Sommige mensen blijven altijd bij. De zondag overleden Piet Meerburg is er één van. Hoewel mijn contact met hem in tijd en belang weinig tot niets voorstelt. Ik ontmoette hem bij een overleg met het DB (Dagelijks Bestuur) van Stichting Onderlinge Studentensteun S.O.S.S. Kriterion. Niet toevallig. Piet hielp in de tweede Wereldoorlog joodse kinderen onderduiken. Daar groeide voor na de bevrijding het idee. In de Plantagebuurt van Amsterdam. De naar hem genoemde groep legde contacten met en…

In Holland staat een kerk. Tegenover mijn huis om precies te zijn. De gemeente kleedt zich overwegend in zwart en grijs. Als de dominee met pandjesjas aan en met zwarte hoed op in het donker over straat wandelt, is hij onzichtbaar. De diensten beginnen elke zondag stipt om 10 en 19 uur. In de winter een extra dienst op woensdagavond. De duur ervan varieert maar is nooit korter dan 7 kwartier. Bij warm weer moet er wel eens een oververhitte kerkganger of -gangster worden ontzet om verstikking te…

De toekomst wordt gerestaureerd. Het is hoog tijd. Hij stond er bepaald somber bij.
Gisteren zag ik een inspirerend programma over biomassa: een programma over hoe de chemische industrie samen met de argrariërs de problemen kan bestrijden. Energie en voedselproductie hoeven elkaar niet in de weg te staan. Eerst maak je graan – dat eet je op, maar het overblijvende materiaal kun je ook al gebruiken voor energieopwekking en de stront kan ook gebruikt worden om energie mee te maken. Dat…

Verheugend nieuws voor de NVM in het jaar van haar 8e lustrum. Want dit jaar werden in Spanje de tanden ontdekt van een Neanderthaler, die daar ongeveer 63.000 tot 64.000 jaar geleden geleefd heeft. Mooier nog, die Neanderthaler bleek reeds zijn tanden te poetsen en dat in een tijd dat er nog helemaal geen mondhygiënisten waren om mensen te vertellen dat ze dat moesten doen. Die waren toen geheel overbodig, want het zat kennelijk bij die oermensen in de genen verankerd om goed voor hun gebit…

We hadden een beetje mot met de bovenburen. Of als je het optimistisch benoemt, er was een discussie gaande over wel of geen bakfiets voor de deur.
De bovenburen hebben namelijk twee kleine kinderen. En wij wonen beneden, met de ramen op straat, een bankje en de scooter voor het raam waar we zelf op uitkijken.
Zo'n bakfiets is een mormel. Handig natuurlijk, maar eenmaal op de stoep blokkeert hij alle voetgangersverkeer. Maar goed, er is een mode gaande en het zal zeker makkelijk zijn je koters…

Ineens is er weer kleur op straat. De natuur schudt de winter van zich af, maar de mens ook. De veelkleurige shirts van fietsers zijn weer terug. Aan de overkant van de weg, maar ook vlak bij. Terwijl ik rustig fiets van huis naar mijn werk, flitst er weer eentje langs. Ik probeer heel even bij te blijven. Ik ben er niet op gekleed, maar met het lentegevoel ontwaakt ook de fietsende sportman in mij.
Ondertussen denk ik aan Fabian Cancellara, die met machtsvertoon en sympathie de concurrentie…