Alle inzendingen, jaar 2009, week 41

Op 31 oktober wordt in veel Angelsaksische landen Halloween gevierd. Dit feest is afgeleid van het ‘Samhain’, een Keltisch feest uit de tijd vòòr de invoering van het christendom. De Kelten dachten dat de scheidingswand tussen deze wereld en het hiernamaals tijdens het Samhain dunner was dan...

Met haastige stappen beklim ik de zoldertrap, in de wetenschap dat er ergens tussen al die oude spullen een hutkoffer vol herinneringen op mij staat te wachten. Herinneringen die mij hopelijk zullen helpen bij het terugvinden van ontbrekende puzzelstukjes uit mijn verleden. Ik open de deur van...

Ik sta aan de rand van het graf, hier liggen mijn vader en moeder, en ik vraag me af waarom zij mij hebben gemaakt. Ze hadden immers al vijf kinderen, waarom moest ik daar nog bij ? Na mij kwam er nog een kleine, niet levensvatbaar en door de kerk opgehaald, de volgende borelinge kreeg alle liefde...

Mijn twee oudste zussen in de voorzijkamer, de jongste bij mijn ouders in bed, de vier jongens in de achterzijkamer. De tijd van Paul van Vlaanderen, een hoorspel op de radio, we mochten een uurtje later dan gewoonlijk onder de dekens. De vrouw van Paul, Ina, was immer bevreesd voor wat komen...

Het zwembad is winterklaar. Gistermiddag nog een rondje gemaakt om langs de 'hors-sol'randen de waterlijn te ontdoen van insecten, veertjes, esdoorn-helikoptertjes, catalpabladeren en larven van watertorren. Voor de laatsten is ons zwembad een waterparadijs. Ze maakten het jachtinstinct in...

De ‘Internationale schoorsteenvegerbijeenkomst’ die sinds 1981 het eerste weekend van september plaatsvindt in Santa Maria Maggiore in Valle Vigezzo in Noord Italië, is elke keer een happening in dat dal waar iedereen zo gelukkig lijkt te zijn dat je jezelf afvraagt waarom mijn...

Te vaak gebeten en nu doodsbang om te leven. Ik krab mijn klauwen kapot aan de muren van mijn eigen huis. Ik wens de vrijheid van het wilde paard dat niemand kent. Ik luister niet meer naar het zinloze verstand van opgefokte vluchtelingen. Hun drang naar orde is een waan verpakt in angst en...

Gisteren las ik de hartenkreet van Fred: ‘Ouders (2)’, en vrijwel meteen zat ik in gedachten weer in de periode van rond het einde der jaren vijftig. De tijd van die goede oude radio, waar je in de ochtenden voordat je naar je werk ging nog even luisterde naar De Ontbijtclub met Kees Brusse....

Na doorgezakt te zijn met een stel vrienden in het stadcentrum, wacht ik nog een poosje, voor ik in de auto stap en via de IJtunnel de stad verlaat. De politie kent mij en mijn auto, ze zouden me aanhouden en controleren op alcohol, het zal niet de eerste keer zijn dat ik een nachtje op het bureau...

Ik zit bij de vijver in het park. Er zit een jongetje van een jaar of acht te vissen. Ellebogen op z’n knieën en de kin in z’n handen. Ik krijg de indruk dat hij niet op zijn dobber let, maar diep in gedachten verzonken is, minuten lang zit hij roerloos alsof hij uit hout gesneden is, hij doet...

Wouter, Lilliane, Mariëtte en Diederik zijn vier mensen die vroeger PvdA stemden. Wouter werkt bij het middenmanagement op een MBO school. Er is een reorganisatie aan de gang en dat terwijl minister Plasterk beloofd had dat er geen grote veranderingen meer zouden plaatsvinden. Maar ja, deze was al...

Tijdens mijn diepste slaap, in het holst van de nacht klinkt het fluitsignaal. Uit alle gaten, krochten en holen komen ze tevoorschijn. Trekken op richting zonsopgang. Klaar voor het appel van de nieuwe dageraad. Beren op de weg van mijn ontwaken.

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen,...

De walvisrug steekt boven het water uit. Een gladde glooiende helling. Glimmend van water, dat er met de regelmaat van de golven overheen spoelt. Hij lokt en roept. Er naar toe, dat wil ik. De broekspijpen omhoog gerold, waad ik door het voorste meertje. Halverwege blijkt één stap plots erg...