Alle inzendingen, jaar 2011, week 10

De allerbelangrijkste poëzie is de poëzie, die niet wordt opgeschreven, dat is de poëzie, die geleefd wordt, zoals bij de natuurvolken of bij de kinderen, zonder enige pretentie kunst te zijn. Het bestaat zelfs dat men voortdurend lyrisch kan zijn en zien, deze staat is eigen aan alle...

Paardebloem Het is eerder gebeurd, ook dat ik zei: nooit eerder. Dat het geel van de paardebloem nooit geler geweest is eerder nooit eerder geweest. Dat hij zei: liever niet, en mij niet kuste - of bijna niet. Het zal ook eerder voorbij zijn gegaan. Al was het nooit eerder hier en op...

De nietigheid van een zandkorrel in de gierende stormwind. Wie kan mij vasthouden in de naaktheid van het onbeschermde leven? Wat is mijn noodlot in de grijze zeemist op deze verlaten zandplaat? Het water dat mijn corpus omgeeft en mijn lichtheid verzwaart. Het leven van een korrel wordt beheerst...

De waarheid ligt in de uitspraak van wie die afkomstig is, maar daar hoef je het niet mee eens te zijn.

Ik vernam dat minister-president Mark Rutte Nederland weer terug wil geven aan de Nederlanders, volgens de Moslim-televisie, hoe (af)stotend zeg! Geen woord over liefde en saamhorigheid, enkel deze PVV-nabootsing! Na-aperij! Ik wist het, het apenverstand regeert dit landje, een beetje tegengas is...

We leven op kostbare grond, dat weten in ieder geval de huizenbezitters. Maar ook degenen die geen eigen stukje hebben worden gelukkig steeds wijzer. Uit die Nederlandse grond kun je een hoop nuttige dingen halen. Dat wisten we een jaar of vijftig geleden al toen de gasbel bij Slochteren ontdekt...

Tijdens mijn lange wandelingen door de bossen kuier ik bij tijd en wijle via de stad terug naar huis. Dan kom ik langs een oud rijtjeshuis waar de zon rozerood schijnt op een vijftal op de muur geschilderde vogels. In de open keuken staat in warm licht een grote houten tafel met een laptop, en daar...

'Mag ik uw getuigschriften even zien?', vroeg schoolhoofd Thugt aan zijn sollicitante. De vrouw graaide in een zak van haar groezelige zwarte mantel. Een pad sprong uit haar jaszak en verstopte zich achter de prullenmand. Ze wierp een rolletje vlekkerige, vergeelde papieren op het bureau van het...

Ik ben werkelijk tot het bot, mijn naakte botten, gegaan om te ontdekken waar ik nog blokkades kon opheffen, de nare boel kon transformeren of anderszins verwerken, als ik maar mezelf kon bevrijden van die ellendige nasleep van mijn destructieve, psyche ontwrichtende, liefdeloze, wrede...

Deze keer eens een inzending, waarvan de impuls tot het schrijven ervan nog geen uur geleden in mij is ontstaan. Dit is voor mijn doen best uitzonderlijk te noemen en in de afgelopen zes jaar slechts zelden is gebeurd. Daarbij is, achteraf, altijd gebleken, dat dit de meest pure en direct uit het...

Zwarte vleugels van overal overvallen mijn huis, in deze tijd van het jaar vliegen ze getwee met hun grappige grijze kopjes. Kauwen herkauwen hun afkomst, ze kunnen niet anders, vliegen in vlucht door de lucht over mijn dak en schijten alles onder als ze in de bomen van het park zijn beland. Nog...

Vrijdag was geen goede dag. Toen kwam een collega na vier maanden zwangerschapsverlof terug werken. En we zouden het geweten hebben. Van hoeveel melk ze de dag voordien nog afgekolfd had tot de kleur van de ontlasting, want het kind was een beetje ziekjes de laatste tijd. Een lichte bronchitis had...

Afscheid Als aders op witte huid, zo staan ze aan de lucht, de bomen aan de einder. Landschap dat zich sinds altijd herhaalt in glooiende eeuwen akkerland. Het voorjaar wacht in harde botten maar de sleedoorn bloeit als toen ik nog een meisje was, lichtjaren her. Lente breekt zich...