Verhalen over verdriet

Neuroloog De Mooie onderzocht mij in de mriscan. Mijn hoofd werd doorgelicht en zoals ik al wist kwam er niets goeds uit. Ach en wee klaagde ik. Ach zei de neuroloog ik weet dat je gestoord bent en dat je denken ziekelijk is, dat zal altijd blijven in je leven. Je hoogste orgaan is het laagste...

Toen ik tien jaar was woonde mijn ouders op een dorp in de kop van Noord-Holland. In onze straat was ook een hoefsmid, Klaas heette hij, en hield konijnen en duiven. Een paar keer had ik hem vriendelijk gevraagd of hij een konijntje voor mij had. ''Nog niet Keesie'', zei hij dan. Op een...

Een Kenyaan, een Fin en een Oostenrijker en een Japanner bezochten een souvenirwinkeltje in hartje Amsterdam in de Kalverstraat. De straat met al haar shops vol spijkerbroeken waren ze een beetje zat maar Amsterdam qua stedenschoon beviel hen wel. De winkel was volgepropt met Nederlandse...

Mijn jongste dochter Nel is zesenvijftig jaar geworden en ik moest aan haar denken toen ze nog vijf jaar was. Een verlegen mager meisje met blond stijl lang haar en grote blauwe ogen. Ze wilde vaak op mijn schoot zitten en moest ik een verhaaltje voorlezen, Klein duimpje vond ze erg leuk. Op een...

Als je ouder wordt denk je wel eens aan vroeger. Zo dacht ik vandaag aan Japie die naast mij in de schoolbank zat op de lagere school. Hij had grote grijze ogen die zich zomaar met tranen konden vullen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord....

Gerrie, een knappe man van in de dertig, was erg verdrietig, want zijn vriend Joop had de verhouding met hem gisteravond uitgemaakt. De hele nacht moest hij met tranen in zijn ogen daaraan denken. Ze hadden elkaar ontmoet in een homobar. De volgende morgen besloot Gerrie een wandeling te maken in...

Ik kwam een mevrouw tegen, ze was beregend en zag waas uit haar ogen. Praten kon ze niet. Ze zei dat ze als enige in het land een kijkdozenmuseum had opgericht. Kijkdozenmuseum vroeg ik verbaasd. Ja zei ze nu met wat glimmende ogen. En zei ze, jij staat ook als papieren poppetje in een van mijn...

Eenzaam zit ik voor het raam en kijk naar buiten. Niemand te zien, zelfs kinderen spelen niet meer op straat. Aan het einde van de straat begint een park met grote vijvers. Ik besloot een korte wandeling te maken. Ik ben 79 jaar en de dokter had gezegd, dat ik elke dag een flinke wandeling moet...

Zesentwintig graden en eentiende is ze. Een absoluut record, niet met het leven verenigbaar eigenlijk. Maar ze heeft de val tegen de keukendeur overleefd. Urenlang heeft ze er gelegen, spaarzaam gekleed. Verward, uitgedroogd en onderkoeld komt ze bij ons binnen. We geven haar geen cent. Ik heb er...

Zoeken naar een speld in een hooiberg, een speld die ik niet eens ken, alle kopjes die voorbij komen zouden het kunnen zijn. Meteen denk ik dan ook; hoelang moeten we zoeken, sterker nog waar moeten we zoeken? Walter denkt er niet aan om naar huis terug te gaan, er moet een manier zijn...met...

Kijk mijn dochter,zei ze tussen de takken wat daar schijnt? Het is de maan en daarop zit gehurkt een mannetje die met zeep en water bellen blaast. Dat mannetje is waanzinnig en zit daarom overdag in een betonnen hokje opgesloten.Waar hij nooit uitkomt,ha,ha,ha,ha. In de avond wordt hij op de...

Vissersvrouw oh vissersvrouw! Je bent aan het hengelen gegaan. En je hebt de haak waarmee je hengelt zo scherp en pijnlijk gemaakt als mogelijk gemaakt om mij te vangen. Vissersvrouw oh vissersvrouw! Met je nachtlantaarn heb je een goede stek gevonden aan de rand van het kanaal. Waar mannen...

Ik ben mijn eerste schat kwijt. Zomaar verloren op Pasen alsof het een chocolade eitje is. Twee van die schatten had ik. Twee die voor mij erg kostbaar zijn. De één erg mooi verpakt, maar de smaak soms wat bitter, de ander in een doodgewoon kleurtje, maar erg goed van smaak. Zo zou ik ze...

De conducteur stapte uit op station Hilversum. Hij hield het perron in de gaten. Geen beweging meer bij de deuren, op de klok letten, sleutel omdraaien en op naar het volgende station. Vaste prik. De conducteur stapte half naar binnen, met één been op de treeplank. Hij keek langs de trein, even...

Het is zo'n veertig graden Celsius, wanneer Erik in Olympus arriveert. Zijn broek is vuil van het stof en enkele wijnvlekken. Hij veegt met zijn linkerhand het zweet van zijn voorhoofd. In de verte bespeurt hij een kampeergelegenheid, paradijselijk, hippie-achtig. Er liggen mensen op banken, met...

De dood die op mij diepe indruk maakt is de dood van m’n nichtje toen ik zes jaar was. Te jong om het te verwerken nam ik de herinnering mee naar volwassenheid en heb het onderweg verwerkt. Ik zag wat de dood met mensen doet. Nu weet ik dat het longontsteking was. 'Waarom geen ziekenhuis'...

Het loopt tegen achten en neem even de pen ter hand. Eigenlijk de laptop, maar aangezien ik al 'n tijdje mijn gevoelens van het leven weergeef ben ik overgestapt van de pen naar het moderne. In mijn leven, ja er is veel gebeurd. Maar of dat een ander intresseert? Het is net als het nieuws op...

Ik lig op mijn rug in het natte gras, doe alsof het lente is. Het vocht trekt langzaam door mijn kleren in mijn huid, maar ik heb het niet koud. De zon is waterig en schijnt op mij, ze voelt warm en aangenaam ook al is ze nog niet op haar best. Ik tuur naar de lucht boven mij, door mijn oogharen...

Charlotte, onze kleindochter van bijna vier jaar, is een voor haar leeftijd meer dan gemiddeld lang, dun en over een tomeloze energie beschikkend meisje. Als ze loopt, loopt ze meestal hard en als ze praat, dan doet ze dat ook meestal hard. Alsof ze met doven van dagen in plaats van met...

Welkom in het verhaal dat mijn leven verwoordt. In dure woorden, te lange, uit de context getrokken zinnen, en een samenhang die zich definieert als 'van de hak op de tak, van boom naar boom en niet zo heel lang daarna, van bos naar bos'. Grappig, want ik zie door de bomen het bos niet...

Acht jaar was hij nog maar. Acht jaar! Voetballen, dat deed hij graag. Voor, op het veldje. Nooit alleen. De ene keer voetbalde hij met Bart, de buurjongen. Een andere keer weer met Ewout en Rick. Maar, het liefst voetbalde hij met Jeroen. Nu sinds drie jaar mijn echgenoot. Jeroen was dan wel elf...

Hij heeft twee ringen in zijn linkeroor. Drie in zijn rechter. Zij zes in elk. Eentje in haar tong ook, zie ik later, als ze gaapt. Ik zit nog steeds in de trein, ergens bij Brussel, in ieder geval in België want het publiek is vriendelijker. Gemoedelijker, beschaafder. Behalve hij en zij. En...

Pijn. Schrijnend is het. Ik kom het niet te boven, al doe ik mijn best. Hóe doe ik mijn best, en waar héb ik het over? Over de al te plotselinge dood van mijn zeer geliefde partner. Van Jou. Ik kreeg het à bout portant te horen. Rauw. Plotseling. Ja, ik weet het – het leven gaat...

Ik had er zo naar uitgekeken. Na een drukke week even heerlijk samen ergens uit eten. We kozen voor de chinees en zagen tot onze vreugde dat er een lopend buffet werd gegeven. Met onze borden liepen we langs de overvolle schalen. We schepten van alles een beetje op. De keurig gedekte...

Wat ik ook schreef, of ik nu bewindspersonen uitschold, ‘Bekende Nederlanders’ belachelijk maakte, knorrig tekeer ging tegen allerlei klootjesvolk, zelfs als ik mijn naam wilde verbinden aan een speeltje voor in bed: van jou kreeg ik lovende kritieken. Je reageerde heel vaak op wat ik schreef....

Had ik het kunnen doen? Jullie oppakken en verderop zetten? Vanmorgenvroeg. Ik denk niet dat je het toegelaten had. Je beschermde hem immers, je kleine jongen. Nog wat onzeker op de pootjes. Hij had het al ver geschopt, tot een twintigtal meters van het veilige grasland. Onverantwoord dicht...

Wat ik niet voel is er ook niet, en ik heb mezelf jarenlang niet gevoeld. Schrijven is mijn eigen vorm van meditatie. Ik kan uren schrijven, maar het komt soms voor dat er achteraf geen woord op papier staat. Ik ben zelf de grootste veroorzaker van mijn pijn, omdat ik de pijn voel. Ik moet mijn...

Gaat hij het haar vertellen; Wat er is gebeurd; Dat zijn maat omgekomen is; Door de trein meegesleurd? Een gezin met vier kids; Niemand kan het nog geloven; En dan moet hij het nieuws brengen; Hij is het zelf nog niet te boven. Maar het zal moeten; Hij hield van deze vrouw; Die elke...

Mijn beste vriend is niet meer, De zwarte hand legde afgelopen week het loodje terwijl hij voor een goede vriend de badkamer aan het sauzen was, nog wel in monodek, het was dan ook in een keer gebeurd met hem. Nog een laatste streek, dan is het klaar, deelde hij mij mede, ter plekke viel hij dood....

Het was de tweede novemberdag, Thomas keek vanuit zijn stoel door het raam naar buiten. Het regende een beetje, net te veel om naar buiten te gaan. De fluweelboom liet een voor een haar rood gele blaadjes vallen in de tuin met het slingerpaadje. Hij was vroeg opgestaan maar moest dat nu bezuren,...