Wikipedia Mesties werden genoemd. Een mix van Spaanse en Indiaanse voorouders. Mijn twee kornuiten die ik op de homoplaneet had ontmoet en die nu allebei Facebook-vrienden waren, behoorden waarschijnlijk ook...

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang...

Die sombere dinsdag 1 mei 2018 was het aangenaam mijn huisarts weer eens te spreken. Het was een goedlachse vlot pratende vrouw die met nauwkeurigheid nieuwsgierig was naar de vorm en omvang van mijn ontlasting. Ik moest doorgaan met het extra vezels slikken en proberen om overdag ook wat te eten....

Het verbaasde en verwarde me dat mijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor mijn robuuste hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die mij wees op het bestaan van dichtersvereniging het...

“Angst voor de ‘ander’ is niets minder dan een slecht geschreven B-film”, schreef de bekende columnist Rami el Harayri onlangs in een column op deze website. Ik kon er over meepraten door mijn armoedige afkomst en met mijn psychische handicaps. Slechts zelden lukte me het om inhoudelijk met...

Het wereldnieuws kwam hard de woonkamer binnen door de radiozender die ik aan had staan om het nieuws te volgen. Terwijl mijn hospita in Amerika was viel het leger van datzelfde Amerika Irak binnen omdat ze Saddam een lesje wilden leren. Ik was tegen deze oorlog, maar ik had niets in te brengen...

Mijn juffrouw Engels van de Middelbare Tuinbouwschool te Utrecht had mij gebeld om een afspraak te maken om bij haar Italiaans te komen eten in haar woning in een buitenwijk van de stad. “Zou het je aanstaande zaterdag uitkomen Bjarne, er komt ook een derde persoon voor de gezelligheid.” Ik...

Er was een brug over de rivier, waarover vroeger auto's hadden gereden, maar waar alleen nog fietsers en voetgangers over mochten, omdat de weg was afgesloten en de brug niet langer geschikt was voor autoverkeer. Het fietspad lag in het midden van de brug, aan de zijkanten stonden hekken omdat de...

De dagen na mijn aanvaring met mijn hospita over mijn, volgens haar, povere dichtkunst kreeg ik spijt dat ik mijn gedichtenschrift had vernietigd. Ik had zoveel aandacht voor haar leven gehad, maar aandacht voor hetgeen waar ik me mee bezighield had ze niet. Dat kon ze niet opbrengen in haar...

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde. Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over...

De weerman van de publieke omroep had op het acht uur journaal laten weten dat de meteorologische lente was begonnen, maar wij mensen die de straat op moesten wisten wel beter, het was pas lente wanneer de zon hele dagen scheen, en de liefde weer begon te jeuken, omdat de wind warmer werd in onze...

“Het probleem is dat soms iets een probleem voor me is en dan blijkt het later helemaal geen probleem te zijn, en als ik er dan hier over had gepraat dan was het een veel groter probleem geworden terwijl vanzelf zou blijken dat het helemaal geen probleem hoefde te zijn“, probeerde ik mijn...

In eerdere verhalen had ik kond gedaan van mijn e-mailuitwisseling met een Rus die zichzelf op de datingsite destijds “bescheiden man” had genoemd. Het was me opgevallen dat hij hard van stapel liep nadat ik hem twee door mezelf geschreven gedichten had gestuurd. Hij stuurde mij diverse...

Het was tegen het einde van de sombere januarimaand van 2019 toen de vriendschap tussen Bjarne en de economiestudent een bijzondere wending kreeg omdat Bjarne via een groepje oude koeien in de sloot het onderwerp had gebracht op het roofdier de tijger. Al vijf maanden kenden de twee mannen elkaar...

Bjarne nam de geheimzinnige doos mee naar de woonkamer van het riante herenhuis. Met rooie oortjes bekeek hij de inhoud. Een leren worstelpakje voor mannen en een klein pikant leren zweepje. Moest hij hier zijn hospita mee verrassen? Het was alsof Frits de kater bij hem aandrong om het worstelpakje...

Alleen het feit dat Emma Petronella mij in een toestand van onverstandige woede en aandoenlijke boosheid de deur had gewezen, had niet gezorgd voor mijn hernieuwde hang naar alcoholische versnaperingen. Er was een feest in een boerenstal aangekondigd en ik was uitgenodigd om te komen fuiven. De...