Alle inzendingen van danny cant.

Twee jaar en een kleine vijfhonderd gedichten heeft het geduurd om tot besef te komen, dat het schrijven van ‘verhalen’ mij beter ligt.Vooral in kortverhalen loopt één en ander vlotjes. Dus lijkt de tijd zowat aangebroken om de keuze te maken. Knopen doorhakken noemen ze dit. Voor die...

Jezelf tegenkomen, in welke vorm dan ook, kan best angstwekkend zijn. Laten wij eens beginnen met het geluid dat je produceert, je stem. Ik weet niet of jullie er ook zo over denken, maar als ik mijn eigen stem hoor, toevallig ergens opgenomen, schrik ik mij een hoedje. Ik kan nooit geloven dat ik...

Langzaam laat ik mijn handen glijden. Af en toe een zachte druk, lichtjes bijschuiven en alles komt netjes op zijn plaats te zitten. Je ‘voeling’ is één geworden, bent gefocust en laat je door niets of niemand afleiden. De ene gedachte die rest, is dat het zo perfect mogelijk moet zijn....

Zij ergeren mij mateloos. Wat zeg ik, het is veel meer dan dat. Ik haat ze gewoon. Overal kom je ze dan ook tegen, op de onmogelijkste plaatsen. Op sommige dagen zie je er geen, op weer andere, véél meer dan je lief is. Zij hebben nooit mijn sympathie kunnen wegdragen, en dit al sinds mijn...

Ergens had ik het al verwacht. Mij er zelfs op voorbereid. Toch bleef ik immer dat sprankeltje hoop houden, ook al omdat mijn omgeving ervan overtuigd was dat het wel zou meevallen. Niet dus! En dat valt tegen. Het verdict is er nu. Hard, meedogenloos, want er is geen zachte manier om te zeggen...

Duisterder dan ooit lijkt het wel, wanneer hij zijn vertrouwde kroeg, ‘Het Pikante Kruid’ wil binnengaan. Dit slaat niet alleen op het nachtelijke uur, maar tevens op de gemoedsrust waarmee hij het laatste paar uren rondloopt. De onzekerheid die langzaam aan hem vreten gaat. Het ziekenhuis...

Al eens stilgestaan, bij wat ze in de volksmond noemen, ‘zijn of haar laatste dagen, zijn bijna geteld.’ Pijnlijk, dat wel, maar onoverkomelijk, voor ieder van ons. Dan toch nog iets in deze wereld dat een zekere vorm van rechtvaardigheid betracht, alhoewel ook dit zéér relatief is. In...

Mochten huizen praten... dan werd ik nu dagelijks tientallen keren vriendelijk toegeroepen door woningen die voor een overgroot deel door mijn handen werden gebouwd. Door gebouwen die mijn ziel in zich meedragen en waar ik met véél liefde voor de stiel prachtige creaties tot leven...

Na een korte terugblik, blijkt dit al bij al geen slecht jaar te zijn geweest. Het mag voor ons worden gecatalogeerd onder de norm ‘aanvaardbaar’, net niet ‘Grand cru.’ Dat we daar niet toe komen, ligt aan een paar inschattingsfoutjes die we de voorbije maanden hebben gemaakt. Gewoon een...

Verkloot ben ik, genadeloos verraden. Hoe anders konden zij mij ooit in de holte van die boom vinden? Maar ik wist het. Onze bende werd veel te groot. Er was gemor en velen waren malcontent. Zij wilden steeds méér buit! Zelf de baas spelen. Maar die ben ik verdomme en ik alleen. Zijn zij dan...

In mijn dagelijks zoeken om te overleven word ik opeens opgeschrikt door een voedselpakket dat zomaar uit de lucht komt vallen. Een vergeefs spartelen haalt niets uit en even later zorgt de niet aflatende stortvloed ervoor dat het licht helemaal uitgaat. De druk neemt overhand toe en laat mij...

Zouden zij televisie mogen kijken? Ik vrees van niet, maar mooie plaatjes zijn er genoeg te bewonderen in de Sixtijnse kapel. Alleen jammer dat ze al ingekleurd zijn. Nee, zich vervelen gaan die ongeveer honderdachtendertig Kardinalen duidelijk niet doen. Er zijn er méér, maar die zijn niet meer...

Je kan heel goed zijn, zelfs de beste. Wat heb je eraan als het niet blijvend is? Je kan elke dag streven, wedijveren en groeien. Maar wat als dit vergankelijk zou zijn? Dat de groei van een site bewijst dat je beter dan anderen bent, zou ik niet zomaar durven stellen. Er al eens aan gedacht,...

Voel de leegte in m’n kamer. Toch is er liefde daar. Ben ik aan het dromen, want het voelt zo raar. Strek m’n handen verlangend uit op zoek naar je warmte, maar er is niets, enkel de kou. Twijfel bekruipt me, ben ik dan toch niet wakker, je was toch gisteren hier? Wrijf me de ogen uit, alle...

Het vele drinken begint dan toch méér en méér van zijn verkommerd gestel te eisen. In zijn ‘heldere momenten’, die steeds minder vaak opduiken, weet hij zich amper te herinneren wat er de voorbije uren aan hem is voorbijgegaan. Hij denkt dat er voortdurend telefoon voor hem is, maar het...

Men wil de Strategische reserves aanspreken! Wel, die van ons zijn al geruime tijd aangesproken en hun antwoord is vernietigend. Waar zij het dan over ‘brandstofreserves’ hebben, geldt dit in ons geval voor het felbegeerde spaarboekje! Het is enkel nog bruikbaar als vodje papier om het...

‘Ben je wel zeker dat het geen kwaad kan?’ Een beetje vertwijfeld bekijk ik de ietwat verouderde tafel en wat daar allemaal uitgestald ligt! Je kan het zo gek niet bedenken. Potjes en doosjes in de meest uiteenlopende maten en kleuren. Flessen allerhande voorzien van hagelwitte etiketten,...

‘Goedemorgen, mijnheer de Burgemeester. Mag ik U eventjes storen want wij zitten toch wel met een vrij ernstig probleem. Ik ben zo vrij geweest om onze papiervoorraad te inventariseren en ben tot de vaststelling gekomen dat wij met een wel heel nijpend tekort zitten. Het is namelijk zo dat wij...

Goed veertig jaar. Zou ik de grens, die de ‘helft’ van mijn aardse bestaan markeert, al overschreden hebben? Het moment waarop de balans in tegengestelde richting over begint te hellen. Waar het aftellen niet te stoppen valt, steeds sneller lijkt te gaan. Of ben ik die grens al lengtes voorbij,...

Het is genoeg geweest. Nu stop ik ermee. Zij kunnen voor mijn part met z’n allen de boom in. Wat ik ook doe of laat, nooit zullen zij tevreden zijn. De ene verandering op de site is nog maar doorgevoerd, of zij staan al aan te schuiven en te roepen dat het anders moet. Zij zouden het veel...

Maar twee keer gesneden bij het scheren, dat valt mee! Terwijl ik het bloed lichtjes aan het deppen ben, voel ik het. ‘Dit wordt één van mijn betere dagen.’ Niet één keer hoeven op te staan de voorbije nacht, dus, acht zalige uren waar ik mij van niets bewust, overgaf aan de rotatie van...

Ik, en met mij negenennegentig percent van wie hier schrijven, beseffen maar al te goed dat we nooit het status ‘Schrijver’ zullen verwerven. Ik bedoel, we schrijven wel, plaatsen het ook nog eens op (verschillende) sites, maar daar houdt het dan ook héél vaak op! We weten het, maar het...

Twee dagen was ze uit mijn bestaan verdwenen. Met mijn eigen instemming dan nog. Wat mij bezielde is nog steeds een raadsel. Feit was, dat alles wat ik die avond zei, ook daadwerkelijk gemeend was. Ik was maar al te goed tot besef gekomen dat één en ander de verkeerde kant opging. Vrienden...

Dit gaat de perfecte dag worden, ik voel het. Er is geen pijn en niets in mij weet zich zulk moment nog te herinneren. Meestal zorgt de hevigheid ervan dat ik in een roes rondwaar. Dat de omgeving aan mij verloren gaat en ik enkel overleef. Mijn toekomst is teniet gedaan, op de dag dat ik het...

Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. Verdomme, hoor ik me hardop zeggen, het is nog maar de vierde keer deze nacht dat ik wakkerschiet. Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om verder te slapen. Even niets denken, rustig...

Waar is de tijd. De tijd waar er nog zekerheden bestonden. Pas 18 en je mocht er donder op zeggen dat binnen de kortste keren je oproepingsbrief in de bus zou vallen. Nee, dan spreek ik niet over een kiesbrief voor één van onze veelvoudige regeringsvormingen. Dan heb ik het over ‘de brief’...

Och pardon, ik heb je niet zien binnenkomen, maar zou jij zo vriendelijk willen zijn om plaats te maken. Ik ben namelijk Verhaal, en dit hier is mijn persoonlijk stekje. Ik meen mij trouwens ook niet te herinneren, iemand als jou uitgenodigd te hebben! Ho, rustig maar Verhaal. Ik denk ook niet...

Het gaat al eens over de tongen, ‘een goede huisvrouw heeft alles bij zich.’ Uiteindelijk is die stelling niet zo overdreven als je nagaat waar sommigen allemaal mee rondzeulen. Het woord ‘sleuren’ is hier wel op zijn plaats. Van hot naar her dragen zij een zak, in wat voor vorm of kleur...

Het leek een eeuwigheid te duren om enig zicht te krijgen op de situatie waar hij deze keer in verzeild is geraakt. Minutenlang was hij al aan het staren naar een hagelwit plafond met vier heldere lampen, en nu pas drongen de eerste geluiden langzaam tot hem door. Hij wordt steeds nerveuzer, en...

« Habemus Papam. » Amper dertig uren na de start van het Conclaaf, wist de wereld dat er een nieuwe Paus gekozen was. De strijd om de macht, het leiderschap over de Katholieke Kerk was gestreden. Veel sneller dan gehoopt, vlugger dan gevreesd. Een golf van vreugde en emotie overspoelde de...