Hartenkreten

Een klein zonnetje dat nauwelijks nog verwacht werd na de vele dagen met regen piepte tussen de wolken door en mevrouw de receptioniste verwelkomde het zeer. Regen schijnt wel een van de meest gruwelijke verschrikkingen te zijn die men mensen kan aandoen.... De wachtkamer van de...

De Maycrete-woningen zijn lage, witte behuizingen, vermoedelijk kort na de Tweede Wereldoorlog in het kader van de Wederopbouw of de Marshallhulp gebouwd op drie locaties in Tilburg, zo ook in de wijk Fatima. Mijn jeugdvriendje Martin woonde met zijn ouders, broer en zus in zo'n woning. In de...

De Conradhof bevindt zich in een uithoek van onze stad, afzijdig van de Korvelseweg, in een buurt die geen naam mag hebben en die allerminst uitmunt door architectonische schoonheid. Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei...

Hij leek me nog jong. Zwart, achterovergekamd haar, eveneens zwarte leren jas en vanzelfsprekend een mobiele telefoon, die aangaf dat de bus waarop we stonden te wachten bij de bushalte op de Korvelseweg, snel zou arriveren. Er was dus nog even tijd om hem te vragen of hij student was. Nu ik...

Toen ik de lange Schouwburgpromenade was doorgewandeld en halt hield voor de zaak van Bruna die spoedig open zou gaan en die met haar assortiment aan boeken, speelgoed en schrijfwaren heel wat wensen en beloften vervult, wierp ik mijn blik omhoog en zag op een soort reling of balustrade boven de...

Er werd aangebeld. Op het schermpje van het Intercom-apparaat vertoonden zich de opgewekte gezichten van een jongeman en van een jongedame, goedgunstige vertegenwoordigers van de liefdadige organisatie die in Tilburg opkomt voor de armen. Ze torsten een grote kartonnen doos die ze de drie trappen...

De heren waren opnieuw gekomen: de laatste hand moest worden gelegd aan de werkzaamheden. Het geluid van boren was spoedig hoorbaar. Toen ik uit ging zag ik dat de bruine deuren van de berging die zolang de ondergrondse ruimte hadden afgesloten tegen de buitenmuur gestapeld stonden. Spoedig mocht...

In de nabijheid van het station, waar meerderen wachten op de bussen van "Arriva" die af en aan rijden en die de haltes aandoen zoals bijen de bloemen in een welvoorziene tuin, drentelde hij heen en weer. Hij strekte zijn hand uit naar de passanten die hij hen gekromd en komvormig voorhield,...

De riedel van een traditioneel Kerstliedje weerklonk op de achtergrond in de boekwinkel. Maar het Kerstgevoel bezielde mij niet waar de medemenselijkheid - zozeer gewenst en zozeer eeuwenlang gepropageerd door de traditionele godsdiensten - in deze tot onheil gedoemde wereld in een grote mate...

De piano, die altijd altijd haar schamele en onzalige, ronduit armoedige behuizingen had gesierd, vormde het stoffelijke bewijs van haar enige en prominente talent, geschonken door de liefhebbende ouders aan hun "zorgenkind". Ten afscheid van mij, haar levenslange vriendin, speelde zij eens...

We schreven in die tijd nog met de kroontjespen en inkt. We doopten de pen in het inktpotje en veegden deze af aan de zelfgebreide inktlap. Mejuffrouw S. zwaaide de scepter in het lokaal van het lage houten gebouw, belegd met planken van Zweeds hout, onze lagere school. Ze ordonneerde ons de...

In de avond staat Woonzorgcentrum "De Kivitshorst" in de schijnwerpers. Stalen trappen staan tegen de gevel die voeren naar de hogere verdiepingen. De nieuwbouw is in volle gang. Eens was ik als vaste maar vrijwillige journaliste welkom in de zalen, kamers en gangen van "De Kivitshorst"....

De mannen- en vrouwenstemmen hebben zich verenigd in het koor dat op gezag van de gigant en het genie Mendelssohn de jammerklacht "Kyrie Eleison" ten hemel heft: Grieks voor "Heer heb medelijden". De larmoyante klacht is gericht aan de onbekende God die de wereld heeft achtergelaten in diepe...

Een felle pijn had mijn been getroffen, was dit onverwacht en plotseling komen bezetten als een leger in oorlogstijd. Een ranselende pijn die geselde en die het been doorsneed als een mes. De pijn noodzaakte mij te strompelen bij mijn trage parcours door de straten en deze veroordeelde mij bijna...

Het is niet ver lopen vanuit mijn stille stadse woning naar de Kwaadeindstraat. Ik passeer woningen met tropische palmen voor de deur, welhaast afkomstig uit vreemde contreien, als gasten die hier in dit land misplaatst zijn. De woningen sluiten zich als het ware vijandig voor me af en deze...

Om de winkel van Piet Kennis aan de Korvelseweg te bereiken moet men een zijstraat in. De etalage prijkt aan de straatkant. Aldaar kan men het volledige en uitgebreide assortiment in ogenschouw nemen. Ook de kleine eivormige lampjes die ik zoek blijkt men voorradig te hebben. Meneer de verkoper...

We waren via de langgerekte Bosscheweg, die geflankeerd wordt door villa's die ieder voor zich getuigen door hun bouwstijl van een individuele "identiteit", de kruising genaderd waar Hotel-Restaurant "De Druiventros" haar muren verheft, in de omgeving van Berkel-Enschot. Daar zijn...

Op het schilderij, dat mij dierbaar is en waarop ik al in vroege jeugdjaren vaak mijn ogen vestigde, dat mij zal blijven fascineren en dat nu mijn woonkamer siert, staat, in schimmige contouren een molen afgebeeld. In de familie beweert men dat onze opa het kunstwerk eens kocht van een Belgische...

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral...

Hoewel ik terecht zeer twijfel aan mijn charmes van oudere en bedaagde dame, scheen hij zeer geïnteresseerd. Het was een dag waarop een wonderbaarlijke, vervroegde zomer was ingetreden, een voorbode van wat ons dit jaar nog te wachten staat en via de ondanks alles vervallen straten met hun...

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies"...

Heeft de geachte lezer mij ooit écht horen klagen óver en óp deze site? Het hierna volgende is dan ook niet meer (maar ook niet minder) dan een plotseling in mij opwellende gemoedstemming die veel weg heeft van bij jezelf zeuren over iets dat niet prettig aanvoelt en het best valt onder te...

Eens, in onze jonge tijd was ik met zus, broer en ouders het Leypark ingegaan dat zich met grasgroene zomerweiden, slingerende paden en weelderige bosschages uitstrekte aan de rand van onze wijk, de Tilburgse wijk genaamd "Fatima". Vermoedelijk gingen we picknicken en we torstten een rieten...

Vanuit de joods-christelijke cultuur staat er geschreven “vraag en er zal je gegeven worden” los van de werkelijkheid. De natuurlijke krachten schat ik hoger in door haar wetmatigheden waar we aan onderworpen zijn dan wat er geschreven is. Wanneer de rede hoop zou zijn met resultaat, dan zou...

Het gebouw met het driehoekige puntdak, een architectonisch juweeltje van de hand van een Tilburgse architect, staat afgebeeld op een Internetpagina. In haar gangen en zalen bracht ik grotendeels de eerste jaren van mijn vroegste jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende...

Laat nu maar de aprilvissen volzinnen schrijven. Mijn eigen leven met zijn trauma’s heeft niet gekregen, is niet genezen. Dankbaar hoef ik dus niet te wezen. Uiteindelijk zullen alle woorden, zinnen verdwijnen. Misschien dat mei anders zal schrijven.

Met wellicht verbazingwekkend enthousiasme en een ondanks alles onterechte blijmoedigheid had ik te voet in de vroege morgen koers gezet naar het Twee Steden Ziekenhuis, een "medisch bolwerk" dat door haar architectuur slechts tot gevoelens van doodsheid en vergaande lusteloosheid aanleiding kan...

Weelderige groene plantjes die zich met elkaar verweven en verstrengelen bedekken het pad als een tapijt en vaalgrijze tegels schijnen zich een weg te willen banen door het terrein. Aan de andere kant rijzen de vensters van Verzorgingshuis "De Bijsterstede" op, wellicht een oord waar de...

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten. Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de...