Alle inzendingen over streken

Lang, lang geleden sloeg ik je gade in het park. Als een standbeeld stond je, gekleed in je groene regenjas, achter de kraam waarmee je je godsdienst moe probeerde te propageren en aan de man te brengen. Waarom toch moesten mijn blikken zich, letterlijk en figuurlijk gesproken, jarenlang op jou...

Toen ik weer in het Zorgcentrum kwam, legde mevrouw juist de laatste hand aan de bonte harlekijn die ze zelf gebreid had. Een kraag van blauw met wit gemêleerde wol sierde nu zijn hals en de pop was opgevuld met oude panty's. Half blind en doof, vond mevrouw nog moed te werken aan de harlekijn....

Niet ver van de draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal bekroont en overspant, is Café-Restaurant "Zomerlust" gesitueerd. En evenmin ver hier vandaan, in Tilburg Zuid, strekken zich sinds jaar en dag de grasgroene velden uit, waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen...

Moet Australië niet teruggegeven worden aan de Aboriginals en de VS niet aan de Indianen. Puur kolonialisme is het, of niet? En Israël aan de “Palestijnen”, een naamgeving bedacht door Arafat om “ons” te doen geloven dat Palestina een land is en was van de “Palestijnen”? De Joden...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand...

Hij slaagt erin zijn streek, zijn dorp Erica, zo te bezingen, dat je er heen wilt om te kijken of het er echt zo mooi is. Lezer, ga niet. Het is ver weg en u vindt het toch niet mooi. Ik wel, ik hou van de Veenkoloniën, ik ben Veendammer, maar mijn ervaring is dat u niet te overtuigen bent. Maar...

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook...

Een regiotaxi nadert een massief vierkant gebouw in het zuiden van onze stad, een soort "alternatief kantoorpand' dat echter "bemenst" wordt door tandartsen en hun assistentes, die, gekleed in witte beroepskledij, opgewekt door de gangen van het pand huppelen. Wanneer ik uitstap is de...

Het was een eenvoudig eethuisje in de Ardennen: stenen vloer, vrolijk snorrende kachel in de hoek, geen gasten. De hele dag hadden we gewandeld onder een grijze regenlucht. Onze sokken waren klam. Ze hingen te drogen voor de kachel in ons weekendhuisje. Wij hadden ons omgekleed voor een feestmaal...

...in zijn punt van oorsprong terug. Aeonen verstreken voordat het opnieuw naar buiten trad, krachtiger en zelfbewuster nu dan eerst. Het had de vorm aangenomen van een lans van licht die als een vuurtorenbundel de donkere wolken aftastte, doorboorde, bevoelde met zijn bewustzijn in een steeds...

Het was halverwege de eerste maand van het nieuwe jaar. Een kleine winterzon verscheen met onregelmatige regelmaat vanachter grote wolken aan een lichtblauwe hemel. Het was koud. De vrouw besloot de korte weg naar huis te nemen. Eenmaal thuis, verzorgde ze de vacht van haar nieuwe kleine wolf, die...

Ach, wat zijn ze bang de klerken, net aangezeten aan de overvloedig gedekte dis, kroonluchtig beschenen. Kijken omzichtig om zich heen, willen dit duivelspact alleen om samen te eten, bang dat we weten hoe ze heten, bang dat ze worden aangevreten. Klerkenvlerken strekken naar vork en mes, zetten...

Normaal lijkt een kind op z’n ouders, het kind van Anna en Jozef zojuist geboren, heeft een grote neus en enorme oren en lijkt niet op z’n familie. “Het lijkt op jou Anna, vroeger vóór je cosmetische operatie, toen we je Dombo noemden, naar het vliegende olifantje van Disney”, roept...

.....en daar sloeg ik die hond gade, die herdershond, die ongeduldig, gespannen en ongerust wachtte op zijn bazinnetje die verdwenen was in dat gebouw en die haar zo dolzinnig en enthousiast kwispelend begroette bij haar terugkomst..... Zo wachtte ik op jou, gedurende die zeven jaar van mijn...

Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae". Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke. Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals...

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de...

‘Udeldjoho! Udeldjoho!’ Een groenachtig gele vogel met grijze vleugels zat lekker te zingen boven in een grote eikeboom in de Haarlemmerhout. Een heldergele vogel, met zwarte vleugels, streek naast hem neer. ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’, zong hij geduldig voor. ‘Het is bijna goed, beste...

...van de Heikese kerk, ver over de muziekzaal, die met de gebogen, kunstige lijn van haar dak zichtbaar was door het openstaande raam, door het lichtblauwe zwerk naar streken en landen waar ik een ander mens kon zijn; geen notuliste meer, maar een dichteres, een land waar geen vergaderstukken...

De Conradhof ligt verscholen en ingeklemd tussen de bebouwing, ergens achter het "kosmopolitische" lint dat de Korvelseweg met haar veelheid van al dan niet succesvolle neringdoenden vormt. Ik moet een poort passeren om het huis van mevrouw de Pedicure, mij bekend van voorgaande gelegenheden, te...

...van de Heikese kerk, ver over de muziekzaal, die, met de gebogen, kunstige lijn van haar dak zichtbaar was door het openstaande raam, door het lichtblauwe zwerk naar streken en landen waar ik een ander mens kon zijn: geen notuliste meer, maar een dichteres, in een land waar geen vergaderstukken...

En natuurlijk volgen we de vorderingen aan het nieuwe onderkomen van dochter, man en drie kinderen. Natuurlijk moeten we alles zien, bewonderen want zo hoort dat, als Oma en Opa, toch? En zo togen we zondag richting het nieuwe adres, wetend dat ze daar waren, kwamen met de sleutel geruisloos...

Na zeven jaar ben je teruggekomen en gedurende die zeven jaar had ik op je gewacht. De intercontinentale telefoonlijn was haast bezweken onder mijn emoties. Een krans, een tooi van grijze haren sierde je hoofd als een aureool en ik had een amoureus programma geïnstalleerd in het computertje tussen...

...geschoven. Mijn opa slijpt met afgemeten streken het lange mes waarmee hij het stuk gebraden rosbief in gelijke dunne plakken snijdt. Als hij het vlees met zijn vork vastpint, sijpelen er aan de zijkant dunne straaltjes bloed naar buiten, die helderrood uitvloeien over de bodem van de...

...de wandeling door het verpleeghuis streken ze neer in een echt bruin café met ouderwetse schemerlampjes tegen een houten wand, een oude tapkast en in de hoek een biljart. Terwijl hij om zich heen zat te kijken hoorde de man zijn naam noemen, met de vraag wat hij wilde drinken....

Uitstapje Geboeid keek hij naar buiten. De man zat samen met een aantal medebewoners van het verpleeghuis in de bus op weg naar de jaarmarkt in een naburig stadje. Hoewel hij de streek waar hij heel zijn leven gewoond had niet meer herkende, genoot hij met volle teugen van het landschap dat aan...

Ik sta bij de kassa van de C1000. De man voor me in de rij is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd en het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommige mensen kijken ronduit wezenloos. Naast me staat...

Dit stukje gaat over zorg, over hulp in de huishouding voor mensen die wel zelfstandig kunnen wonen maar voor wie sommige taken te zwaar zijn geworden. Indertijd specialiseerden diverse instanties en bedrijven zich in het verlenen van die zorg, voornamelijk (herintredende) vrouwen en later ook...

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels...

Ik sta bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. De man voor me in de rij, is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd, het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommigen kijken ronduit wezenloos. Naast...

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze...