Alle inzendingen van mohair

´Maar dan is mijn moeder alleen´. Vijftien jaar is ze en prachtig om te zien. ´Als ik er niet was had hij haar nog meer pijn gedaan´. Ze veegt met haar hand het snot van haar neus en kijkt de man moe en lodderig aan. ´Dat was ook heel moedig van je, om naar de buren te gaan´, zegt de...

“Ik vind dit heerlijk werk”. De man trekt even aan zijn sigaret en blaast met toegeknepen ogen een grote wolk uit. Ik zie dat hij het meent. Hij staat in de deuropening, kijkt me vriendelijk aan en verschikt wat aan zijn haar. Een rode spoeling, schat ik. “Ik doe ook nog ander werk hoor,...

Poes Mickey is van zijn troon gestoten. Door Maarten. Ja, allicht. Poes Mickey kotst zijn eten wel verdacht vaak uit de laatste tijd. Soms op een plek waar wij het nog niet hadden ontdekt (‘hè getverderrie, nee toch precies op de snoeren achter de gordijnen!’) Soms op een niet te missen...

"Ik stel voor dat je wat urine naar het laboratorium brengt. Loop maar even mee". Best een toffe ribbroek heeft hij aan, ziet ze terwijl ze achter hem aan wandelt de lange gang door. Haar huisarts heeft net als de meeste dokters zijn witte jas in de kast laten hangen. Gesprekken lopen bij hem...

Verliefd. Ik zit in de derde klas. Erik zit in de tweede klas. Erik is een kop kleiner dan ik. Erik kan goed op zijn handen staan. Ik kan goed op mijn handen staan met mijn benen tegen de muur. Het moeilijkst wat ik kan is een bruggetje maken. Er is een moment dat ik de enige ben die dit...

‘Björn is een beetje mijn paard’ zegt Sandra terwijl ze voor me uitloopt op weg naar de manege. ‘Hij is donkerbruin en heeft zwarte manen’. Ze kijkt een beetje trots. Ik loop naast haar en knik. Ik heb me laten overhalen om er eens een kijkje te nemen. De manege ligt tien minuten lopen...

‘Geluid de ventilator, geluid de ventilator’. Vol overgave spreekt hij de woorden uit, hierbij omhoog kijkend naar het oudere echtpaar dat zojuist is binnengekomen. Hij houdt zijn hoofdje schuin en zijn vingertje omhoog. De vrouw kijkt hem wat verbaasd aan. ‘Zo zo, dat is een moeilijk woord...

De huisarts staat in de deuropening van de wachtruimte en spreekt nadrukkelijk zijn naam uit met een rollende r. Ik grijp snel mijn spullen bij elkaar en pers er een: ‘dat zijn wij’ uit. Maarten kijkt even op en het lijkt erop dat hij eerst het krukje van de peuterleestafel even terug wil...

'Ik ben gisteren bij tante Tinie geweest', roept ze door de bus. Het is kwart over acht in de ochtend en ik zit in de bus naar Maarssen. Ik kijk op van mijn krant en vraag me af wie deze boodschap zo nodig kwijt moet. Op luide toon ook nog. 'We hebben taart gegeten en ik moest mijn schoenen...

Ze sluit de poort van hun tuin en fietst de hoek om, de stemmen van T. en M. verstommen. Het is rond half acht en ze slaat linksaf het fietspad op. Haar oog valt op de glinsterend groene bomen aan de overkant van de Waterbies. Het geeft haar een geruststellend gevoel, ze weet niet waarom. ...

Geïnspireerd door een collega die haar gisteren met een glunderend gezicht een van haar zelfgemaakte koekjes aanbood, zit ze vanochtend peinzend op haar hurken naar de zakken met bloem te staren. Ze is in de buurtsupermarkt, haar natte haren druppen in haar nek. Ze is net bij de kapper...

Ik laat me in wanhoop op de grond zakken tot ik op mijn knieën lig voor onze keukendeur en kijk Maarten door het raam smekend aan. Maarten kijkt terug met een blik zonder notie van zijn hoofdrol in dit drama. Hij glimlacht even geruststellend naar me en wijst naar zijn rode laarzen. ‘Kijk...

Stil kijkt ze naar het schaaltje met brokjes en zijn bakje water op het blauwe dienblad met de vrolijk geschilderde tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Haar blik dwaalt af en door het raam ziet ze de dikke rode...

Ze zit op haar vaste plek achterin de bus. Om precies te zijn op de tweede rij, nog voor de achterbank, aan de rechterkant. Krant op schoot. Ze is veel meer een gewoontedier dan ze ooit had gedacht. De bus stopt bij de halte halverwege de stad. Hier stapt altijd een bups mensen in. Ze...

Ik sta geklemd tussen een Duitse dame gekleed in een framboosroze skipak (ik schat jaren negentig vorige eeuw) met een grijze muts op haar geblondeerde haren, en een goed geconserveerde Oostenrijker van een jaar of zestig. Mosgroen jack, snordragend. De geur van zijn after shave prikt in mijn...

„Kom maar, kom maar naar beneden”. Als ik naar boven loop, zit er een vreemde poes op de zoldertrap. Man fluistert naar de kleine poes met grijze tijgerprint en witte pootjes. Poes staat als bevroren op de derde tree van de open trap, vastbesloten weg te rennen, terug de zolder op. Onze zolder...

Mijn moeder loopt op dikke sokken met rubberen noppen. De zon schijnt fel in de Brasserie, ondanks de raamwering. De enorme varen lijkt extra groen. Voorzichtig schuift mijn broer haar stoel aan. Ik schuif de lusjes van mijn oren, leg het mondkapje op tafel. Mijn moeder praat er op los. Geen...

Roline ligt op haar bed. Haar ogen zijn dik van het huilen en haar hoofd bonkt. Ze richt zich op, ziet met een oog de fles met nog een bodempje rode wijn op tafel staan en laat steunend haar hoofd weer zakken. Jezus, hoe laat is het, ze moet in slaap gevallen zijn. Ze richt zich nogmaals op en...

‘Christa, misschien kun je maar beter gaan’. Terwijl Roline de woorden uitsprak, merkte ze pas hoe ze was bevangen door de drank. ‘Gaan?’ had Christa gezegd. ‘Ben je gek meid, ik ben een heerlijke pasta aan het maken voor ons en ik heb je nog zoveel te vertellen en ik wil ook nog iets met...

Ze kijkt naar het schaaltje met brokjes, op het blauwe dienblad met de geschilderde, tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer, tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Door het raam ziet ze de dikke, rode kater van de overbuurman nuffig snuffelend in hun tuin...

Het avontuurlijke van deze dag zit hem in het weer. De zon licht op tegen een knalblauwe lucht, de bloemsembomen shinen, nog geen tien minuten later wandel ik in een sneeuwstorm. Op weg naar de Lekdijk zit een meerkoet op een hoopje riet midden in de vijver. De wind wiegt hem heen en weer. Vanaf...

We zijn zojuist in de blauwe ‘tramwagon’ van de skilift gestapt die ons steil omhoog naar de Zugspitze zal brengen (met 2962 meter hoogte de hoogste berg van Duitsland, ligt in Zuid-Beieren, op de grens tussen Duitsland en Oostenrijk). Ik sta geklemd tussen een Duitse dame gekleed in een...

Ze is klein, tenger en prachtig om te zien. Ze lijkt zich hier niet van bewust. Ernstig kijkt ze me aan, zucht eens diep. ‘Wat wel lastig is, hij is een podiumkind’. Ik kijk haar vragend aan. ‘Bij ons op school heb je allerlei groepen. De alto’s hangen altijd op het podium rond. Hij is...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover haar. Peinzend kijkt ze naar het verwrongen gezicht. Haar magere hand omklemd het zakdoekje, waarmee ze onder haar ogen poetst. Ze ziet er ontredderd uit. Nee, het had geen enkele zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. Wilt u koffie, vraagt ze...

‘Kijk’, mijn moeder staat voor me, in haar blauwe nachtjapon. Ze lijkt op een klein meisje. Haar benen en voeten bloot. De dikke blauwe aders duidelijk zichtbaar op haar gezette onderbenen. Als babysloffen hangt haar huid bol om haar enkels. Haar knieën tegen elkaar aan. Schouders gebogen,...

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk. Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan...

'Ik vond de les saai, toen maakte ik okselscheetjes. Juf Jolanda stuurde me de klas uit’. Zoon, 8, vertelt het terloops terwijl hij geconcentreerd zijn frietjes één voor één door de fritessaus haalt. Een grote klodder saus komt op zijn shirt terecht. Zwijgend overhandig ik hem een servet,...

Ik heb onlangs twee ontdekkingen gedaan. Deze ontdekkingen hebben een kleine link met elkaar. ´Ja en´, zul je zeggen. Ik wil dit met je delen. Je kunt er misschien je voordeel mee doen. De eerste ontdekking is dat ik van het drinken van slechts een enkel beschaafd glas prosecco een kater...

Met verbazing kijk ik opzij. Hoe is het mogelijk. Hij doet niet eens zijn best om zijn lach te verbijten, hij schatert het zelfs uit, de man die regelmatig met irritatie spreekt over ‘’vrouwen met een grote …*+*&&##.. (piep) en op gezette tijden moppert over ‘Opzij-taal’. Nee, dan...

Met een klik haal ik de stekker uit de stekkerdoos. De ster van Bethlehem dooft uit. Onze kerstster hangt voor het slaapkamerraam en licht hinderlijk op tijdens de slaap. Het is midden in de nacht en ik gluur even door de houten luxaflex naar buiten. Er loopt een meisje door de sneeuw. Haar...