Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over misdaad

Een psychotische zonderling in Le Mans

(voor Christine Papin (1905 - 1937))

Jij bent geboren op 8 maart 1905 in Marigné-Laillé, Le Mans. Jouw ouders waren Clémence Derré en Gustave Papin. Jouw jongere zus Léa is geboren op 15 september 1911 in Le Mans. Toen jouw moeder met jouw vader een relatie kreeg, had zij een affaire met haar werkgever. Eenmaal zwanger van haar eerste dochter Émilia trouwde zij in oktober 1901 met jouw vader. Émilia werd in maart 1902 geboren. Jouw vader dacht, dat jouw moeder nog steeds een affaire met haar werkgever had. Jouw vader kreeg een nieuwe baan in een andere stad, waarnaar hij met het gezin wilde verhuizen, maar jouw moeder pleegde liever zelfdoding dan Le Mans te verlaten. Het huwelijk verslechterde en jouw vader werd een zware alcoholist. Het was een verward gezin. Jouw moeder werd als niet verzorgend en ongeschikt voor het moederschap geacht. Kort na jouw geboorte ging jij naar jouw oom en tante van vaderskant, waar jij 7 jaar gelukkig was. Léa ging na haar geboorte naar een oom van moederskant, waar zij tot zijn overlijden bleef.

In 1912, toen Émilia 9 of 10 jaar was, werd er gezegd dat jouw vader Émilia had verkracht. Jouw moeder geloofde dit en zij stuurde Émilia naar het Bon Pasteur Katholieke Weeshuis, waar wreedheid en strenge discipline heerste. Kort daarna werden Léa en jij daar ook naartoe gestuurd. Jullie moeder wilde jullie daar tot jullie 15-de jaar herbergen, waarna jullie konden gaan werken. In 1903 of 1913 zijn jouw ouders gescheiden. In 1918 ging Émilia het klooster in, waardoor zij de familierelaties stopte. Jij verbood Léa om ook een non te worden, waardoor zij een inwonende dienstmeid in het klooster werd en huishoudelijke taken verrichtte. Zij werkte hard en zij was een prima kokkin. Zij was rustig, introvert en gehoorzaam, maar zij was minder intelligent dan jou. Jij was soms onderdanig. Jullie moeder dwong Léa en jou om beter betaalde banen te krijgen. Jullie werkten bij diverse adressen in Le Mans en het liefst samen.

In 1926 gingen Léa en jij bij de familie Lancelin op 6, rue Bruyère als dienstmeiden wonen en werken. Monsieur René Lancelin was een gepensioneerde advocaat. Zijn vrouw was Madame Léonie Rinjard-Lancelin en hun jongste dochter was Geneviève. Hun oudste dochter was al getrouwd. Nadat jij er enkele maanden uitstekend werk verrichtte, mocht Léa ook bij de Lancelins komen wonen en werken. Het waren lange werkdagen. Na enkele jaren werd Madame Léonie depressief, wat zij op Léa en jou afreageerde. Zij werd zeer kritisch op jullie schoonmaakwerk en zij heeft jullie diverse keren lichamelijk aangevallen. Zij sloeg zelfs jullie hoofden tegen de muur. Dit zette kwaad bloed bij jullie, maar ondanks dat bleven jullie bij die sadistische familie werken. In 1929 was er een plotselinge en voor jou definitieve breuk tussen Léa en jou met jullie moeder. Jullie werden 'donker en zwijgzaam'. Vanaf 1929 noemden jullie Madame Léonie jullie 'mère'. Eind augustus 1931 klaagden jullie bij burgemeester Arsène Le Feuve over jullie werkgevers, die jullie 'vervolgden en in beslag namen'.

Op 2 februari 1933 kwamen Madame Léonie en Geneviève na het winkelen in de namiddag thuis. Doordat jij een defect strijkijzer had aangesloten, was er een stroomstoring. Léonie werd woedend en zij viel Léa en jou op de overloop op de eerste verdieping aan. Jij stak de ogen van Geneviève eruit en Léa op jouw bevel de ogen van Léonie. Voorts rende jij naar beneden en pakte jij in de keuken een hamer en een mes, waarmee jij Léonie en Geneviève verder hebt aangevallen. Met een zware, tinnen pot sloegen jullie op hun hoofden. Jullie verminkten hun billen en dijen en deze misdaad duurde zo'n 2 uur.

Monsieur Lancelin kwam later thuis en hij zag een donker huis. Hij ging naar een afgesproken diner bij een familievriend en hij dacht dat Léonie en Geneviève daar al waren. Rond 19.00 uur was hij met zijn schoonzoon terug bij zijn huis, waar enkel een lichtje op de kamer van Léa en jou brandde. Jullie hadden de voordeur dichtgeschroefd. Een politieman klom over de tuinmuur en ging het huis in. Hij vond de onherkenbaar gemaakte lichamen van Léonie en Geneviève. Léonie's ogen zaten in de plooien van haar neksjaal. Er lag één oog van Geneviève onder haar zwaar verminkte lichaam en één oog op de gangtrap. Een slotenmaker opende de kamerdeur van Léa en jou, terwijl jullie naakt in bed zaten. Er lag een bebloede hamer op een stoel. Jullie hebben de moorden meteen bekend, wat volgens jullie uit zelfverdediging was. Geneviève werd 28 jaar en Léonie werd 63 jaar. Tijdens het proces beschermden jullie elkaar en zowel Léa als jij bekende de enige verantwoordelijkheid voor de moorden. In de gevangenis waren jullie van elkaar gescheiden, waar jij enorm door van streek raakte. Uiteindelijk mocht jij Léa weer ontmoeten en besprong jij haar. Jij knoopte haar bloes los en jij zei: 'Alsjeblieft, zeg ja!', waarmee jij een incestueuze relatie suggereerde. In juli 1933 probeerde jij jouw eigen ogen eruit te steken en moest jij in een dwangbuis gestopt worden. Tegen de onderzoeksrechter zei jij, dat de moorden in eenzelfde geestestoestand waren gepleegd.

Jullie advocaat pleitte voor 'niet schuldig wegens krankzinnigheid'. Léa en jij vertoonden tekenen van psychische aandoeningen, zoals het beperken van oogcontact, het recht vooruit staren en in een roes te lijken zijn. Volgens 3 artsen hadden jullie geen psychische stoornissen en waren jullie gezond en geschikt om terecht te staan. Ze vonden ook dat jouw genegenheid voor Léa uit een familieband voortkwam en niet uit een incestueuze relatie, wat anderen dachten. Tijdens het proces in september 1933 werd er toch een geschiedenis van psychische aandoeningen in de familie opgemerkt. Jullie oom had via ophanging zelfdoding gepleegd en jullie neef zat in een gesticht. Jullie alcoholistische vader had Émilia verkracht. Jij leed aan hallucinaties, geheugenverlies, onbegrijpelijke opmerkingen, zelfverminking en een mystiek delirium. Tenslotte concludeerde men, dat jullie aan een 'gedeelde paranoïde stoornis' leden, die optreedt tijdens het van de wereld geïsoleerd zijn. Léa en jij gingen op zondagochtenden naar de mis, koket en elegant, en jullie maakten nooit kennis met jongemannen of andere bedienden of nabije kooplieden. Léa's zachtmoedige persoonlijkheid werd door jouw koppigheid en dominantie overschaduwd. De jury besloot na 40 minuten dat jullie schuldig waren.

Léa kreeg 10 jaar gevangenisstraf en jij kreeg de doodstraf via de guillotine, wat in een levenslange gevangenisstraf met dwangarbeid werd omgezet. Jij werd in de Vrouwengevangenis van Rennes gestopt. De scheiding van Léa verslechterde jouw toestand snel. Jij schreef brieven, waarin jij smeekte om bij Léa te mogen zijn, wat niet mocht. Jij werd depressief en waanzinnig en jij weigerde te eten. Op 25 mei 1934 werd jij naar het gesticht Saint-Méen voor krankzinnigen in Rennes gestuurd. Daar heeft men een vorm van schizofrenie bij jou geconstateerd. Jij zat er meestal voorovergebogen, onbeweeglijk en stom. Nog steeds gescheiden van Léa bleef jij jezelf uithongeren en op 18 mei 1937 overleed jij door cachexie vésanique (wegkwijnen). Jij werd 32 jaar en jij bent in de Cimetière de la Bouteillerie uit 1774 begraven, op 11, rue Gambetta en aan de Rue Frédéric Cailliaud, waar de hoofdingang is. Dit is in het centrum van Nantes.

Léa kwam na 8 jaar gevangenisstraf wegens goed gedrag in 1941 vrij. Zij ging samen met jullie moeder in Nantes wonen. Léa leefde onder een valse identiteit en zij werkte als een hotelmeid. Sommigen beweren dat Léa in 1982 overleed. In haar nadagen woonde zij bij een gezin op 13, rue Dobrée in Nantes en was zij daar een soort oma. De filmmaker Claude Ventura (1938) zegt, dat hij Léa in 2000 in een hospice heeft ontdekt, terwijl hij zijn film 'En Quête des Soeurs Papin' maakte. Léa was deels verlamd en zij kon door een beroerte niet praten. Léa overleed in 2001 en zij werd 89 jaar. Zij is bij jou begraven.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
29 juli 2022


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 574



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)