Alle inzendingen van danny cant

Elk verleden vervolledigt zich in haar toekomst. Het blijft achtervolgen, maar zolang dit niet overheersen gaat, staat het garant voor tijden waarin je vooruitblikt en dromen blijft nastreven. Het moet een waakvlammetje blijven dat flakkert op een héél laag pitje. Aan jou of mij om ervoor te...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

Ik, en met mij negenennegentig percent van wie hier schrijven, beseffen maar al te goed dat we nooit het status ‘Schrijver’ zullen verwerven. Ik bedoel, we schrijven wel, plaatsen het ook nog eens op (verschillende) sites, maar daar houdt het dan ook héél vaak op! We weten het, maar het...

Het vele drinken begint dan toch méér en méér van zijn verkommerd gestel te eisen. In zijn ‘heldere momenten’, die steeds minder vaak opduiken, weet hij zich amper te herinneren wat er de voorbije uren aan hem is voorbijgegaan. Hij denkt dat er voortdurend telefoon voor hem is, maar het...

Och pardon, ik heb je niet zien binnenkomen, maar zou jij zo vriendelijk willen zijn om plaats te maken. Ik ben namelijk Verhaal, en dit hier is mijn persoonlijk stekje. Ik meen mij trouwens ook niet te herinneren, iemand als jou uitgenodigd te hebben! Ho, rustig maar Verhaal. Ik denk ook niet...

‘Het is kanker. In zeer agressieve vorm. Met een beetje meeval kan hij dit nog een jaar overleven. Genezing is uitgesloten, daar ben ik zeker van! Enkel de pijn kunnen we bestrijden om zijn resterende maanden draaglijk te maken. Ook bestraling van de al aanwezige tumor kan nog wat uitstel...

Het moet nu zowat acht jaren geleden zijn. De dag dat mijn moeder een brief ontving, waardoor zij zich gratis kon laten onderzoeken op borstkanker. Ze was net vijftig geworden, en volgens dat schrijven kwam zij nu toch wel in de risicozone terecht. Ik herinner mij ook nog heel goed haar eerste...

Het woord 'levenslang' heeft uiteenlopende betekenissen. Voor de ene is “levenslang” een lang leven, zonder de minste zorgen, pijn, ziektes of verdriet. Voor iemand anders is het soms een “levenslange” lijdenweg met ziektes, vol pijn en verdriet, geen enkele dag zonder zorgen, elke...

Zij ergeren mij mateloos. Wat zeg ik, het is veel meer dan dat. Ik haat ze gewoon. Overal kom je ze dan ook tegen, op de onmogelijkste plaatsen. Op sommige dagen zie je er geen, op weer andere, véél meer dan je lief is. Zij hebben nooit mijn sympathie kunnen wegdragen, en dit al sinds mijn...

Ontwaak je nog uit dromen, als het leven een hel blijkt te zijn? Als tegenslagen overheersen en het pad dat voor je uitligt uitzichtloos lijkt? ‘Waarom dan nog,’ is de meest prangende vraag die overheersen gaat. Er dreigt als het ware een spiraal van negativisme, waar eens in verzeild, er...

Ik ben mij nu al uren aan het voortslepen en er lijkt geen einde aan te komen. Toch is de overkant halen een doel, maar blijkt geen sinecure. De handigheid van een huis boven je kop gaat teniet in de niet aflatende last van het meezeulen ervan! Het laat sporen na. In mijn geval slijm. De druk is...

Toen er amper klokken waren, was er nog tijd. Nu heb je niet meer de tijd om gewoon op je klok te kijken. ‘Haast’ is ons leven en stilstaan is er niet meer bij! ‘Tijd’ is zo rekbaar relatief, dat dit meermaals tot absurde situaties leidt. ‘Ik ben er binnen vijf minuutjes’! Een...

Mochten huizen praten... dan werd ik nu dagelijks tientallen keren vriendelijk toegeroepen door woningen die voor een overgroot deel door mijn handen werden gebouwd. Door gebouwen die mijn ziel in zich meedragen en waar ik met véél liefde voor de stiel prachtige creaties tot leven...

‘Hier volgt een extra nieuwsbericht!’ In hartje Brussel, aan het Rogierplein, is deze morgen een terroristische bloemaanslag gepleegd. Tientallen argeloze voorbijgangers werden zwaar tot zeer zwaar geraakt. Het aantal lichtbedolvenen is nauwelijks te tellen. De getroffenen worden nu...

Akelig stil wordt het, stil als het woord “ongeneeslijk ziek” valt. Meestal goedbedoeld, vooral als het tussen echtparen gaat. Degene die de ziekte draagt, zwijgt in alle talen om de ander te sparen, en omgekeerd wordt er gezwegen omdat er niet teveel aan herinnerd zou worden. Om tranen in...

Het leek een eeuwigheid te duren om enig zicht te krijgen op de situatie waar hij deze keer in verzeild is geraakt. Minutenlang was hij al aan het staren naar een hagelwit plafond met vier heldere lampen, en nu pas drongen de eerste geluiden langzaam tot hem door. Hij wordt steeds nerveuzer, en...

Al zo vaak dacht hij eraan dit aardse leven te laten voor wat het is. Er gewoon uitstappen en hopen dat er voor eenzaten zoals hem ergens nog een tweede kans voor het grijpen ligt. Die kans zou hij met beide handen aannemen in het volle besef dat hij beter kan en heel wat meer in zijn mars heeft...

Ik wist dat ik het zou bekopen, maar heb het dan ook zelf gezocht. Er was amper speling, maar waarom was ik dan zo overmoedig om het te wagen. Ik heb er een klein fortuin aan gespendeerd, en zoals het er nu naar uitziet, zal het weggegooid geld zijn. Ik kan mijzelf wel verrot schoppen,...

In mijn jeugdjaren waren er niet zoveel momenten om van te snoepen. Dit bedoel ik letterlijk, want een lekkernij krijgen was er niet vaak bij. Toch was er in die tijd één constante die ik niet vergeten kan. Het was een weerkerend patroon, dagelijks. Ik bezie het nu als de periode waar mijn...

Na een korte terugblik, blijkt dit al bij al geen slecht jaar te zijn geweest. Het mag voor ons worden gecatalogeerd onder de norm ‘aanvaardbaar’, net niet ‘Grand cru.’ Dat we daar niet toe komen, ligt aan een paar inschattingsfoutjes die we de voorbije maanden hebben gemaakt. Gewoon een...

Pasen lijkt me een ietwat wankele feestdag te zijn. Altijd valt hij vroeg of laat. Een keertje op tijd lijkt niet haalbaar. Het is wat je noemt een viering met flexibele aanvangsdatum. Wel steeds op zondag. Dat blijft een constante. Verrijzenissen kunnen enkel op die dag mits een voorafgaande...

Zwarte humor.... ‘Hier volgt een extra nieuwsbericht’. Dat de auto-industrie wereldwijd rake klappen krijgt, is een algemeen gegeven. Opmerkelijk is wel de opflakkering van dit tanende economische onderdeel in ons buurland Frankrijk. Eén en ander zit daar overduidelijk in de lift. Ook...

Net voor de winter moest ik ze noodgedwongen aan banden leggen. Ze begonnen toen al op te spelen en ik vond dit helemaal niet kunnen. Ik wil best aannemen dat ze ongeduldig zijn, maar met rukwinden van 90 kilometer per uur en hevige plensbuien hadden ze niet het minste recht om toen al op het...

‘Sorry mijnheer, heb je echt niets kleiner? Biljetten van honderd euro mogen wij niet langer aanvaarden. Ze zijn onbetrouwbaar geworden!’ ‘Ja maar, stamel ik nog. Ik kreeg dit briefje net in het Postkantoor als Pensioengeld uitbetaald! Die zijn toch wel te vertrouwen!’ Er is geen...

Voel de leegte in m’n kamer. Toch is er liefde daar. Ben ik aan het dromen, want het voelt zo raar. Strek m’n handen verlangend uit op zoek naar je warmte, maar er is niets, enkel de kou. Twijfel bekruipt me, ben ik dan toch niet wakker, je was toch gisteren hier? Wrijf me de ogen uit, alle...

Nog altijd hoor ik de woorden nazinderen. Die vernietigende woorden waarmee zij vertelde, dat het genoeg was geweest. Dat zij wou gaan. Dit is ondertussen al enkele jaren geleden, maar nog steeds voel ik de scherpte ervan, is de pijn niet volledig verdwenen. Er blijven teveel vragen...

Verkloot ben ik, genadeloos verraden. Hoe anders konden zij mij ooit in de holte van die boom vinden? Maar ik wist het. Onze bende werd veel te groot. Er was gemor en velen waren malcontent. Zij wilden steeds méér buit! Zelf de baas spelen. Maar die ben ik verdomme en ik alleen. Zijn zij dan...

Langzaam laat ik mijn handen glijden. Af en toe een zachte druk, lichtjes bijschuiven en alles komt netjes op zijn plaats te zitten. Je ‘voeling’ is één geworden, bent gefocust en laat je door niets of niemand afleiden. De ene gedachte die rest, is dat het zo perfect mogelijk moet zijn....

Veertig. Voor velen een mijlpaal in hun leven. Een schrikbeeld, en het moment waarop een tussenbalans wenselijk is. Het idee, dat de helft van je bestaan reeds voorbij of overschreden is, laat het angstzweet wel eens parelen. Je bent op een leeftijd gekomen, waar echtscheidingen méér regel...

Het internetwereldje waar velen hun meesterwerkjes posten is echt wel bekrompen. Dit is helemaal niet scheldend bedoeld, maar enkel, dat je overal, steeds weer dezelfde schrijvertjes tegenkomt. Op zich is dit helemaal niet slecht, maar op sites kan het al eens gebeuren dat er zo ’kliekjes’...