Alle inzendingen over pijnen

Beste gelovigen, Ik schrijf u vanuit mijn hoedanigheid van paus Benedictus XVI, een ambt dat ik eind deze maand naast mij neer leg. Ik ben oud geworden, te oud. Ik kan mijn kazuifel zelfs niet meer zonder de hulp van twee geduldige kardinalen over mijn hoofd trekken. Ik geraak niet meer alleen...

Om een levenslang verhaal kort te houden zouden medicamenten verboden moeten worden. Onnodig lijden...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover haar. Peinzend kijkt ze naar het verwrongen gezicht. Haar magere hand omklemd het zakdoekje, waarmee ze onder haar ogen poetst. Ze ziet er ontredderd uit. Nee, het had geen enkele zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. Wilt u koffie, vraagt ze...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover zich, kijkt naar het verwrongen gezicht, haar magere hand omklemd het zakdoekje waarmee ze onder haar ogen poetst. Nee, het had geen zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. 'Wilt u koffie?', vraagt ze haar. ‘Graag mevrouw, zeg maar Sylvia.' Haar...

Ze zoekt mijn blik, die wegkijkt. Zachtjes schudt ze me aan mijn armen. "Hey, jij gaat mij niet ontglippen, hoor je me?" "We willen niet dat jij ons ontglipt", hoor ik haar, iets zwakker nu, zeggen. Ik hang tegen haar aan, zij ondersteunt het lichaam dat geen kracht meer betoont. Ik drink haar...

Is het waar? Vraag ik mezelf, -voor de zoveelste keer- af. Ben ik mezelf weer verloren aan iemand, die me kan breken en helen, naar diens wil? Geschrokken kijk ik mezelf in de ogen, een lege blik tekent het spiegelbeeld. Ik ben een paar uren, dagen kwijt. Ik heb de kleren van drie dagen...

In vroeger dagen legde ik twee keer per jaar de weg af door de straten van de chique wijk naar zijn koele, klinische wachtkamer en behandelkamer waar het portret van zijn gezinnetje de wand sierde. Zijn naam is Jeroen en de tedere, lieflijke haartjes op zijn "apenarmen" mocht ik al eerder...

Zittend bij de neuroloog op consult bepaald zij dat mijn been moet worden onderzocht, een ondefinieerbare aanhoudende nachtelijke afschuwelijke pijn, die zich niet laat onderdrukken door een fikse hoeveelheid pijnstillers moet nu door een specialist bekeken worden en zo geschiedde. De eerste keer...

Liever een kras op de auto dan één op mijn ziel...!

Je denkt dat je haar ziet. Maar je ziet nog zo veel niet. Haar pijn moeite en verdriet. Soms is ze met alles klaar en heeft ze het gigantisch zwaar. Dan vraagt ze zich af wie ben ik? En vind ze zichzelf dik. Ze ziet zichzelf lijden en wil zichzelf bevrijden maar ze is machteloos. Ze voelt zich...

Een pijn manifesteerde zich in mijn linker bovenbeen dat bezet is door lillend wit vlees; een lichte maar zeurderige pijn die me vaak het lopen belette. Ik moest me uitstrekken op de onderzoeksbank en mevrouw de fysiotherapeute deed onderzoek; ze betastte het kwetsbare, uitgestrekte been en boog...

Zij, die mij pijn hebben gedaan, zullen weten wat pijn is.

Na de vreugde komt de pijn. En na de pijn komt de vreugde. Het is één liefdevol samenzijn.

Al een poos heb ik last van kramp, midden in de nacht vaak. Je wordt er van wakker en zolang de kramp duurt blijf je wakker, want lollig is anders. Pijn, onbeschrijfelijke pijn. Wanneer je kramp in je tenen hebt, of in je kuiten weten we allemaal wel wat eraan te doen. Maar deze kramp is er eentje...

Het was een woensdag als alle anderen, met dit verschil dat ze besloot om niet met de fiets naar het werk te gaan, vanwege de sneeuw en ijsresten op stoepen en wegen! Oh natuurlijk wordt er gestrooid, daar niet van, maar er blijven altijd linke stukken op de weg en als je dit kunt vermijden door...

Als je stelt dat de pijn die jou is aangedaan geen excuus mag zijn om anderen pijn te doen, zeg je iets heel gewoons. Zeg je er bij dat dit volgens jou mede voorvloeit uit de categorische imperatief van Kant, dan beweer je iets van belang.

De ene broer rookte op tijd en stoned een joint, dronk wel eens een glas, braakte soms een nacht. De tweede broer niet. Hij was een universitair, kwam er altijd netjes voor, leefde drugloos, clean. Nadat de tweede broer slaagde voor een stressy universitair examen, verbrak zijn vriendin hun...

Op vrijdag avond kwam ik thuis, ik deed de deur open en ik zag een envelop liggen met mijn naam erop. Ik pak hem op en ik loop naar m'n kamer om hem rustig te gaan lezen. In de brief stond: Lieve Nancy, Met deze brief wil ik laten weten dat je altijd een goeie vriendin van me bent geweest...

Erik had slecht geslapen vannacht, ondanks de nodige slaapverwekkende drank. Hij dronk de laatste weken meestal een halve fles Jägermeister om in slaap te kunnen vallen, naast de omlijstingen dan. Overdag zat hij ergens op een bank, ook al was het berekoud, hij suste zichzelf met derde rangs bier...

(voor Eulalia Kadmina (1853 - 1881)) Jij bent geboren op 1 oktober 1853 in Kaluga aan de rivier de Oka in het Russische Rijk. Daar staat het Drama Theater Gebouw. Jouw vader was de koopman Pavel Maksimovich Kadmin en jouw moeder was de zigeunerin Anna Nikolaevna. Jij had twee oudere zussen. Jij...

(voor Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón (1907 - 1954)) Je bent geboren in Cocoacán, nu een wijk in Mexico-Stad, waar je vader Guillermo een fotograaf was, die goed verdiende, en je moeder Matilde de huishouding deed en de kinderen opvoedde, want je had nog drie zussen. Op je zesde kreeg...

(voor Henry Wadsworth Longfellow (1807 - 1882)) Je bent geboren op 27 februari 1807 in Portland, in de staat Maine. Je vader Stephen Longfellow (1776 - 1849) was advocaat en politicus. Je moeder was Zilpa Wadsworth. Je groeide op in een statig huis, in 1785 gebouwd door je opa Peleg Wadsworth...

‘Niemand weet waarom de dag soms nacht wordt’. Deze zin las ik vorige week tijdens een uitvaart. Het is niet te bevatten als iemand opeens uit het leven wordt weggerukt. Bij de nabestaanden kan dit boosheid oproepen en velen vragen dan ‘waarom?’ Die boosheid is begrijpelijk, want word je...

(voor Dora Houghton-Carrington (1893 - 1932)) Je bent geboren op 29 maart 1893 in Hereford. Je zat op de Bedford High School, waar veel aan kunst werd gedaan. Je ouders waren Samuel Carrington en Charlotte Houghton. Je kreeg ook privé-lessen in tekenen. In 1910 ging je naar de Slade School of...

(voor Cora Sandel (1880 - 1974)) Jij bent geboren als Sara Cecilia Gorvell Fabricius op 20 december 1880 op de Huitfeldtsgate 11 in Kristiania. Jouw ouders waren de kapitein/hydrograaf Jens Schow Fabricius (1839 - 1910) en Anna Margareta Greger (1858 - 1903). Op jouw 12-de verhuisden jullie...

Zo zie ik de mens, ooit claimde een of andere idioot dat ie een schepping had verricht. Helaas zonder garantie, die lul de behanger gaf een eigen wil mee maar terug sturen was geen optie. We zullen het zelf moeten doen. Voorbij de pijn, de pijn voorbij. Godverdomme, schepsel.

Wondschok Ik had je aan mijn hart geketend als mijn kostbaarste verworvenheid, maar je scheurde je los De gapende wonden schrijnen en pijnigen mij Mijn rode rozen konden niets verzachten, niets vergoeden Ik strek mijn handen uit; tevergeefs grijp ik in de leegte om mij heen wrok en rancune...

Een pijn manifesteerde zich rechtsonder in mijn mond; laten we zeggen in mijn kaak of althans in het krakkemikkige gebit dat mijn "hoogbegaafde" tandarts nog weet op te vijzelen. De pijn verstoorde mijn nachtrust en dus beklom ik de trappen die leiden naar het appartement van mijn bovenbuurvrouw...

Wist ik veel, Johnny zei: ik kan niet fietsen hoor, een buurjongen van het volkstuinencomplex waar mijn ouders indertijd een tuintje hadden. Het was warm, we zeurden om een ijsje, dat je natuurlijk niet kreeg, je kon een rabarber stengel nemen en dat deden we nog ook. Johnny zei, ik ga even fietsen...

Ineens bij het kijken naar de Tour denk ik terug aan de campingvakantie van ruim 25 jaar geleden. Wanneer we voor drie weken naar de sta caravan gingen namen we zoveel mogelijk dingen mee voor de kinderen, logisch want wat je al hebt hoef je niet meer te huren of aan te schaffen, nietwaar? Onze...