Alle inzendingen van Anneke Haasnoot

‘Plop.’ Nee, nee ‘Blob.’ meer. Het was nog vroeg. Een uur of zeven. Ik was nog niet helemaal wakker, maar dorstig en hongerig, nou ja, mijn maag rammelde. Thee en een cracker leken me een goed idee. Een zachtgekookt eitje en sinaasappelsap eveneens. Het was vrij donker in de keuken,...

‘Ik heb geluk gehad, oh ja, uiteindelijk heb ik enorm veel geluk gehad.’ De oude vrouw lag op haar sterfbed en snakte naar adem. Velen hadden al afscheid van haar genomen, zelfs Tsaar Peter de Grote had haar bezocht, en wie was zij nu helemaal? Een omhooggevallen kind van een ooit...

Toen ik opkwam, stond hij er alweer; mijn trouwste fan. Ik wist dat ik hem intrigeerde en niet alleen hem. Door de eeuwen heen heb ik al heel wat bewonderaars versleten. Nu was het decor waarin ik optrad altijd van een adembenemende schoonheid. Dat moet worden gezegd. Ik wil mezelf niet al teveel...

‘Hallo, Ruby aan Aarde, Ruby aan Aarde.’ Hoe lang zweefde zij nu al boven het leven? Toch al gauw een maand of vier. Waarom reageerde er niemand? Ze begreep er niets van. Ze was dood en toch ook weer niet. Als zij naar de linkerkant van haar lichaam keek, zag zij enkel een ivoorkleurig...

Het groepje dromde angstig samen. Wat was er in ‘s hemelsnaam gebeurd? Er was lawaai geweest, ontzettend veel lawaai en vreselijke angst, doodsangst en pijn, hevige pijn en een geschreeuw dat door merg en been ging. In hoge snelheid hadden ze de planeet verlaten, waren ze opgestegen, dwars...

Het was of de wereld donkerder was dan ooit tevoren in de eerste maand van het nieuwe jaar. Het weer was dan ook naargeestig. Windkracht acht en winterse buien en direct al weer het zinloze geweld in de volle schijnwerpers. Hoe oud was het nieuwe jaar nu helemaal? Nog niet eens twaalf dagen...

Het was in een tijd dat Moeder Aarde al lang niet meer bestond. Het was in een toekomst, niet te vergelijken met het leven zoals dat was in de eenentwintigste eeuw en daarvoor. Uit verschillende richtingen kwamen de vrouwen met hun kinderen naar het Trefpunt op het grote plein. Er werd gekust, er...

Gefeliciteerd, wil je dat ik meega als het zover is?‘ ‘Dat zou ik fijn vinden ja.’ ‘Dan zie ik je die dag bij de ingang van De Bank.’ ‘Afgesproken.’ Pylippe was opgelucht. Ze had al een naam in gedachten voor haar dochtertje. Nu en dan sprak ze die dromerig uit. De stad...

Mijn vriend had het van een koerier. Men had de anderen niet in veiligheid weten te brengen. Ze schenen, gezeten op de straatstenen, te wachten op het transport dat hen naar Duitsland en daarmee zo vermoedde ik naar het eind van hun leven zou brengen. Een godverlaten duisternis legde zich over mijn...

Het driemaal ‘cloppen’ ten teken dat er brand was uitgebroken. Nee, sirenes en alarmsystemen zouden nooit in staat zijn de goddelijke trillingen in zich te bergen en deze uit te laten gaan op de manier waarop wij dat door de eeuwen heen deden. Of wat te denken van onze manier van...

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich...

Gedrieën liepen ze daarop terug naar de galerij, lieten zich in de fauteuils zakken waarna Fanny een nieuwe pot thee en een kan limonade liet aanrukken door de huisjongen. Ze herademden. Het was benauwd. Er hing onweer in de lucht. ‘Gaat het een beetje, jongen? Wies keek Nicky bezorgd aan....

Opeens zagen we ze zitten op een bankje voor een klein vrijstaand huis. We waren het al drie keer voorbijgereden. Onze buurvrouw van vroeger stond in de tuin en zwaaide de vierde keer. We hadden ze al jaren niet meer gezien. Ze verhuurden kamers en een vakantiehuisje sinds ze verhuisd waren naar...

De buurman had wel een driftig temperament. Hij was als jonge man wat nors en hun hele huwelijk ging het mopperen op zijn vrouw door. Hij noemde haar nog wel eens een ouwehoer. Ze kon ook wel doordrammen ook, dus je kon het je voorstellen. Haar antwoord was dan steevast, zo vertelde ze tijdens ons...

Zo langzamerhand begon ze zich te realiseren dat ze nooit meer de oude zou worden na haar val en de daaropvolgende langdurige revalidatie. Terug dat ging niet meer. Haar joie de vivre had haar val niet overleefd vreesde ze en er was nog niets voor in de plaats gekomen. Haar lichaam kon haar nog...

‘Ik voel het aan mijn water, Pavo, het is weer zover, het hangt weer in de lucht.’ Pavo die een tak hoger zat en die op het punt stond in slaap te vallen schrok op. ‘Hoezo?’ vroeg hij geeuwend. ‘Nou, zie ze nou een rennen en voorbij scheuren in hun auto’s, op hun fietsen met die...

Grote stukken weiland scheidden mij van het kleine, witte godshuis. De oude pastorie, die er dichtbij lag, ging schuil achter hoge zomerbomen. Ik zag de bewoonster ervan voor het eerst in haar functie van beheerder van het intieme wijkgebouw tegenover de voormalige domineeswoning. Ze was rank,...

‘En, is er al iets gaande?’ Het was een geijkte vraag in het kleine vissersdorp van de jaren vijftig. Hij werd gesteld aan jonge, pasgetrouwde vrouwen of hun moeders. Er werd reikhalzend uitgezien naar een eventuele zwangerschap. Was dat drie maanden na de huwelijksdag nog niet het geval, dan...

Hij was niet zo groot; de kerstmarkt in het nabijgelegen dorp, maar, de warme chocomel en hete glühwein vloeiden er rijkelijk en de oliebollenkraam deed goede zaken. Een koortje zong bekende liedjes en de sfeer was, zoals altijd, uitstekend. Ik hield halt bij een tafel waarop sneeuwbollen...

‘Nee, ik wil er niets meer me te maken hebben; ik ben weg.’ Na deze woorden stopte mijn vriendin haar betraande ‘kop in het zand’, zoals de Romeinse denker Plinius de Oudere al beweerde en liet mij perplex achter. Ik boog me naar de kuil die ze met haar snavel al dieper schraapte om een...

Nadat hij was opgestaan was het eerste wat Cavalo Mar deed even zijn bloeddruk meten en zijn buik scannen. Alles zag er nog steeds goed uit. Hij instrueerde de huisrobot ontbijt klaar te maken en zijn vriendin een kopje thee op bed te brengen. Hij kleedde zich aan, dronk een soort kopje koffie, at...

Ja, ik weet het, ik word oud. Mijn gloriedagen zijn voorbij. Ik heb kortom mijn tijd gehad. Al zijn er mensen die zich nog hardnekkig samen met mij inzetten. Anno 2019 ondervind ik echter nogal wat weerstand. Een groep getrouwen gaat nog steeds samen met mij de deuren langs. Ik kom trouwens...

Mijn volkje en ik voelden het al aankomen. Het was weer tijd en wij waren de klos! Voor geen van ons was het een pleziertje, dit jaarlijks terugkerende Noord-Hollandse evenement. Het verstoorde onze rust dusdanig, dat het niet was uitgesloten dat het verzet wederom de kop zou opsteken. We hielden...

Was het een visioen? Was het een zonnesteek? En doet het er eigenlijk toe wat het was? In elk geval was het in augustus dat ik op een lang, recht fietspad door polders en een natuurgebied wandelde. Ik genoot van de weidsheid en rust, de riviertjes en watertjes nabij akkers en eco-gebied. En zei...

Het was in de tijd dat de zonnegod Ra in Egypte de voornaamste God was en de Farao een halfgod. Bafti en zijn zoon Djar kwamen binnen, zichtbaar vermoeid na een dag gerst oogsten en zetten hun sikkels tegen de muur van de boerderij. Binnen schepte moeder Siti een stevige maaltijd op van brood...

Soms bekruipt of overvalt je het gevoel van en NU moet ik echt even informeren naar hoe de zaken staan, want daar heb ik te lang mee gewacht. Dat laatste overkwam mij tijdens een ommetje door een woonwijk. Ik wist niet precies waar ze woonde; het hondenbaasje ik meen Marijke, met wie ik vaak...

Het was in de tijd van de Wederopbouw. David was in tien jaar tijd fysiek redelijk hersteld nadat hij uit het kamp was teruggekeerd. Hoewel maar een klein aantal mensen de Holocaust had overleefd, was hij al vrij snel hen die ondergedoken waren tijdens de oorlog gaan helpen hun huizen en winkels...

Keesje was zo mager geworden dat je zijn ribbetjes kon tellen. Zijn buikje was gezwollen en de huid van armen en benen leek wel van perkament. De hongerwinter had voor hem wel heel extreme gevolgen gehad, maar ook de andere kinderen zaten ver onder hun gewicht. Met elk een eigen pannetje liepen...

Esther vond het jammer dat ze het huis niet mocht verlaten juist nu het Wekenfeest naderde. De eerste gerst was geoogst. Dat moest worden gevierd. Tal van mensen kwamen daarvoor naar Jeruzalem, maar dit keer stond er iets bijzonders te gebeuren. Dat had de Meester kort nadat Hij was opgestaan uit...

'Hartelijk welkom allen, bij deze 5e december- en daarmee lustrumlezing voor en over de veerkracht van u en uw voorouders.' De gastspreker bij Stichting Columbidae, voormalig militair verpleegkundige Post, leek mij strak aan te kijken, terwijl ik drommels goed wist dat dit niet kon. Hij stond...