Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over jaargetijden

Herfst

Iets meer dan zestien jaar geleden verkochten wij onze dorpse doorzonwoning en kochten wij aan de buitenste rand van datzelfde ons inmiddels vertrouwde dorp, een gemoderniseerde, alleenstaande dijkwoning, die vóór ons werd bewoond door een gescheiden rechter. Een innig contact met de een eind van ons vandaan wonende buren hebben we nooit gezocht, nooit gehad en eerlijk gezegd, ook nooit gemist. Niet dat wij mensenschuw waren of zo. Nee, van ons uit ontbrak domweg de behoefte aan een dergelijk vaak van uiterlijkheden aan elkaar hangend contact. We genoten met volle teugen van onze relatieve privacy. Van de rijkdom om in en om het huis te kunnen doen waar we zin in hadden, zonder te worden overvallen door een vaak door ledigheid gekwelde buurman of buurvrouw. We hadden genoeg aan onszelf, onze opgroeiende kinderen en de overweldigende ons omringende verscheidenheid aan flora en fauna. Een tijdje geleden, geloof het of niet, zag ik een ree, U weet wel zo'n klein hert, dat zich, bijna onzichtbaar voor het menselijk oog, heerlijk lag te koesteren in de avondzon, in de luwte van een dijk. Op pakweg nog geen honderd meter van de snelweg! En wat te denken van die steeds weer fascinerende, met de seizoenen wisselende kleuren? De bron waaruit Vivaldi ooit de inspiratie putte voor zijn vier jaargetijden muziek. Of de majestueuze bruine kiekendief, die, niet gehinderd door enig bezit of bezwaar, in volkomen harmonie heerst over een van leven bruisend territorium. De kinderen zijn het huis uit. Het is herfst. De schijnbare apotheose van een woordloos voortschrijdend mysterie.

Schrijver: hans uil, 26 september 2017


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.7 met 3 stemmen 2.022



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
27 september 2017
Mooi geschreven, Hans. Met een diepe betekenis in de laatste drie zinnen, waar een kleurrijk geschreven inleiding aan voorafgaat.
Naam:
Karel Jong
Datum:
27 september 2017
Natuurlijk prachtig om over de herfst te mijmeren. Immers, tijd zat als de kinderen het huis uit zijn. De relatie van deze mededeling met de 'schijnbare apotheose van een woordloos voortschrijdend mysterie', ontgaat mij volledig.

De rest van de bijdrage komt duidelijk van een bofkont. Vrij huis kopen, waar zelfs eerder een 'gescheiden rechter' woonde. Buren die vast in 'ledigheid en gekweldheid' hun tijd doorbrengen. Toe maar, de familie Uil observeert onbarmhartig.

Wij gunnen de heer Uil overigens al het goede. Maar waarom wij dit redelijk zelfgenoegzame verhaal mogen lezen? Ik heb werkelijk geen idee.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)