122 resultaten.
Wie ben ik
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179 Wie ben ik?
Dat is een goede vraag, dit is een vraag waar ik geen direct antwoord op kan geven. Ik is als een lege bladzijde die is uitgewassen door de regen, omschrijving nergens te vinden alles kwijt en alles vergeten.
Wie ben ik, Waar is dit begonnen?
Ik denk door de vele tegenslagen die ik...
Een zielig dier aan de kant van de weg
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 61 Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...
Een pover adressenboekje.......
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 1.927 In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...
Als er alleen nog maar wanhoop is......
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 57 Als zij weer in het zwarte gat van het venster moet staren dat haar aangrijnst als een braakmiddel, voelt zij zich als aangevallen en belaagd door de demonen van de nacht.
Met grote, bruine, kinderlijke en hulpeloze ogen beschouwt zij de wereld en haar haardos of wat daar van over is, ligt als een...
Een mooie tocht op de wateren van de Biesbosch?
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 45 Moet men het nog wensen met een gezelschap van senioren op een nog winterse dag in maart de wateren van de Biesbosch te bevaren?
In de jachthaven wachten de vele pleziervaartuigen die daar aangemeerd liggen op ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart.
We zijn...
Zelfmedelijden
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 73 In de lange rij vóór de kassa vestigden mijn ogen zich op de schijnbaar zinloze tekst: "Inlegkruisjes 39 eurocent". Het was druk in de supermarkt. Om onnaspeurlijke redenen drong zich ineens het beeld aan me op van mijn eerste pop, Rosa genaamd, en van het beertje waarmee ik op die oude foto...
Meersel-Dreef, november 2017
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 69 Aangegaapt te worden vanachter een tafel met strakke, fixerende,nieuwsgierige blikken als was men een rariteit, een curiositeit: het valt niet mee . En wat wilde men in feite van mij? Ik kon moeilijk veronderstellen dat men wenste dat ik heel mijn enorme verdriet, misnoegen en onlustgevoelens de...
Reminiscentie en melancholie
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 8.566 ....en daar trok die stoet, die tot melancholie stemmende optocht die de tranen naar de ogen doet wellen, nog door de straten, een kennelijk laatste reminiscentie, een armzalig restant van het enorme, gigantische drama dat zeventig jaar geleden de wereld bijna vernietigde en verscheurde. In de...
Ontmoetingen in de stad (vervolg)/Troost bij overstelpend leed?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 35 Vaak kwam ik haar tegen tijdens mijn eveneens doelloze, zinloze escapades; ze verwende zich zichzelf vaak met steeds nieuwe cadeautjes, al dan niet aangeschaft in Kringloopwinkels om het overweldigende psychische leed te stelpen.....
Zo liet ze me bij onze laatste ontmoeting een glazen brander...
"Tempus fugit"
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 80 Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd...
Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje...
Een mislukte sollicitatie (vervolg)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 83 Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig.
Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten...
Wandelend op de Bredaseweg.......
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 557 De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten......
Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten...
Melancholie en verdriet om een pop.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 68 Zoals te doen gebruikelijk heb ik mijn zinloze, doelloze zwerftocht langs de etalages aan de Schouwburgpromenade, die mij niets zeggen en nooit iets te bieden hebben en waarin de koopwaar mij aanstaart en aangrijnst op zinloze, walgelijk aandoende, afschuwwekkende wijze, weer eens afgelegd, toen...
Persona non grata voor altijd en eeuwig?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 340 De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben.
We waren vaak naar de...
Zeer verlate kermisimpressie 2012/ "Vanavond gaan we naar de kermis in de stad"
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 45 De stad was altijd al een kermisstad. Nooit heb ik de carrousel met haar bonte lampjes die haar rondjes draait onder de lichte regen - herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar.
Nooit heb ik mij meer verdoold en verdoemd gevoeld tussen de...
Afscheid van een wasmachine.........
hartenkreet
3.2 met 4 stemmen 71 Gedurende twintig jaar had de machine trouwe diensten verricht. Hij droeg de trotse naam "Oko-Lavamat". Was het onbegrijpelijk dat mijn tranen rolden toen twee stoere "body-builders" van "Paulissen Witgoed" hem kwamen halen en de trappen afdroegen?
Ik had het gevoel dat met hem twintig...
Opnieuw naar de velden des doods/Het Crematorium revisited
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 51 Opnieuw ben ik naar de gebouwen en naar de weiden gegaan, waar ik eens de liefsten heb moeten afgeven, heb moeten overgeven aan vuur en aan aarde.....
De zalen zijn mij nu bekend; ze zijn opgesierd met parafernalia die bezwaarlijk kunnen dienen om het leed te verzachten....
Er zijn velen komen...
Getekend door leed maar niet zonder kracht
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 54 Het hondje, Porky genaamd, komt me blij blaffend tegemoet ter begroeting. Het draagt om de wollige, harige hals een bontgekleurde doek en is de enige kameraad van mevrouw die het ook niet kan vinden in de kring van haar mede-bejaarden, mogelijk wegens haar uitheemse afkomst. Haar leven begon 83...
Met mijn tante in Den Bosch/"Ieder verdriet is een herinnering aan onze hoge rang"(Friedrich Nietzsche)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 47 Toen de twijgen aan mijn venster kleine aanzetten vertoonden van minuscule blaadjes en bewogen in een licht briesje, heb ik koers gezet naar de stad waarvan mijn oude tante zo gecharmeerd en ikzelf helaas in mindere mate, maar we hebben de gevels bewonderd en ons begeven te midden van de menigte...
Onder een asgrauwe hemel/het panorama van jouw ouderdom
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 58 Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...
Het bed delen
hartenkreet
2.5 met 6 stemmen 161 Ik heb nog nooit het bed gedeeld noch met David Bowie noch met La Paay.
Met David kan het niet meer...
"The world is full of trouble"
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 71 In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje heeft gestaan van roodbruin hout, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats.
Het moet...
Verdriet om een foto
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...
Gevangen in de Liefde?/Prozagedicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...
Het boerenbedrog van een correspondentie.........
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 347 Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...
Nederland is veranderd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 84 Een poosje geleden liep ik te wandelen door de buurt waar ik gewoond heb. Ik keek mijn ogen uit. Alle oude rijtjeshuizen waren verdwenen en vervangen door hoge flats en op de meeste veranda's hing een schotel. Het benauwde me. Vroeger hadden we de slager, de kruidenier, de melkboer en de...
Ze ging zomaar dood
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen 94 Was niet de afspraak, het balkon moest nog ontgroend en de bakken gevuld met viooltjes. Binnenshuis zouden wij samen de planten van verse aarde voorzien, het is er niet van gekomen. Op de dag dat ik haar een foto stuurde van een vroegbloeiende rhododendron ging zij zomaar dood.
Dat bakkie koffie...
Pijn en Ongeloof
hartenkreet
3.8 met 8 stemmen 221 Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is.
Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar.
Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet...
Aan alles een eind
hartenkreet
4.5 met 6 stemmen 145 Het hoogste duin, in helm verwikkeld, ziet de zee en de laatste zon. Ondergang, je hoort water koken, de illusie van wat ginds de einder is. Kolkend sluiten golven af wat ooit is begonnen.
Heimwee
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 80 De ouders en de zusjes wachtten tevergeefs in het ouderlijk huis, altijd wachtten zij en dachten aan hem.
Het rauwe verdriet scheurde hun harten open, altijd bloedden zij uit open wonden, altijd was hun innerlijk aangebeten als het rozerode hart van een stervende vogel....
De rijke schat van...