De barakken van "Beverlo" bij de militaire kampplaats Leopoldsburg.

Vandaag is het een open vlakte waar eertijds in een U-vorm de barakken van “Beverlo” stonden.
Deze barakken die naar uitzicht vergelijkbaar waren met de verblijfplaatsen van gedeporteerden in “Auschwitz”, waren begin de jaren 70 een schouwspel en kampplaatsen van diverse jeugdbewegingen. In het midden van zo’n barak stond er een fontein om je te wassen, met aan weerszijden een slaapzaal. Beide uiteinden van de barak waren voorzien van een kamertje. De kolonel en zijn blonde echtgenote sliepen in één van de kamers toen wij er verbleven. IJzeren bedden waren er alsook een kolenkachel in beide slaapzalen. Iedere dag kwam er een ijskreemkar, reinigden soldaten de Franse toiletruimten en was er dagelijks een stil moment dat de vlag gehesen werd. Aanpalend was er een bos , waar een jonge boswachter tussen twee bomen met telkens twee touwen een ladder in elkaar vlocht. Daar in het bos eveneens met touwen en afgeknapte takken bouwden we een hut.
Soms gingen we op stap naar het nabije Leopoldsburg waar haast dagelijks meerdere malen, zwaar oorlogsmaterieel zoals tanks ,vrachtwagens over de spoorwegen daverden.

In slagorde dan en in een gemengde groep werd er gezongen waar met tussenpozen luidkeels “macadam, macadam, macadam, dam ,dam , steenweg , steenweg” met vaste tred werd uitgebazuind. Vervolgens weerklonken, alsof het een volksgedicht was de onschrijfbare woorden : ‘Allewiejo, Allewajo, Allewiejo wajo woef, wie de louf wie de bouf wie de boede wie de pest wi de louf bouf bouf. Allewiejo, Allewajo, Allewiejo wajo woef ‘.
Zoals de “Morgenstemming “van Grieg, hoorden wij dagelijks bij het ontwaken op de radio “goeiemorgen, morgen” van Hugo en Nicole en vaak ook het onvergetelijke “One way wind” van de band “The Cats”. Knapperige boterhammen werden door de organiserende Franciscaanse orde opgediend. Spelenderwijs kreeg ik een totemnaam ”Arensoog."

Later toen ik als soldaat mijn schietoefeningen deed in Leopoldsburg met de Fal en Vigneron bezocht ik nog eens het verlaten kamp van Beverlo. Verder ging en dwaalde ik door de bossen, werd even zen toen ik de restkoorden rond de bomen in mijn vingers vertederd liet spelen, waar we onze hut eerder hadden gebouwd.

U mag echter weten, in ieder geval, als er een moment is dat ik het moeilijk heb , haal ik deze gebeurtenissen van onder het stof.
Van uit haar klinkende kracht hernieuw ik dan de kreten “macadam, allewiejo Allewajo allewiejo wajo woef.”
Danklied en muze vanuit het verleden.

... Beverlo heeft nog enkele barakken van zijn roemrijk verleden en er is ook in Leopoldsburg een museum. ...

Schrijver: Erembrecht Niemandsland, 6 mei 2024

Geplaatst in de categorie: algemeen