Uit grote verveling je levenseinde vastgelegd
(voor Georges Jacques Rigaut (1898 - 1929))
Je bent geboren op 30 december 1898 in Parijs. Je vader was mede-eigenaar van het warenhuis 'Le Bon Marche' op de hoek van de rue de Babylone en de rue du Bac. Je was leerling op het Lycee Montaigne aan de rue Auguste-Comte 17, met een elegante, chique voorgevel, gebouwd door de architect Charles De Hart. Jean-Paul Sartre zat ook op deze school, net als de schrijver Frederic Beigbeder, de actrice Lea Drucker en de mode-ontwerper Karl Lagerfeld. Je won een schoolprijs voor recitatie en Frans. Je verhuisde naar het Lycee Louis-le-Grand aan de rue Saint-Jacques 123, waar je bevriend was met de schrijver/regisseur Rene Clair. Tevens de oud-school van o.a. Charles Baudelaire, Denis Diderot, Victor Hugo, Molière, Marquis de Sade, Voltaire, Edgar Degas en Eugene Delacrois. Je was niet onder de indruk van al die beroemde voorgangers en je vertoonde excentriek, negatief en nihilistisch gedrag, waardoor je van school bent gestuurd.
In december 1916 ging je in militaire dienst. Na in Parijs legerchauffeur te zijn geweest, ging je begin 1918 naar het gevechtsfront in Lotharingen. Na de wapenstilstand bleef je nog gelegerd in Lotharingen tot eind 1919. Je keerde terug naar Parijs, geestelijk zwaar gehavend door je oorlogservaringen. Als vechtende soldaat kreeg je cocaïne gevoerd en die opgedane verslaving verbreidde je met heroïne en opium. Vanaf je twintigste werd je leven één grote voorbereiding tot je zelfdoding tien jaar later. Je bewoog je in de literaire kringen en je ontmoette de schrijver Pierre Drieu la Rochelle, waarmee je dikke vriendschap sloot. Je werd de secretaris van de kunstschilder Jacques-Emile Blanche, die is opgegroeid in het huis van prinses Marie Therese Louise de Savoie. Deze arme vrouw is op haar tweeënveertigste gelyncht door het waanzinnige gepeupel van Parijs, wat ook nog eens een vergissing bleek te zijn. Blanche was leerling van Mallarmé geweest en hij was bevriend met de filosoof Henri Bergson en met André Gide. Hij was een uitmuntende portretschilder en getrouwd met Rose Lemoinne. Hij was ook bevriend met Rene Crevel en Jean Cocteau. Je sloot je aan bij de surrealisten en op je twee-en-twintigste debuteerde je met 'Over Amorphous'.
Omdat je als decadente dandy in geldnood kwam, ging je weer bij je ouders wonen. Je schreef recensies voor het literaire tijdschrift 'Nouvelle Revue Française'. Je raakte nog zwaarder verslaafd aan de harddrugs. Op je vierentwintigste verliet je de surrealisten en sloot je jezelf aan bij de Dada-beweging van met name Tristan Tzara. Je bezocht het geliefde stamcafé van de dadaïsten, café 'Le Certa' in de Passage de l'Opera. Op je zesentwintigste kreeg je een liefdesrelatie met de rijke, jonge, Amerikaanse Gladys Barber en je volgde haar naar New York. Je keerde kort terug naar Parijs en begin 1925 zat je weer in New York, waar je in januari 1926 met Gladys trouwde. Gladys was je al gauw zat als echtgenoot, want je gebruikte bijna continu harddrugs. Na de scheiding woonde je in erbarmelijke omstandigheden en werkte je als gigolo om je drugsgebruik te bekostigen. In november 1928 ging je terug naar Parijs, waar je tegen een vriendschapsprijs een huis van de surrealist Paul Chadourne huurde. Je was bevriend met de artistiek hoogbegaafde Jeanne Lecomte Du Nouy, waarmee je hemelse, vertraagde en psychedelische erotiek in gezamenlijke drugsroes beleefde. Je was geobsedeerd door de zelfdoding van Arthur Cravan en je viel zijn weduwe, de dichteres/bohemienne Mina Gertrude Lowry vaak lastig om meer informatie over hem. Je verheerlijkte artistieke zelfdoders en je zag zelfdoding als een laatste daad van kunstbedrijving. Je droomde ook zelf van die heldendaad.
Op 6 november 1929 zat je in het verpleeghuis 'Vallei der Wolven' in Chatenay-Malabry, op rue de Chateaubriand 87. Dit huis was van 1807 tot 1818 in bezit van de schrijver François-Rene de Chateaubriand. Vanaf 1910 was het in handen van dokter Henri le Savoureux, die er een krankzinnigengesticht van maakte. Je probeerde er af te kicken, maar dat was een uiterst zwaar proces, waarbij oude kwetsuren en trauma's weer omhoog borrelden en je open en bloot met je depressie te kampen kreeg. Je had al vaak over zelfdoding geschreven en je had zelfs de exacte datum van je zelfdoding al aangekondigd. Toch raar dat ze je die dag niet extra in het vizier hebben gehouden. Of stond die wetenswaardigheid niet in het dossier? Je sliep al jarenlang met een pistool onder je kussen en na een slapeloze nacht schoot jij een kogel door je hart. Met een liniaal had je dwangneurotisch precies de juiste plek en afstand afgemeten. Je werd dertig jaar en je bent begraven op de begraafplaats van Montmartre.
Geplaatst in de categorie: idool
Georges Jacques Riga
66
Geef je reactie op deze inzending: