Alle inzendingen, jaar 2011, week 12

Mijn naam is Goliath en ik ben een paard! Ik wil eens even iets vertellen over het opvoeden van de mens, want daar is nog veel werk aan, en het is aan ons paarden de taak om ze op te leren. Het begint al als klein veulen! Mijn mama en ik speelden samen in de wei, en hadden de grootste lol. Tot...

Dit is de voice mail van..Hans Hillen.. spreek een bericht in na de volgende leu..eh..piep.. PIEP Hans, Mark hier. Nog even over die brief. Natuurlijk we hadden afgesproken dat we er omheen zouden draaien, maar jij maakt het nu wel erg bont. Het enige wat er verdomme aan klopt is dat het om een...

Menselijke waarden. Frans A. Viola, de schrijver van het boekje ‘Onder wiens gezag?’, vergelijkt de overheid uit de Openbaringen van Johannes met de huidige overheid en rekent af met de christelijke hiërarchie. Want onze G’d promoot wederkerigheid in plaats van rangen en standen. Hij was...

Tekenzolder De Waag, Haarlem Hij is van de halve cirkel het midden. Zet je de spies van een passer precies in zijn navel en draai je dan langzaam de wijdste boog lijntrekkers, schetsers, zit zij waar het potlood treiterig hapert. Wat ze droomt krijgt ze niet op papier; omtrek blijft hij,...

Te veel hartenschreiers doen het schrijvershart geen goed.

De zogenaamde beschaving en de zichzelf ophemelende cultuur zijn zo vals als wat en kunnen elk moment ineenstorten, dan blijft er iets over van de decadente schijn en zul je zien dat dierlijke motieven de boventoon krijgen, zoals her en der al zichtbaar wordt, dan sterft de liefde hopeloos.

Het leven is lijden, song Robert long eens, maar lijden is óók leven, en kan mensen óók samen brengen. Dan worden gestolde tranen, vaak de mooiste pareltjes...

Ariadne, de draden van de nacht In deze ene nacht dromen de vrouwen van verraad, geven zich over aan de daad die lang geleden verten openlaat en sluit. Ze spinnen de dunne draad die dichters en ontrouwe minnaars horen in hun slaap, een ijl gefluit dat door de bomen gaat. De vrouwen...

De burqa, ik vind het geen gezicht.

Opgestaan, plaats vergaan op een nacht stond ik op uit de doden, ik was de enige kandidaat naar het scheen, de anderen gaven niet thuis, die bleven liever liggen, voor alle zekerheid, je-kan- niet-weten, keek ik nog eens indringend om me heen, maar nee, ook in tweede instantie maakte niemand...

De kans, dat het nuttigen van bv. Sushi u in de toekomst een krachtige, zij het niet ongevaarlijke, “uitstraling” verleent is verre van denkbeeldig.

Het klonk niet denigrerend en was ook zo niet bedoeld, de vrouw achter ons in de rij bij de supermarkt vroeg of 'dat' mijn moeder was. Formeel gezien begeleidde ik op dat moment een klant bij het boodschappen doen - wij waren eigenlijk lekker aan het shoppen - maar die opmerking raakte mij wel...

Op het dak vlak boven mij fluiten de vogels al vroeg hun mooiste liedjes. De lente ontwaakt. Het is woensdagochtend, dat is mijn vrije ochtend. Ik hoor gestommel op de trap. De jongste van vijf komt naar boven. “Waar is mama?” is haar eerste vraag. “Goedemorgen” is mijn antwoord. Ik loop...

Snooker is gemener dan een teamsport. Als je bij een teamsport verliest kun je tenminste troost zoeken bij je lotgenoten. Je kunt ook iemand van je eigen team verrot schelden vanwege een kapitale blunder. Niks aan de hand, beetje teambuilding en de volgende wedstrijd gewoon weer met z’n allen er...

Ongeveer een half jaar geleden werd ik opgescheept met Piet. “Neem hem nou maar mee,” zei mijn moeder, “ik kan niet meer voor hem zorgen. Sinds ik hier woon zingt hij niet meer en zit praktisch stil op zijn stok. Hij heeft het niet naar zijn zin hier, neem hem alsjeblieft mee!” En ja, ik...

Mijn besluit staat vast. Deze dag wens ik door te brengen zonder verplichtingen en daar zal ik mijn uiterste best voor doen! De afgelopen paar weken heb ik veel te veel hooi op mijn vork genomen. Na een heerlijk ontbijt, pak ik de fiets naar het station. Bij de kaartjesautomaat met modern...

(Het Onbekende Rusland) Morgenland: de verwondering over het exotische Het was een hele mooie dag op de grens van winter en voorjaar. Zo'n dag die het echt verdient, geleefd te worden. Een dag zonder schaduwranden, maar mét juist de precisie van de zon die gericht met waarde twee seizoenen...

“Het wordt tijd, ik kom je halen,” sprak hij met vastberaden stem. In het vage schijnsel van de maan keek ik naar zijn gezicht. Ik sloot mijn ogen, om ze na een paar tellen weer te openen. Ik hoopte vurig dat hij er niet meer zou staan; dat het slechts een vage hersenschim was...

Een plaagstoot, desnoods onder de gordel, houdt de mensen alert. Toch?

Ik kom er steeds meer achter dat de meeste mensen wel een of andere psychische aandoening hebben, die hen beperkt in het reilen en zeilen tot geluksrealisatie. Ik ben zwaar verbitterd hierdoor. Mensen zijn dus ontoereikend om echt lief te hebben. Als hier een God van Liefde achter schuilt, dan...

Velen verlangen naar ware liefdesuitingen, maar er zijn maar weinigen die daar echt iets van beleven en als ze dat beleven gaat het meestal gauw te gronde. Liefde is dus uiterst schaars. De God van Liefde kan de pot op!

Hij kan er niets aan doen. Meestal voelt hij zich kalm, rustig, kabbelend. Alles gaat zijn gangetje, het leven vloeit voorbij, het komt en het gaat. In de loop der jaren heeft hij veel verloren en veel gekregen waar hij niet om gevraagd heeft. Dat heeft hem verdrietig gemaakt en boos en daarom...

Tobias en de spinnen bleven heel wat dagen in dat donkere boomhol. Hij kniesde voortdurend. Zou hij wel weer eens een man worden? Moest hij altijd in dat nare hol gevangen blijven? Zijn hele leven een uil zijn? Elke morgen schoot er een bliksemstraal langs hem heen. Tobias zag dat die vuurflits...

Ik ben de actualiteit meer dan zat, het gaat nergens meer over, het is oppervlakkige napraterij en slaat kant noch wal. De ware aardebewegingen worden ontkend en verkracht. Echte aardeliefde verwoest. Slechts enkelen weten echt waar we aan moeten werken, continu en vol vuur, ik ken de...

Onderkast, bovenkast, ik kom er maar niet uit.