Alle inzendingen, jaar 2010, week 23

‘In wat voor land leven wij eigenlijk?’ De vraag was moeilijker te beantwoorden dan die ervoor: ‘Zoals gewoonlijk, kort en met een zijlijn?’ Daar kon ik volmondig ja op antwoorden, maar op de tweede vraag, nee, dat was zo simpel niet. Zeker niet onder de dreiging van een kam met scherpe...

Ik woon in de stad. Ik ben geboren in een stad en zal er mijn leven lang in blijven wonen al verlang ik met tijd en wijlen naar de stilte van de natuur. Lange wandelingen kunnen maken die starten bij mijn eigen huis van waaruit ik meteen een mooi gebied in loop staat nummer één op de lijst....

Met een lege maag in Holland, een kop vol onzinnigheden, droom ik nog amper van mijn dichterschap, mijn pruimekopparkiet knaagt aan de boeken die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, vooral de eerste drukken, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden verdwenen,...

Na een schriftelijke stilte van enkele weken is er weer een stukje geboren. Wanneer dat gebeurt, voelt het ook echt als een geboorte en kijk ik met een wee gevoel in de digitale wieg, die beeldscherm heet. Nu het weer loopt op papier vraag ik me af, waar die stilte in mijn hoofd vandaan kwam....

Die Mérat begrijpt er niets van, ze willen het liefst allemaal lekker geneukt worden en daar kan geen enkele knielende aanbidder tegen op. Waarschijnlijk begrijpt hij ook niets van het neuken zelf, want dat is een vorm van spiritisme, een ideale inspiratiebron voor dichters. Je trekt er allerlei...

Ik loop op dons en ik zie vrouwen in de meest vulgaire houdingen, zij bieden mij hun borsten aan alsof het snoepgoed is, ik zuig aan alle tepels en ik kom klaar in hun lachende gezichten. Zij willen allemaal aan mijn penis likken en hun vochtige kutten smachten allemaal naar het helende zaad uit...

Ja, dat kan en de visioenen zullen je zuiveren als wervelwinden, als draaikolken, als parabels. Mijn lieve vader, ik heb het bereikt, ik gloei van top tot teen, ik ben één en al poëzie, ik hoef alleen maar ergens te snijden en het stroomt er vanzelf uit! Blijf een vrije vogel! hoger! Uw dronken...

En in wezen ook zonder een moeder, ik voel me meer dan ooit een eenzaam weeskind op aarde. Ons gezin is een uit elkaar gevallen gezin, een gebroken vaas, iedereen is alleen op zijn eigen eiland en de waterstromen ertussenin zijn te gevaarlijk om over te steken. Ieder van ons is gedoemd tot...

Ik voelde me als het ware buiten de middeleeuwse stadsmuren gegooid, overgeleverd aan wilde beesten en moordenaars. Men verstootte mij, zoals jij en mamma mij alleengelaten hebben. Ik was een paria, een ontheemde, een vluchteling. Maar ik wist tabak en drank bij naïeve lotgenoten los te peuteren...

Zelfs aan mijn grootste kroegmaat en leraar in de tovenarij, Charles Bretagne, durfde ik het niet kwijt, al stond ik vaak wel op het punt om het hem te zeggen, maar angst weerhield mij, al was ik nog zo dronken. Meneer Bretagne is trouwens een verhaal apart, ik heb veel aan hem te danken, meer dan...

Ik ben te vroeg gewekt, te bruut en onvrijwillig en door het verkeerde geslacht. Verkracht en verjaagd, gebruikt en weggegooid, als een onbeduidend object. Misschien dat mijn hart ooit weer ontdooit, maar momenteel is het verpieterd in de meest erge vrieskou die er bestaat, dit totaal ontwrichtende...

Aan de vooravond van de landelijke verkiezingen hangt een waas van rust over Helmond West. Schijn bedriegt. Enkele wijkbewoners hebben hun huis al verlaten. Uit een veel te kleine woningvijver hebben zij een nieuwe stek gehengeld. Niet bepaald iezie. Voorzichtig treedt het nieuwe college naar...

Ik zat op de lagere school te Coevorden, de Paul Krugerschool. 's Zondags moest ik eerst bij mijn moeder komen om de psalm voor te dragen, die ik uit mijn hoofd moest leren, want de volgende dag wachtte mij een strenge meester, die geheel willekeurig iemand aanwees om het vers te reciteren. Iedere...

(voor Anton Heyboer) Hij ontmoette aartsengelen in zwerfkleren, Griekse godinnen met halfblote borsten in versleten tuinbroeken, lachende wijsgeren in alledaagse studentes. Maar de meesten droegen gekleurde veren onder hun potsierlijke silhouetten. Het geraaskal uit die gebekte snavels tergde...

Maar wat is wijs? Wat stemmen betreft ben ik een zwevende keeper. Nou, zweven is eigenlijk een understatement: ik maak bokkensprongen van links naar rechts en weer terug door het midden. Met de moed der wanhoop – ik ben niet zo’n geweldig voetbaltalent als mijn illustere naamgenoot – probeer...

Opa heeft een lange witte baard. Hij mag graag met zijn achterkleinzoontje Maarten een wandeling in het bos maken. Maarten wil graag alles weten en opa geeft altijd antwoord. ‘Opa, wat is de lucht?’ ‘Dat is een goede vraag en op een goede vraag krijg je altijd een goed antwoord.’ Ze...

Deze sierlijke mannequin, weelderig magnetisch en geestelijk verruimd, aan deze ene muze van jaren geleden, die alles neemt, die woorden doet verstommen, omdat zij als vermomde witte haai geen spatje genade kent. Zij wil niet echt de woorden, een quasi-literatuurliefhebster, zij neemt het vlees van...

Tja Job, nou laat je me toch weer schrikken bij NOVA. Zit ik al dagenlang te dubben of ik strategisch PvdA zal stemmen om te proberen een kabinet Rutte te blokkeren kom je ineens weer ondoordacht en gemakzuchtig uit de hoek. Natúúrlijk mag Zorregieta niet aanwezig zijn bij de toekomstige kroning...

Het WK voetbal gaat beginnen. Het manvolk verschanst zich met een krat pils bij de hand achter de tv. Als Oranje scoort stijgt een massaal gejuich op uit de wijken. ‘We’ staan voor. We liggen op ramkoers. We gaan de gouden beker ophalen. Waar is dat nationaal optimisme toch op...

(voor Willem de Mérode) Hij hield van kinderen als van zichzelf, jonge jongens die dansten in de zon, zandkastelen bouwden en vliegers oplieten. In zijn klas zag hij de spontane ogen, die hem terug voerden naar zijn eigen kindertijd, zo gebroken, dat hij deze enige poort naar vrijheid niet...

Ik werd geheel onwel, want ik zag borsten die zo groot zijn, dat ik ze liever laat hangen om me geen ongeluk te eten aan al te dolle vruchten, nee, dan zie ik toch liever stevige handperen. De geile negerin, die ermee rondliep, zag mijn pupillen verschrikt op tilt gaan, de gekartelde bruine...

De paarden met de vrijgevochten tempeliers draven naar buiten als tot op het bot gekwelde furieën. De gespannen waterkoning is moe van deze haastige, harteloze wereld. Deze ver uit de koers geraakte reddingsboei, ver verwijderd van oude aardgebonden culturen. Zwijg! Neem een frisse duik in de...

Na mijn bad in zee, in mijn blootje te Domburg tussen Duitse feeën met harige driehoeken, Franse stokbroodborsten en Engelse trilbillen beland ik via de makke paarden achter mijn glas trappistenbier. Ik doezel weg en ik zie vier mensen een rondedans maken in een lege feesttent, twee moeders met...