Ik lees overlijdensadvertenties.
Een ondankbare bezigheid want er gaan veel meer mensen dood die ik niet ken, dan die ik wel ken.
En het gaat mij om het traceren van mensen die ik kende. Geboorteadvertenties lees ik niet omdat ik de borelingen niet ken.
Het lijkt het zoeken van een speld in een hooiberg; is de speld eenmaal gevonden dan doet die mij stekend pijn.…

Vaste lezers van mijn columns weten het inmiddels, ik ben een Fries van geboorte. De eerste taal die ik leerde was Fries, soms droom ik in het Fries, sterker nog, als ik me kwaad maak, dan scheld ik zelfs in het Fries. Hoewel ik al meer dan 35 jaar geleden geëmigreerd ben uit mijn Heitelân, spreek ik nog steeds, als het zo uitkomt, mijn Memmetaal. Deze achtergrond kwam mij soms van pas toen ik in mijn werk te maken kreeg met Hassan - u kent hem nog wel van een eerdere column – en zijn vele,…

Bij het sacrament van het Heilig Doopsel ontving ik ooit namens de Rooms Katholieke Kerk een eeuwigdurend merkteken.
Hoewel ik niet meer dwingend in God en Paus geloof, kan mij dit teken onmogelijk worden ontnomen. Bij de doop is onmiskenbaar verklaard dat dit merkteken voor eeuwig in mijn ziel ligt verankerd.
En ik kan er zelf ook niet voor kiezen het niet meer te hebben. Uitgesloten.
Ik was onlangs geschokt dat de paus het voorgeborchte naar de opruimzolder van het religieuse beleven verwees.…

“Wie probeert een definitie van humor te geven maakt zich volkomen belachelijk.” Ik weet niet meer van wie dit citaat is, maar ik ben het er helemaal mee eens.
Het motto van de boekenweek luidt dit jaar: “LOF DER ZOTHEID, Scherts, Satire en Ironie”. De boekenweek is nog niet begonnen, maar ik houd mijn hart vast bij al die humor op papier. Volgens mij is de werkelijkheid veel leuker dan al die bedachte en opgeschreven humor. Daarom ben ik vandaag (maandag) de stad in gegaan, niet om te…

Onze samenleving wordt er niet gezelliger op!
Circussen moeten het van mensen, die het met bepaalde dieren hoog op hebben, voortaan zonder wilde dieren doen die het circus ook voor kinderen zo aantrekkelijk maken.
Wat heb ik als jongetje sidderend genoten van de dompteur die zijn hoofd in de bek hield van een echte tijger. Met leeuwenmoed! Hij kon ieder moment in een lijk veranderen maar dat gebeurde nooit. Het mag niet meer met: het is voorbij. Weg plezier.
Wat ontzettend jammer ook voor…

Je kan van die gesprekken hebben waarvan je al van te voren weet hoe dat gaat.
Je wordt er doodmoe en sikkeneurig van en als je naar huis gaat weet je niet eens waar het over ging. Dat gaat dan ongeveer zo:
“ Meid ga lekker zitten, leuk dat je er bent, koffie?’
“Ja graag, hoe is het met je?”…