Alle inzendingen van danny cant

Verbolgen was ik. Net nog niet beschaamd. Wat moest doorgaan voor een infovergadering ter uitbreiding van onze woonwijk, draaide gewoonweg uit op een verbale veroordeling van elke sociale huurder. Met in de eerste plaats, een vingerwijzing naar ons. Sociale huurders van het eerste...

Verkloot ben ik, genadeloos verraden. Hoe anders konden zij mij ooit in de holte van die boom vinden? Maar ik wist het. Onze bende werd veel te groot. Er was gemor en velen waren malcontent. Zij wilden steeds méér buit! Zelf de baas spelen. Maar die ben ik verdomme en ik alleen. Zijn zij dan...

Zouden zij televisie mogen kijken? Ik vrees van niet, maar mooie plaatjes zijn er genoeg te bewonderen in de Sixtijnse kapel. Alleen jammer dat ze al ingekleurd zijn. Nee, zich vervelen gaan die ongeveer honderdachtendertig Kardinalen duidelijk niet doen. Er zijn er méér, maar die zijn niet meer...

Ik wist dat ik het zou bekopen, maar heb het dan ook zelf gezocht. Er was amper speling, maar waarom was ik dan zo overmoedig om het te wagen. Ik heb er een klein fortuin aan gespendeerd, en zoals het er nu naar uitziet, zal het weggegooid geld zijn. Ik kan mijzelf wel verrot schoppen,...

Iedere schrijver zal dit gevoel wel herkennen zeker. Je rekent er niet echt op, maar ergens diep van binnen is de hoop er, dat je het wel eens een keertje mag meemaken. De hoop dat je er eens uitgepikt wordt als gedicht of verhaal van de dag. Net dat ene beetje extra, dat je noeste schrijverstalent...

Het moet nu zowat acht jaren geleden zijn. De dag dat mijn moeder een brief ontving, waardoor zij zich gratis kon laten onderzoeken op borstkanker. Ze was net vijftig geworden, en volgens dat schrijven kwam zij nu toch wel in de risicozone terecht. Ik herinner mij ook nog heel goed haar eerste...

Méér dan anders hou ik de laatste dagen de kilometerteller van mijn snorfiets in het oog. Niet zozeer de snelheid want dat deed ik al langer. Hij snort immers (ver) boven de toegestane waarde van vijfentwintig kilometer per uur en dan is het altijd oppassen geblazen. Neen, het zijn gewoon de...

Net voor de winter moest ik ze noodgedwongen aan banden leggen. Ze begonnen toen al op te spelen en ik vond dit helemaal niet kunnen. Ik wil best aannemen dat ze ongeduldig zijn, maar met rukwinden van 90 kilometer per uur en hevige plensbuien hadden ze niet het minste recht om toen al op het...

Ik, en met mij negenennegentig percent van wie hier schrijven, beseffen maar al te goed dat we nooit het status ‘Schrijver’ zullen verwerven. Ik bedoel, we schrijven wel, plaatsen het ook nog eens op (verschillende) sites, maar daar houdt het dan ook héél vaak op! We weten het, maar het...

« Habemus Papam. » Amper dertig uren na de start van het Conclaaf, wist de wereld dat er een nieuwe Paus gekozen was. De strijd om de macht, het leiderschap over de Katholieke Kerk was gestreden. Veel sneller dan gehoopt, vlugger dan gevreesd. Een golf van vreugde en emotie overspoelde de...

De smaak van zijn afgebeten tong in haar mond benadert die van biefstuk. Rauw weliswaar en een tikkeltje pezig, maar door het vele bloed kan zij er gerust een tijdje op sabberen en prikkelt dit als voorgerecht haar smaakpupillen ten volle. Bijkomend voordeel is dat de achtergrondgeluiden van de...

In mijn dagelijks zoeken om te overleven word ik opeens opgeschrikt door een voedselpakket dat zomaar uit de lucht komt vallen. Een vergeefs spartelen haalt niets uit en even later zorgt de niet aflatende stortvloed ervoor dat het licht helemaal uitgaat. De druk neemt overhand toe en laat mij...

Na een korte terugblik, blijkt dit al bij al geen slecht jaar te zijn geweest. Het mag voor ons worden gecatalogeerd onder de norm ‘aanvaardbaar’, net niet ‘Grand cru.’ Dat we daar niet toe komen, ligt aan een paar inschattingsfoutjes die we de voorbije maanden hebben gemaakt. Gewoon een...

Het was rond Valentijn, dat weet ik zeker. En geen haar aan mijn hoofd die dacht dat het zo een vaart zou lopen. Maar toch. Een paar mensen die ik leerde kennen hadden mij er al meermaals op gewezen dat ik wel goed was. ‘Ik had potentieel’, zoals zij het zo netjes stelden. Het vleide mij wel,...

Ergens had ik het al verwacht. Mij er zelfs op voorbereid. Toch bleef ik immer dat sprankeltje hoop houden, ook al omdat mijn omgeving ervan overtuigd was dat het wel zou meevallen. Niet dus! En dat valt tegen. Het verdict is er nu. Hard, meedogenloos, want er is geen zachte manier om te zeggen...

In mijn strijd om liefde, heb ik vaak het gevecht aangegaan. Weinig keer gewonnen, maar nooit aan opgeven gedacht. Haar vele gedaanten wisten meermaals te verleiden, doch haar ware aard is zelden aan mij vertoond. Het doorgronden van haar bedoelingen is nooit éénvoudig te noemen. Het is...

Mochten huizen praten... dan werd ik nu dagelijks tientallen keren vriendelijk toegeroepen door woningen die voor een overgroot deel door mijn handen werden gebouwd. Door gebouwen die mijn ziel in zich meedragen en waar ik met véél liefde voor de stiel prachtige creaties tot leven...

Langzaam laat ik mijn handen glijden. Af en toe een zachte druk, lichtjes bijschuiven en alles komt netjes op zijn plaats te zitten. Je ‘voeling’ is één geworden, bent gefocust en laat je door niets of niemand afleiden. De ene gedachte die rest, is dat het zo perfect mogelijk moet zijn....

Wonden worden gelikt. Hoog oplaaiende emoties zijn (even) tot bedaren gekomen. Getrokken messen verdwijnen van het strijdtoneel. Binnen handbereik weliswaar, maar schuchtere pogingen naar verzoening moeten nu de bovenhand krijgen. Tijd om hervormingen een kans geven. Een weg terug is er namelijk...

Twee dagen was ze uit mijn bestaan verdwenen. Met mijn eigen instemming dan nog. Wat mij bezielde is nog steeds een raadsel. Feit was, dat alles wat ik die avond zei, ook daadwerkelijk gemeend was. Ik was maar al te goed tot besef gekomen dat één en ander de verkeerde kant opging. Vrienden...

Ontwaak je nog uit dromen, als het leven een hel blijkt te zijn? Als tegenslagen overheersen en het pad dat voor je uitligt uitzichtloos lijkt? ‘Waarom dan nog,’ is de meest prangende vraag die overheersen gaat. Er dreigt als het ware een spiraal van negativisme, waar eens in verzeild, er...

Ontmoetingen verlopen nooit zonder slag of stoot. Het komt er op aan als eerste de vuilniszakken van onze buurman om de hoek te halen. Heelhuids, en daar lag de moeilijkheid. Die paar honderd meter overbruggen heeft mij in het verleden al meerdere letsels opgebracht. De laatste wonden zijn nog...

Betreft behandeling dispuut. Na alles te hebben overlopen - de verdeelde meningen, het geruzie - kom ik tot de volgende conclusie. Een sanctie is op zijn plaats. Doch, niet in de mate die eerder vooropgesteld was. Getekend, ‘De meester’. Deze nota deed mij huiveren. Het leek de doodsteek...

Goed veertig jaar. Zou ik de grens, die de ‘helft’ van mijn aardse bestaan markeert, al overschreden hebben? Het moment waarop de balans in tegengestelde richting over begint te hellen. Waar het aftellen niet te stoppen valt, steeds sneller lijkt te gaan. Of ben ik die grens al lengtes voorbij,...

Pasen lijkt me een ietwat wankele feestdag te zijn. Altijd valt hij vroeg of laat. Een keertje op tijd lijkt niet haalbaar. Het is wat je noemt een viering met flexibele aanvangsdatum. Wel steeds op zondag. Dat blijft een constante. Verrijzenissen kunnen enkel op die dag mits een voorafgaande...

Plagiaat, het is van alle tijden. Door jong of oud, en helemaal verdwijnen zal het wel nooit. Overal zijn er waarschuwingen tegen, staat duidelijk te lezen dat het strafbaar is. Maar go(e)d, vergeef het hen…. Zij weten immers niet wat zij doen…. Of wel? Misschien juist wel, maar dan… het...

Nationale sport nummer één, is in ons Belgen land nog steeds het ontduiken van belastingen. Onder welke vorm dan ook. Wat wij ook maar kunnen inbrengen als aftrekpost zullen wij niet laten. Lukt het niet, dan is het goed geprobeerd. Slaagt het wel, zoveel te beter. Op plaats twee komt zeker...

Het is genoeg geweest. Nu stop ik ermee. Zij kunnen voor mijn part met z’n allen de boom in. Wat ik ook doe of laat, nooit zullen zij tevreden zijn. De ene verandering op de site is nog maar doorgevoerd, of zij staan al aan te schuiven en te roepen dat het anders moet. Zij zouden het veel...

Ik ben mij nu al uren aan het voortslepen en er lijkt geen einde aan te komen. Toch is de overkant halen een doel, maar blijkt geen sinecure. De handigheid van een huis boven je kop gaat teniet in de niet aflatende last van het meezeulen ervan! Het laat sporen na. In mijn geval slijm. De druk is...

Men wil de Strategische reserves aanspreken! Wel, die van ons zijn al geruime tijd aangesproken en hun antwoord is vernietigend. Waar zij het dan over ‘brandstofreserves’ hebben, geldt dit in ons geval voor het felbegeerde spaarboekje! Het is enkel nog bruikbaar als vodje papier om het...