De door God volmaakt geboetseerde schoonheidsgodin gravin Isabelle de Blocq de Scheltinga bewoont met veel plezier haar Kasteel Biljoen op Biljoen 1 in Velp, gemeente Rheden. Dat zij van adel is, vindt zij vrij gewoon, want dat komt nu eenmaal door één van haar voorouders, die in de 14-de eeuw tot graaf werd verheven. Dat blauwe bloed vindt zij allemaal goed en wel, maar zij wil vooral als kunstschilderes van betekenis zijn en wat dat betreft zit zij flink in de lift. Vooral in Canada zijn…

Wanneer ik, bij deze, wederom het mooie eiland Goeree Overflakkee, met een gevoel van tevredenheid én een soort gretigheid al beschrijvend omarm, dan verwoord ik uiteraard ook de gevoelens van mijn echtgenote. Ik ben me bewust van het gevaar, dat ik daarbij ongewild gemakkelijk en bijna onmerkbaar wegzak in het mulle drijfzand van metaforen. Constaterende, dat wij nu al weer acht jaar op dit paradijselijke eiland wonen zeg ik, dat de tijd ‘als zand door je vingers is gesijpeld’, of in onze…

Er hangen gitzwarte wolken boven Kasteel Rokkenborch op de Koning Albertstraat 132 in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek, waar de adellijke rokkenjager Philippe de Broqueville als een orang-oetang aan een kostbare kroonluchter hangt te slingeren. Buiten regent het pijpenstelen en de wind giert om het spookachtige kasteel. Philippe's butler en bodyguard Hippoliet de Pelichy toetert met de claxon van de Bugatti La Voiture Noire. Philippe springt meteen naar beneden en hij rent met zijn paraplu naar buiten.…

Laten we eerlijk zijn: het moderne huidige winkelen (beter gezegd hedendaagse) is toch wel een groot gemak. Je bestelt, na eerst enkele tientallen webwinkels bekeken te hebben, uiteindelijk de wasmachine, stofzuiger, televisie, afwasmachine of wat dan maar ook naar jouw keuze, en het wordt gebracht en geïnstalleerd. Kwam daar vroeger maar eens om bij een gewone winkel zoals b.v. Mediamarkt – een heel karwei om iets gerepareerd te krijgen.
Trouwens de meeste spullen kunnen niet eens meer…

Rare titel, maar niet zo raar als je bedenkt dat er in diverse richtingen mensen de kantjes eraf lopen…niet raar als het zelfs niet helpt als een of meer mensen die er ook op de werkvloer zijn, melding maken van het niet- functioneren van 1 - of meer personen. Het werk ligt voor het oprapen zegt men, maar wat voor werk wordt er dan bedoelt?
Het “ aanwezig “ zijn is niet voldoende, het “ op tijd komen “ evenmin, het productieve gedeelte daar: juist daar wringt dus de schoen want: de…

Vandaag is het een open vlakte waar eertijds in een U-vorm de barakken van “Beverlo” stonden.
Deze barakken die naar uitzicht vergelijkbaar waren met de verblijfplaatsen van gedeporteerden in “Auschwitz”, waren begin de jaren 70 een schouwspel en kampplaatsen van diverse jeugdbewegingen. In het midden van zo’n barak stond er een fontein om je te wassen, met aan weerszijden een slaapzaal. Beide uiteinden van de barak waren voorzien van een kamertje. De kolonel en zijn blonde…

In een vorig verhaal „Jaarlijkse Verdenking 1“ kwam Mevrouw 1 aan bod. Om twee verdachte deugkippen niet met elkaar te verwarren heb ik hen een rugnummer gegeven. Nummer 1 woont in Zwolle, nummer 2 in Amersfoort. Dus de kans dat ze elkaar tegenkomen en kennen is klein.
Op mijn wandelingen met de hond werd ons pad regelmatig gekruist door dat van bouvier Boris en diens baas Joop. Boris was alleen op zijn baas gericht vice versa. Kontsnuffelen waar honden doorgaans veel plezier aan beleven…

Er was eens een meisje dat zich vreselijk druk maakte om alles, zo klein als ze was. Haar mamma zei dat ze dat niet moest doen, maar ze kon het niet laten. Ze was ook erg gauw van slag af. Als haar mamma en pappa bezoek kregen, was het meisje helemaal de kluts kwijt. Altijd als iets anders dan anders ging, kon ze daar niet tegen.
Ze was ook erg gevoelig. Als ze naar bed moest gaf ze ook de bezoekers een kusje. Ze vond het zielig voor hen dat alleen haar mamma en pappa een kusje kregen. Haar…

“Goede namiddag, mijnheer. Mag ik uw papieren zien, alstublieft?”
“Is er een probleem, agent? Ik reed toch niet te snel, mag ik hopen.”
“Ik zei: papieren.”
“… euh… ja, natuurlijk. Ogenblikje. Zo, hier zijn ze.”…

Nee, geen schrijffout. Rond deze tijd laat ik elk jaar ongeveer dezelfde riedel los. Typerend voor herdenken is toch dat je (opnieuw) terug blikt. De jaarlijkse aanleiding om iets te hekelen komt er weer aan.
De herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei door mensen die langs een herdenkingsmonument paraderen verdient respect. Een tweetal betrekkelijk openbare figuren, dat elk jaar meeloopt met een bloemetje in de hand zijn Mevrouw 1 en haar dochter. Er is ook nog een Mevrouw 2, maar die…

Op de bodem van de zee kroop een grote kreeft voort.
"Deze wereld van groenige schemer bevalt me toch niet zo," dacht het schaaldier. "Van de oude schelvissen heb ik gehoord dat in het Oosten meer licht glanst."
Zo snel als hij kon, ging Hubert de genoemde windrichting tegemoet. De zeebodem ging steeds meer schuin naar boven. Met vermoeide pootjes bleef de kreeft tenslotte staan.
"Ja, hier is het water veel lichter," merkte hij. "Ja, hier wil ik blijven wonen. Want hier is de zee vol vrolijk…

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep.
Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter, haar stemmingswisselingen. Anita kreeg van Lucinda een gehaakte boodschappentas.
De man van de talentenjacht voor beginnende actrices was een…

De beeldschone freule Hester Hazelhorst bewoont het landhuis Waterland op de Rijksweg 116 in Velsen. Haar deftige ouders baron Thierry Hazelhorst en barones Eloïse Hazelhorst houden haar zoveel mogelijk voor de buitenwereld afgesloten, opdat zij puur en ongeschonden kan blijven, maar bovenal een goed voorbeeld van de adellijke familie Hazelhorst. Zij wordt natuurlijk volop in de watten gelegd om iedere vorm van rebellie in haar te smoren, maar dit werkt averechts en Hester gaat in het geheim…

In een hoekje van de steeg stond een kartonnen doos, die een beetje bewoog en er kwam gemiauw uit. Nieuwsgierige voorbijgangers keken in de doos en zeiden: ‘Ach, kijk nou toch, vier jonge katjes, wat schattig.’
Even later was er een man, die ook in de doos keek.
‘Schandalig!’ zei hij, ‘Dat doe je toch niet, kleine katjes in een doos stoppen en ze aan hun lot overlaten, zonder eten en drinken!’
Hij pakte zijn telefoon en belde het dierenasiel. Al snel kwam er een busje om de katjes…

Op een maan verlichte, zwoele avond dwaalde ik langs het verlaten strand van Bali. Het zand kriebelde tussen mijn tenen, terwijl de lichtgevende groene golven vertraagd tegen de kustlijn kabbelden. De atmosfeer was doordrenkt van zilt zeewier, kruiden en avontuur. Mijn voetstappen lieten een lichtgevende afdruk achter op het natte strand. Ik dacht aan de Hindoestaanse begrafenisceremonie welke ik die middag had bijgewoond.
Plotseling viel mijn blik op iets ongewoons: een gigantische schelp, zo…

Toen ik gisteren op pad ging voor mijn dagelijkse wandeling, was het prachtig lenteweer en zag ik de buurman van een afstand al weer in zijn tuintje bezig. Toen ik vlakbij was en opmerkte dat het daar inderdaad weer voor was, beaamde hij dat.
Plotseling merkte ik dat hij de radio aan had staan.
‘Hé buurman wat hoor ik een muziekje erbij en nog wel klassieke muziek. Zelf hou ik er ook van. Maar om eerlijk te wezen je verrast mij er wel mee.’
‘Ja, dat begrijp ik, dat je dat niet verwacht…

Hij wordt vergeetachtig, we noemen het nog geen dementie want dat woord ; daar trekt hij z’n neus voor op en reageert: dement, ik? Hoe kom je erbij? Dus we herhalen tot in den treure alles wat we al eerder zeiden, op herhaling als het ware….
Hij is vergeetachtig en ach dat zijn we allemaal wel eens maar dan komt er een heel raar verhaal want, hij woont alleen en “ heeft niemand nodig “ is zelfstandig en kan alles zelf!
Zo kan het gebeuren dat hij ten val komt, ligt op de grond en is…

Op 31 maart 2024 is de 85-jarige barones Antoinette Petronella Wever door de gevoelloze troepen van Stichting Het Utrechts Landschap uit haar kasteel Moersbergen te Doorn verjaagd. Haar kinderen en kleinkinderen zijn met haar uit het kasteel verdreven. Het leger van Utrechts landschap was onder aanvoering van generaal Saskia Uylenburgh, die vanwege haar grote borstomvang een extra groot harnas droeg. Dat de weduwe Antoinette ruim 40 jaar in kasteel Moersbergen heeft gewoond, kon de meedogenloze…

De op deze site aanwezige categorie “Verhalen” kan men gelukkig met een bijdrage aanvullen, die t.o.v. andere verhalen, een totaal verschillende invalshoek heeft. Je kunt een verhaal verzinnen of over iets verhalen, dat op een ware gebeurtenis berust en waarin je zelf ook onderdeel van uitmaakt. Tot slot kan men een verhaal creëren waarin men ‘verhaal haalt’ op vermeend onrecht of wat dies meer zij. Eigenlijk niet zo saai als het op het eerste gevoel lijkt en zolang je het verhaal in…

'Inmiddels is mijn roman 'De Vondeling van Veenhuizen' in de boekhandels beland en hoop ik op positieve recensies, want ik heb er heel wat research voor gedaan en de nodige fantasie aangeboord!', zegt de koelbloedige flirtkoningin Patricia Snel tegen haar toevallige gesprekspartner in een Amsterdamse kroeg. 'Hoe heet je eigenlijk en waar houdt je jezelf zoal mee bezig?', vraagt ze tussen neus en lippen door, terwijl ze weer één van haar meest verleidelijke poses aanneemt en met haar hemelse…