Beschouwingen over familie

De achternaam van mijn oma van moederszijde is Abbring. Zij heet Fennechien Abbring en zij is in Onnen geboren. Vlakbij Haren. Vlakbij Groningen-Stad. Janine Abbring is op 5 februari 1976 in Groningen-Stad geboren. Zij is opgegroeid in Roden, net als Ellen ten Damme. Later ging Janine met haar...

Tijdens een zondagmiddagwandeling kwam ik haar tegen in haar scootmobiel. De eeuwige bijstandsmoeder, inmiddels van middelbare leeftijd, met voorop haar ellenlange ellende reed mij vrolijk tegemoet. Ontwijken was onmogelijk. Als zij eenmaal aan het vertellen is, houdt ze niet op en het is moeilijk...

Ik weet nog hoe mijn oma op haar terras op die zeegroene schommelstoel zat. Elk moment verwachtte je dat ze iets zou gaan zeggen,maar het waren de bewegingen van haar lippen,die bij het schommelen hoorde en je telkens weer in verwarring brachten. Ze dacht veel na als ze in haar stoel zat en...

'Me zuster!' Tja, dat klinkt een beetje als 'Mijn tante op een bakfiets!' Maar de combinatie tante en bakfiets is absoluut ondenkbaar, althans in mijn familie. Niet alleen stammen mijn tantes uit de tijd dat bakfietsen nog slechts met de bakkersknecht en de scharensliep werden geassocieerd, ook...

Ik zag een keer een documentaire op Discovery Channel over een bepaald type boom in Amerika. Nu behoren bomen niet direct tot mijn interessegebieden, maar deze documentaire trok toch mijn aandacht. Het ging over de zgn. bristlecone, een boom die zich zelfs wist te handhaven in een woestijngebied....

Voorjaar 1962. Ik was tien jaar en we waren net in Nederland voor een tijdelijk verblijf van negen maanden. In augustus van dat jaar zouden we weer teruggaan naar mijn geboorteland, het voormalige Ned. Nieuw-Guinea. Voor het intensieve bezoek aan familie en vrienden had mijn vader een oude Kapitän...

Boekenkasten gevuld tot aan het plafond. Bonte, mooie boeken met zware kaften. Fotobanden, romans, kunstboeken, een grote collectie langspeelplaten. Klassiek. Met kerst en op zondagochtenden ging het doorschuifluik in de keuken open en drongen de klanken van de sacrale muziek van Bach, de...

Het e.e.a. en de zesentachtigste keer. Alleen in dit huis, een gekke gewaarwording, ze is net naar haar werk vertrokken, ikzelf moet vanmiddag pas beginnen. De post wordt pas aan het einde van de morgen bezorgd, ik ben toch wel benieuwd of de brief erbij zit. Dan is het officieel, niet dat...

Cornelis zelf heeft me uitgenodigd. Zijn oudste zoon is vijftig geworden. Ik beloof erbij te zijn. Drie dagen lang, in een groot huis ergens in het oosten. Ze zullen er allemaal zijn. Zelfs mijn nieuwe Woemi, die toch niks met de familie heeft, moet mee. Ze mekkert en ze moppert. ‘Waarom...