Alle inzendingen, jaar 2009, week 42

‘OV-chipkaart, geen gedoe meer met losse kaartjes’. Met deze slogan voert het openbaar vervoer haar nieuwe vervoerbewijs in. Godzijdank reis ik zelf niet veel met openbaar vervoer. Mijn wederhelft doet dat wel. Af en toe OV-en wij samen naar en door de hoofdstad. In bewondering sla ik haar...

Ik sta op een middelgrote stand in Barcelona. Met een kleine delegatie collega´s vertegenwoordigen we ons bedrijf tijdens de World Congress of Cardiology. Het is strak blauw, zonnig en heet, 38 graden. Binnen in de gigantische hal is het nauwelijks koeler. De focus dit jaar ligt op ischemic heart...

Tijdens de vakantie las ik het prachtige verhalenboek van de voetbaljournalist Hugo Borst 'Over vaders en zonen'. Het meest benieuwd was ik naar het verhaal ’De jongenskamer van Van Basten’, maar er staan veel mooiere vertellingen in dit boek. Aangrijpende verhalen over voetballers die...

Besluitvorming over wijkontwikkelingsprogramma Helmond West komt steeds dichterbij. Het is goed om in een project achterom te kijken. Zo ook in dit project dat algemeen en individueel belang moet dienen. Soms lijkt het alsof die twee voortdurend met elkaar in oorlog zijn. Cruciaal in...

Sinds een paar jaar woon ik in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel in een klein dorpje op het Franse platteland. Ogenschijnlijk onbelangrijke dingen kunnen daardoor wel aan waarde winnen. Over dit soort zaken bericht ik maandelijks aan familie vrienden en kennissen in...

Ik heb een smet. Hoewel, zelf vind ik het geen smet en als ik pak weg honderd jaar eerder geboren was, dan had ik een deugd gehad. Maar ook daar ben ik niet zeker van, want de vorm vindt men belangrijker, het zichtbare zegt mensen meer dan inhoud en verdachte intenties in de progressieve sfeer...

Het Zuiderpark in Den Haag heeft botanische tuinen, maar er is werkelijk niemand die daar weet van heeft. Vandaag wist ik weer eens niet wat te doen, dan maar wandelen in het park, misschien was er iets te zwammen. Opvallend hoe groen het nog is, de bladeren vallen steeds later, maar de herfst...

Er waren eens twee mannen die in het parkje elkaar spraken terwijl ze aan het vissen waren. Zegt de ene tegen de andere: mijn leven is net een sprookje, elke keer als ik met een vis thuis kom zit er een prinsesje op de bank. Zegt de andere man: mijn leven is ook net een sprookje, elke keer...

Krampachtig houd ik vast. Wetend dat het leidt tot niets. Altijd is ergens een opening, loslaten in deze. Dat lijkt me theorie en geen praktijk. Houvast heb ik nodig zolang zich geen gelijkwaardig alternatief aandient. Dan wòrd ik losgelaten. Hier heb ik niets in te brengen, maar moet het er mee...

Geluid van water en ketsende schelpen. Zand, nat achtergebleven met uitdovende belletjes. Een pingpongballetje deint af en aan. De schepen aan de horizon varen hun vaart, de prachtige wolkenlucht schuift voorbij. Maar mijn blik komt niet meer omhoog, mijn stappen stokken. Zand, zee en balletje. In...

Ik was net vijf minuten thuis toen de telefoon ging. Martha meldde zich. Ze was extreem euforisch en vertelde dat ze in de kroeg een man had ontmoet, zó fantastisch, zó intelligent, zó spiritueel. Als ze dat zegt, moet je altijd oppassen. Iedereen die ze ontmoet, wordt op een voetstuk gezet...

Ik ben moe en in de war. De kerst(feest?)dagen gaan onherroepelijk gepaard met herinneringen aan het afgelopen jaar, en daar wil ik nu net niet aan herinnerd worden. De periode dat Kim net werd opgenomen op de PAAZ afdeling. Heftig! En ook nu verlopen de feestdagen verre van soepel. Ik ben dus...

Met mooi weer rondzwerven en sfeer proeven in een onbekende stad. Aan elk genoegen komt een eind. De tijd is op, dat betekent terugkeren naar het station voor het vervolg van de reis. Gewend te vertrouwen op mijn inwendig kompas, laat ik het stratenplan nog in de zak. Maar dit keer wordt het...

Met de regelmaat van de klok zie ik in de krant een woordgebruik waarvan ik me afvraag wat nu wél of wat nu níet correct is. Ik bedoel het toepassen van het woordje zij of zei. Zoals in een artikel over de Waterlinie dezer dagen in Trouw; daarin stond: “Als rijksmonument is dat nu min of...